|
|
'Een prachtvol lustoord - De Stichtse Lustwarande herondekt'door Jenny van der Zijden De Bilt - Van de oorspronkelijk 150 luxe buitens en zomerpaleizen die het gebied tussen De Bilt en Rhenen in de vorige eeuw telde, zijn er momenteel nog zo'n 60 over. Vanwege te hoge personeels- en onderhoudskosten is daarvan nog slechts een klein deel in particulier bezit. Vollenhoven in De Bilt is zo'n buiten. Het prachtige witte huis is naast particulier eigendom ook nog eens een lust voor het oog. Het is dan ook niet voor niets dat Vollenhoven de omslag van het boek siert. Grote landgoederen roepen vaak fantasiebeelden op over uitbundige feesten, grote dure auto's, mooie kleren, de jacht en uiteraard een stal vol paarden. Niets is echter vaak minder waar. De kosten om zo'n landgoed in stand te houden, rijzen vaak stevig de pan uit. Daarnaast moet er keihard worden gewerkt, zodat er voor glamour en glitter weinig geld en tijd overblijft.
Vollenhoven wordt bewoond door de familie Van Marwijk Kooy. Marinus van Marwijk Kooy (71) erfde het landgoed van zijn vader toen deze in 1970 overleed. Marinus, die geboren en getogen is op Vollenhoven, trouwde in 1954 met de nu 67-jarige jonkvrouw Liline van Geen. Het paar kreeg vijf kinderen, waarvan er tegenwoordig drie met hun familie op het landgoed wonen en werken. Sinds 1996 staat Vollenhoven geregistreerd als BV. Marinus: "Op deze manier willen wij het landgoed voor het nageslacht proberen te bewaren. Daar werken wij met z'n allen keihard aan. Mijn vrouw, de kinderen en ik. Vollenhoven is een familiebedrijf. Maar wel een bedrijf waar wij zoveel mogelijk mensen van willen laten meegenieten. Een bezit als dit moet je niet voor jezelf houden, dat moet je openstellen voor een ieder die er belangstelling voor heeft. Om die reden geven wij ook wandelkaarten uit waarmee boswandelingen over het landgoed kunnen worden gemaakt." Wie over de Utrechtseweg van Utrecht naar Zeist rijdt, ziet het schitterende, wit gepleisterde classicistische landhuis rechts liggen. Het huis telt totaal rond de 35 kamers, waaronder vele slaapkamers, meerdere badkamers, een boekenkamer, een televisiekamer, twee keukens en meerdere entrees.
Bij het landhuis hoort een lap grond van in totaal 110 hectare, doorsneden door de Utrechtseweg. Naast de hoofdwoning is er op het landgoed nog een portierswoning, een oranjerie met woonhuis, een boerderij, een enorme ijskelder in het park, een rustiek prieel, een buitenzwembad, een tennisbaan, meerdere bossen, prachtige parken en vijvers en een enorme moestuin compleet met kassen. De geschiedenis van Vollenhoven gaat terug tot de 16e eeuw. In die jaren was het woonhuis onderdeel van klooster Oostbroek. Na de reformatie vervielen de goederen van dit klooster aan de Staten van Utrecht. Na enige keren te zijn doorverkocht kwam het landgoed in 1774 in handen van Baron van Tuyll van Serooskerken, die het huis opnieuw optrok. In 1800 werd Vollenhoven verkocht aan Pieter de Smet, een rijke Amsterdamse koopman. Onder het regiem van De Smet werd het huis zo grondig verbouwd, dat de Amsterdammer beschouwd kan worden als de grondlegger van het huidige gebouw. Groot onderhoud
Marinus: "Mijn vader betrok het huis in 1922. Van de vaak veel te grote kamers maakte hij voor zijn drie kinderen onder meer eigen units met een slaap-, bad- en een zitkamer. Hij pleegde ook veel groot onderhoud. Mijn vrouw en ik erfden het landgoed van hem in goede staat en zo willen wij het later ook kunnen doorgeven aan onze kinderen." Aan de buitenzijde van het hoofdgebouw is nooit iets veranderd. Van binnen is er, op de grote centrale hal met enorme kroonluchter na, weinig meer over van de oude glorie. Geen prachtige praalkamers, maar gezellig huiselijk ingericht met een ratjetoe aan meubilair. Het huis is jaren geleden verticaal opgedeeld. Een deel wordt bewoond door de ouders en het andere door hun dochter Liline met haar familie. Dochter Marina woont in de vroegere arbeiderswoning en zoon Marten heeft met zijn familie het woonhuis van de oranjerie betrokken.
