|
|
Middelburg ís een stadspark
De geur van vers gebakken speculaas komt me bij de stadswallen van Middelburg tegemoet. Het carillon van de Lange Jan tingelt "Oh, kom 'r eens kijken..." De Zeeuwen zijn helemaal klaar voor 't aanstaand heerlijk avondje. Maar ook overdag is Middelburg heerlijk.
Met gemeentelijk groenman Johan Antheunisse, die me bij het NS-station opwacht met twee fietsen, gaat de tocht meteen naar de Markt. Een stel miezerige boompjes, kale Valse Christusdoorns die pas enkele jaren geleden zijn aangeplant, meer niet. Waar is nu het stadspark? "Eigenlijk heeft Middelburg geen stadspark", zegt Johan. "Maar wel veel mooie oude bomen, fraaie erfstukken waar we erg zuinig op zijn."
Op de fiets dus: via een sluipsteegje naar de tuin achter een fraai patriciërshuis aan de Lange Noordstraat. Hier vinden we twee enorme linden, een joekel van een tulpenboom en een kanjer van een kastanje. Twintig jaar geleden al kwam boomchirurg Copijn de kastanje met snoeiwerk nieuw leven inblazen. Dat is prima gelukt. Een pracht boom vol vitaliteit.
Dat Middelburg geen stadspark heeft, komt eigenlijk door de oorlog. De geallieerden zetten Walcheren ooit de tuin van Zeeland onder water om de bezetter hier geen kans te geven. Alle schitterende 'buitens' rondom Middelburg liepen onder en de bomen stierven binnen een etmaal door het zoute water. Alleen in de hoger gelegen steden overleefden de bomen deze natuurcatastrofe, die zich in 1953 nog eens herhaalde met de watersnoodramp.
Achter het oude woonhuis van 'vadertje' Jacob Cats, eveneens aan de Noordstraat, zie ik een van de vele magnifieke oude taxusbomen die Middelburg rijk is. Ook achterin het oude armenhofje aan het Antheunisstraatje prijkt er zo een. Waar we ook lopen of fietsen, werkelijk iedereen op straat zegt Johan gedag. "Middelburg heeft dan wel 45.000 inwoners, maar het is net een dorp", zegt hij bijna verontschuldigend. Aan het einde van de Noordstraat staat in de Gasthuistuin een immense vleugelnoot, zo heb ik gelezen in het handige gidsje 'De boom die bindt': de grootste en dikste van Nederland. Met z'n goudgele herfsttooi koestert-ie zich in een onverwacht zonnetje. Sommigen beweren dat deze gigantische boom wel 450 jaar is. Hij staat er springlevend bij op z'n enorme stam. De vleugelnoot met z'n lange trossen nootjes behoort tot de okkernootachtigen, evenals de walnoot. Kenmerk is hun 'geladderd' merg. Kun je zien als je een twijg af breekt: alsof er een laddertje in zit. Dit hebben alle noten. "Behalve pepernoten", grapt Johan.
Op het Noordpoortplein, vlakbij 't Gasthuis, kun je de oude stadswallen op. De beroemde tuinarchitect Zocher maakte er halverwege de negentiende eeuw wandelgebied van, in de Engelse landschapstijl. Ik zie er, langs de singel, een prachtige moseik en een groep hoge beuken. Het plantsoen op de bolwerken is een beetje verloederd: een hondenuitlaatplek met veel brandnetels. Aan de overzijde van de gracht staan fraaie linden: bij uitstek romantische bomen met hun hartvormige bladeren. Middelburg, toch ook een drukke provinciehoofdstad, is hier opvallend stil. Je hoort alleen de vogels.
Verderop lijkt een haagbeuk, al bijna zonder blad, op een grote waaier, een soort struik. Uit de prunus in de voortuin bij dokter Roegholt springen juist witte bloempjes: een echte winterbloeier. Vlakbij de stadspoort trekken drie grote zelkova's een rood herfstjasje aan. Zo fietsen we de Koepoortlaan in, een voorname kastanjelaan helemaal tot de Zuidsingel, waar schitterende oude huizen en meer dan honderd jaar oude platanen staan.
Vanaf de Spuibrug rijden we naar het Suikerplein. Wat een leuk 'achterbuurtje', wat een mooie stadstuinen! Ik zie twee fantastisch mooie Anna Paulowna-bomen. In de zomer verspreiden die een geur waar geen enkel parfum tegenop kan. Een stel robinia's, een juweel van een apeboom, een machtig hoge eik en weer zo'n mooie boltaxus. Als we de kastelein van café De Zwarte Ruiter aan de noordzijde van de Dam vragen of we even in zijn achtertuin mogen kijken, omdat we hebben gehoord dat daar ook zulke mooie bomen staan, reageren de stamgasten aan de bar prompt: "Zeker een Oranjeboom of een Lindeboom! Palmpje misschien?"
In gebouw De Vryheit zie ik zelfs een bananenboom. Nee lezer, ik heb in De Zwarte Ruiter heus geen versnapering genomen. Een heuse banaan. Hij staat binnen, in een pot in de hal. Middelburg heeft dan geen stadspark, Middelburg ìs een stadspark.
- Meer over de historische bomenwandeling door Middelburg op het
internet-adres: http://huizen.dds.nl-bomenmb/
en de-drvkkery.nl of via de afdeling Groenbeheer, tel. 0118-675300.
