Wichelroedelopen door Overijssels Vechtdal
Met wichelroede speuren naar buitenaarse krachten
door JAN COLIJN
De strijdkrachten van de bisschop van Utrecht Otto van Lippe zouden die opstandige boeren wel even een kopje kleiner maken. Maar met de nodige boerenslimheid werden de 400 edellieden, incluis hun leider de bisschop, het moeras ingelokt en genadeloos afgeslacht. Een monument in de vorm van een verzameling veldkeien bij de buurtschap Ane herinnert aan deze bloedige veldslag van 12 juli 1227. Zo'n plek moet verborgen oerkrachten herbergen, dat kan haast niet anders.
Speuren naar aardse krachten. Waar kan dat beter dan in het Overijsselse Vechtdalgebied met z'n vele mystieke locaties? De VVV Vechtdal en de stichting Kunst en Cultuur Overijssel hebben een wandel- en fietsroute uitgestippeld, waarbij de deelnemers behalve een uitgebreide brochure met daarin tal van anekdotes ook een heuse wichelroede meekrijgen. Om de oerkrachten op te sporen en ze aan den lijve te ondervinden.
Het was prof.dr. Jim Lovelock, hoogleraar natuurkunde in Oxford, die in de jaren zeventig een gigantisch levend lichaam ontdekte dat volgens hem de aarde omspant en werkt als beschermer van het aardse leven. Onzichtbare maar wel voelbare leylijnen van dit kosmische systeem, door Lovelock 'Gaia' genoemd, zijn geladen met etherische energie.
Deze leylijnen komen bij elkaar waardoor knooppunten, de leycentra, ontstaan die doorgaans een positieve energie uitstralen. Vandaar dat voorvaderen als de neanderthalers en de hunebedbouwers in vervlogen dagen op deze locaties hun kampen opsloegen. Ook kerktorens van voor 1350 zijn vaak gebouwd op deze leycentra. Vandaag de dag worden de krachtbronnen voornamelijk gebruikt om te genezen van astma, bronchitis, reuma en andere kwalen. Aangezien de knoopunten onzichtbaar zijn, is een wichelroede de enige manier om ze op te sporen.
De Landelijke Studiekring Leycentra Onderzoek inventariseert en registreert de leycentra in ons land en gaat na welke effecten ze hebben op mensen. Ook in het Vechtdalgebied is een aantal van deze lokaties ontdekt dat is gebundeld in een autoroute met een lengte van 120 kilometer. Uiteraard kunnen de liefhebbers er een meerdaagse fietstocht van maken.
De trip begint in het gehucht Beerze, van waaruit het via Rheeze en Heemse verder gaat richting de eerder beschreven buurtschap Ane.
Na een uitstapje over de provinciegrens om een bezoekje te brengen aan het
kasteel van Coevorden, gaat het terug richting Gramsbergen. Hier is het
oppassen geblazen. Nauwelijks een jaar nadat indertijd de hervormde kerk
was voltooid, brandde de torenspits af tijdens de grootste vuurzee uit de
historie van Gramsbergen. Let op: deze toren staat op een leycentrum dat
door velen als onprettig wordt ervaren.
Even verderop ligt de tweede krachtbron die het dorp rijk is, het Gramsberger bosje. Hier bevinden zich twee merkwaardige heuveltjes, waarvan een wordt gemarkeerd door een dikke steen die in de volksmond bekend staat als 'de kindersteen'. Werd menigeen van ons opgevoed met het idee dat baby's door de ooievaar werden gebracht, in Gramsbergen was de plaatselijke jeugd er heilig van overtuigd dat de zuigelingen onder deze steen vandaan werden gehaald. Overigens werkt Neerlandse bekendste nummer twee, de befaamde marathonschaatser Erik Hulzebosch, hier in de buurt zijn trainingen af. Dat vormt wellicht meteen de verklaring voor zijn onmenselijke krachten.
