Natuurlijk, Blaricum en Laren staan ook villa's, maar...
Verrassend veel prachtige boerderijtjes
door Nico van der Zwet Slotenmaker
BLARICUM/LAREN - Ik tref weinig mensen die hun vakantie in Blaricum of Laren doorbrengen. Daar hoor je nooit iemand over. Aardige, karakteristieke dorpen, daar niet van. Maar je gaat er niet heen, je woont er. Als je geluk hebt tenminste. En geld. Want als de huizenmarkt al aan overspannenheid zou lijden is hier het kookpunt echt bereikt.
De Blaricummer schapen van Tineke Bot, geplaatst bij het 50-jarig bestaan van de Oranjevereniging.
"Met een miljoen kun je nog niet eens een kippenhok kopen," zeggen de bewoners erover en in die woorden klinkt enige trots door, omdat ze daar immers mee te kennen geven zelf op zijn minst wel over zo'n som te kunnen beschikken.
Er wonen beroemde mensen in Blaricum en Laren, althans wat de man in de straat onder het woord 'beroemd' verstaat. Televisiegrootheden dus. Je kunt je in dit land nu eenmaal maar op twee manieren onderscheiden. In de eerste plaats door op het voetbalveld regelmatig doeltreffend uit te halen en ten tweede door je gelaat zeker een keer in de week op de 'verrekijk' te tonen.
Ster
Daar neemt het volk echter geen genoegen mee. Ze zouden de ster graag eens in huiselijke omstandigheden meemaken. Kijken waar hij woont, hoe zijn schoorsteen rookt. Een slimme ondernemer zag daar op een gegeven moment wel brood in. Hij laadde veertig mensen in een autobus om een rondje langs de riante optrekjes te maken en daarbij uiteraard steeds te vermelden: "hier woont nu die en die". En als het mee zat ging hij ook nog eens een paar kilometer langs de Vecht in de overspannen verwachting dat Ron Brandsteder misschien in z'n tuintje de motorfiets schoon stond te maken. Dat zou kassa geweest zijn natuurlijk.
Oude dorpskern in Blaricum met zeer karakteristieke huisjes.
Daar ook beroemdheden prijs stellen op een beetje eigen leven en omwonenden die alleen maar geld en geen bekende naam hadden eveneens last kregen van die fanatieke pottenkijkerij werd een actie opgestart en kwam aan het voyeurisme een snel einde.
Te zeggen dat je niet welkom bent in Blaricum en Laren zou veel te ver voeren, maar aan het feit dat in beide dorpen geen enkele VVV-vestiging te bekennen valt zou je toch besmuikt kunnen aflezen dat men niet bepaald doende is het toerisme eens flink op te krikken.
Gids
Een lieve vriendin van een van mijn betere vrienden is er echter woonachtig (ik heb u geloof ik wel eens eerder verteld dat mijn connecties zich tot in de hoogste kringen bevinden) en zij is wel bereid mij een half dagje te gidsen. Niet langs de beroemdheden natuurlijk, al vat zij haar taak zo serieus op dat ik nu toch precies weet waar de heren Van den Ende en Froger zich ophouden. Een leemte in mijn opvoeding is opgevuld. Nu pas kan ik rustig slapen.
Het prachtige kerkje van Blaricum.
Wat me echter in de eerste plaats opvalt is het absoluut landelijke van deze omgeving. Een villawijk kan niet echt landelijk zijn. Daar staan alleen maar grote huizen in protserigheid tegen elkaar op te boksen. Natuurlijk, in Blaricum en Laren staan ook villa's. Zat trouwens. Maar er staan ook verrassend veel prachtige boerderijtjes en andere antieke behuizingen.
We hebben het vaak over het 'erfgoed van het verleden' dat vooral behouden moet blijven. In de meeste gevallen is dat onzin, omdat ook vroeger veel pandjes werden opgetrokken die beter meteen weer afgebroken hadden kunnen worden. Daar mis je niks aan. Door echter de mooiste krenten uit de pap te sparen en op te knappen heeft men in Blaricum en Laren een sfeer geschapen die je best nostalgisch mag noemen.
Hard werken
Je hoeft maar een uurtje door de dorpskernen te wandelen om aan de weet te komen hoe men hier vroeger de kost verdiende. Met hard werk op het land. En nog zijn er in de centra boerenbedoeningen die nog echt in bedrijf zijn en groeien de gewassen onmiddellijk na de laatste huizen voluit op. Het heeft grote moeite gekost dit zo te houden. Want projectontwikkelaars moet het water uit de mond lopen als ze hier een kijkje nemen. 'Wat een mogelijkheden' hoor je ze denken.
Zo te hooi en te gras nog een paar veldjes tussen de huizen. Geen parkjes, nee, gewoon een landje om te ravotten zoals iedere buurt zou moeten hebben. Maar waar veel gemeenten zijn gezwicht voor het geld van de huizenbouwers houdt men hier de deur gesloten. Niet alle deuren trouwens, want de horeca is ruim vertegenwoordigd en wie in Blaricum nog nooit de drempel van café Moeke Spijkstra heeft overschreden, dient zich met terugwerkende kracht te schamen.
Café Moeke Spijkstra is een befaamd trefpunt.
Om echter het landelijke te benadrukken begeef ik me allereerst naar de Tafelberghei waar sinds enkele jaren een goed bewoonde schaapskooi veel dagjesmensen trekt. En wie nog meer dieren wil zien kan terecht in het Warandepark waar geiten en bijen de dienst uitmaken. Daar is ook een heemtuin.
Singer
Laren staat vooral door het prachtige Singer Museum wat duidelijker op de toeristische map. Ook is er het wereldvermaarde jazz-café van Nick Vollebregt en de herberg 'Het Bonte Paard' natuurlijk niet te vergeten. Een restaurant heet naar de schilder Mauve die hier met een hoop collega's was neergestreken.
Restaurant Mauve in Laren, genoemd naar de beroemde schilder die hier met collega's destijds is neergestreken.
Blaricum en Laren heten dan ook kunstenaarsdorpen te zijn, al zal een eenvoudige kladderaar met een blik in zijn beurs tegenwoordig gauw besluiten zijn hutje ergens anders op te slaan. Mensen die het penseel hanteren horen trouwens aan de mothonger te liggen. Het publiek wil dat nu eenmaal zo, dat weeft een sluier van overigens op niets stoelende romantiek.
De Brink is het mooiste plekje van Laren, al verrijzen er langs de randen dan ook wat nieuwe winkeltjes die uiteraard boetiekjes moeten heten. Hier is ook de kermis die aantrekkingskracht uitoefent op dorpen en steden uit de wijde omgeving. Dan is het ook een paar dagen per jaar echt druk.
De Brink in Laren. Centrum van rust. Behalve als het kermis is natuurlijk.
Ik heb het liever zoals het nu is. Rustig hier en daar een beetje kijken. Slenteren en vooral geen haast hebben.
Als ik de zee kon missen zou ik hier wel willen wonen.
Een beetje sparen natuurlijk.
Alhoewel, geld voor een dagje heeft iedereen. Doe het.
REISWIJZER:
Alle inlichtingen over toeristische mogelijkheden in de Gooi- en Vechtstreek zijn te bekomen via tel. 035-6211651. Voor fiets- en wandelvakanties, alsmede een weekeinde er op uit, tel. 035-6944114.
Foto's: Will Dekkers
Publicatiedatum = 4 juli 1998