Marinus: "De BV heeft als eerste doel het in stand houden van het landgoed. Dat wil zeggen dat de aandelen, die nu overigens allemaal van mij zijn, naar de kinderen gaan wanneer bij mijn overlijden.Thans is het landgoed voor de instandhouding sterk afhankelijk van de geëigende subsidies en bijdragen van particuliere fondsen." Liline draagt haar steentje bij door samen met haar dochters tuindagen te organiseren. Vier dagen per jaar steeds in juni. De opbrengst hiervan komt ten goede aan de restauratie van de oranjerie. Liline: "Dit evenement trok vorig jaar 7000 bezoekers. Naast dat het geld oplevert entree tien gulden per persoon vinden wij het ontzettend leuk om mensen van buiten te laten zien hoe wij leven en om hen op ideeën te brengen." Bij de diverse kraampjes in park en bos kunnen allerlei buitenartikelen worden aangeschaft. Volgend jaar wordt het evenement uitgebreid met historische buitenspelen voor jong en oud, zoals polsstokspringen, paalklimmen, ringsteken, houthakken, kruisboogschieten en hoepelen. Voor wie met de auto komt, is er parkeerruimte in overvloed. Zo'n 600 à 700 auto's kunnen wij makkelijk kwijt", meldt Liline met een gezicht of het de normaalste zaak van de wereld is dat iemand zo'n berg auto's op z'n erf kwijt kan. In haar spaarzame vrije tijd houdt de vrouw des huizes zich bezig met het beschilderen van porseleinen bordjes en boomplaatjes, alles in landhuisstijl. Samen met haar dochter maakt zij daarnaast allerlei jammen en chutneys, uiteraard van fruit en groente uit eigen moestuin. Al deze producten worden weer verkocht in het eigen winkeltje op het landgoed. Om extra geld in het laatje te brengen wordt af en toe zelfs een deel van het huis verhuurd voor diners. Ook worden er regelmatig lezingen gegeven. Verder worden er diverse betaalde wandelingen en rondleidingen georganiseerd over het landgoed. "Dit gebeurt veelal in het voorjaar en de zomer", legt dochter Liline uit, terwijl ze ondertussen een kleine rondleiding weggeeft en ons de mooiste plekjes in het park aanwijst. Wij lopen eerst langs een grote heuvel met daaronder een enorme ijskelder. "Hier huist 's winters een complete vleermuiskolonie. Dus daar kunnen wij nu niet in", zo meldt Liline.
Achter de ijskelder ligt trapsgewijs de Engelse tuin met midden in het enorme gazon een groot zwembad en iets verderop de eigen tennisbaan. Achter de Engelse tuin ligt de moestuin met een totale oppervlakte van 1,5 hectare. Achter de moestuin, met onder meer een grote Europese collectie Delphiniums, staat de oranjerie met woonhuis. Werkelijk een plaatje. Metershoge openslaande tuindeuren en een prachtig gazon met grote vijver omsloten door weilanden en beukenbos en een wilgenbos voor reeën. De oranjerie wordt 's zomers verhuurd voor feesten. Ook de opbrengst hiervan komt natuurlijk ten goede aan Vollenhoven. De Van Marwijk Kooys doen er dus werkelijk alles aan om geld bij elkaar te sprokkelen om het landgoed in handen te kunnen houden. Op de dag van ons bezoek is er zelfs een complete Duitse filmploeg aan het werk. Liline: "Best druk hoor. Moet je je voorstellen: vier dagen lang 35 man in huis. Aan de andere kant is het ook leuk natuurlijk. Ze zijn bezig met de opname van een mystery-thriller." Nee, geen glans en glamour op Vollenhoven, maar wel met z'n allen er keihard tegenaan. Inclusief de tuinman. Liline: "Ton Methorst, onze tuinman, is werkelijk fantastisch. Hij is een ware perfectionist en dat is voor hemzelf wel eens moeilijk, want er is hier altijd zoveel werk dat je wel bezig kunt blijven." bijschriften foto's (foto's Will Dekkers) Publicatiedatum = 5 juni 1999
|
Onlangs verscheen het boek 'Een prachtvol lustoord - De Stichtse Lustwarande
herondekt', geschreven door voormalig NCRV-programmamaker Hans Sleeuwenhoek.
Het boek vertelt over het wel en wee van de lommerrijke buitenplaatsen
in het gebied tussen De Bilt en Rhenen.Van de 150 luxe buitens bij De
Bilt zijn er nog 60 over. 
Het prachtige witte huis
is particulier
eigendom. Daarbij is heten lust voor het oog.
Links mevrouw van Marwijk-de Kooy met
haar dochter Liline
Liline van
Marwijk Kooy bij haar rustiek prieel.
De oude ijskelder
op het landgoed dient nu als onderkomen voor een grote kolonie
vleermuizen.