Ook is het oppassen geblazen in Sibculo. Een put herinnert aan een middeleeuws Cisterciënzer klooster dat na de hervorming in verval raakte. Hier liggen nog enkele grafstenen van de vroegere monniken en een grafkelder. Deze grafkelder is echter niet toegankelijk. De overlevering wil namelijk dat er stenen voor je voeten in gruzelementen vallen en wie het desondanks toch nog probeert, wordt tegengehouden door een geheimzinnige hand. Maar ook waakt de stichter van het klooster, Johan Clemme, nog altijd over zijn land. Wie hem op een grafzerk ziet zitten, moet op zijn hoede zijn want Clemmes verschijning geldt als waarschuwing voor naderend onheil.
De omgeving van de put in Sibculo wordt nog altijd bewaakt door de stichter van een middeleeuws klooster. Zijn verschijning geldt als waarschuwing voor naderend onheil.
Op het landgoed Eerde, ooit eigendom van landheer Philip Dirk van Pallandt, kan het openluchttheater van Krishnamurti worden aangedaan. Met zo'n naam moet deze arena wel over mystieke krachten bezitten. Van Pallandt ontmoette in 1920 deze Indiase wijsgeer, die door zijn volgelingen werd beschouwd als de reïncarnatie van Jezus. De landheer schonk al zijn bezittingen aan een orde, die op de landerijen vier speciaal gemagnetiseerde middelpunten creëerde. Een ideale locatie dus voor een openluchttheater waar Krishnamurti zijn voordrachten hield. Vlak voordat hij zijn volgelingen toesprak, liep de wijsgeer in gedachten verzonken over een meditatiepaadje dat precies over een leylijn voert. De deelnemers aan de wichelroederoute kunnen dat nu nog eens dunnetjes over doen.
Het dorpje Luttenberg werd ooit bekend als de bakermat van het roemruchte Duo Höllenboer, dat in ons land een wereldhit scoorde met 'Busje komt zo'. Maar ook is in Luttenberg een Lourdesgrot terug te vinden. Geïnspireerd op het origineel in de bedevaartsplaats werd in 1915 deze grot opgetrokken uit gaas, steen en cement. Dit omdat Paus Pius X begin deze eeuw de Sacramentsdag als katholieke feestdag afschafte. De plaatselijke pastoor besloot met een processie door het dorp deze traditie echter in ere te houden. Speciaal daarvoor werd een processiepad aangelegd met in een later stadium als letterlijk en figuurlijk hoogtepunt de Lourdesgrot.
De Lourdesgrot in Luttenberg, opgetrokken uit gaas, steen en cement, vormde in vervlogen tijden het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt van een lokale processie.
Hoewel volgens de onderzoekers bij de grot wel een bepaalde energie voelbaar is, moeten we voor een leycentrum naar de nabijgelegen Luttenberg, wat overigens kleine berg betekent. Hoewel we daar zelf weinig tot niets van voelen, zijn de eerste honderd meter van de beklimming zwaar en zou het daarna vrijwel als vanzelf gaan. "Alsof de zwaartekracht weg valt", willen de schrijvers van de VVV-brochure ons doen geloven. De plek van het leycentrum bestaat uit een groene weide, waar altijd al gras heeft gegroeid terwijl dit perceel vanwege z'n structuur eigenlijk uit heide of woest gebied zou moeten bestaan.
Dit afwijkende leycentrum veroorzaakt dan ook afwijkende verschijnselen. In plaats van een licht gevoel en tintelende voeten, melden veel bezoekers ervaringen van tijd- en ruimteloosheid. Anderen worden slaperig of plotseling hardhorend. Weer anderen zien een glazen piramide. Niettemin zijn de meesten het erover eens dat de Luttenberg z'n bezoekers een weldadig gevoel bezorgt.
Is het omdat we nogal nuchter van aard zijn of omdat we beroepshalve over een fikse dosis argwaan beschikken? In elk geval hebben wij bepaalde tintelingen, kriebels in onze buik of buitenaardse gevoelens niet mogen ervaren, terwijl ook de wichelroede - hoezeer we ons best ook deden - maar niet wilde reageren. Maar het is nog altijd het beste zelf de proef op de som te nemen. Wie zijn wij tenslotte?
Voor meer informatie kan worden gebeld met kantoren van de VVV Vechtdal in Hardenberg, Dalfsen, Ommen of Gramsbergen.
Publicatiedatum = 28 maart 1998
