Onthaasten op Schiermonnikoog

door Patricia Boon

SCHIERMONNIKOOG - Wat de een als bittere noodzaak ziet om toch maar op een eiland te komen, is voor het ander hét begin van de vakantie: de overtocht per veerboot. Ook al duurt het tochtje van Lauwersoog naar Schiermonnikoog maar drie kwartier, het vakantiegevoel leidt er niet onder. Dat bepaalde luchtje, het gestamp van de motor, een kopje koffie.

De vuurtoren is een prima herkenningspunt.

Eenmaal op Schiermonnikoog is het uitladen een fluitje van een cent; mensen met grote tassen verdwijnen in een van de vele bussen die klaar staan, dagjesmensen lopen in ganzenpas de aanlegsteiger af. Gelukkig blijft dit niet lang zo: daar waar de aanlegsteiger contact maakt met het eiland, neemt het aantal mensen snel af; de groep waaiert uiteen. Heel vroeger werd het eiland al gebruikt voor agrarische doeleinden; een groep monniken verbouwde hier het nodige om hun voedselvoorraden voor hun klooster in Friesland aan te vullen. De naam van het eiland zou van deze monniken afkomstig zijn: het woord schier betekent grijs, net zoals de pijen die zij droegen. Oog staat voor eiland: grijsmonnikeneiland.

Dit zie je als je aankomt op Schiermonnikoog.

Hoe zou het nu met de voedselvoorraden van het eiland zijn? En met slaapplaatsen? In het enige dorp dat dezelfde naam heeft als het eiland zelf, dat ook Schiermonnikoog heet, blijkt dat er voor iedereen wat wils is, variërend van kampeerboerderijen voor groepen, een camping (alleen voor tenten of vouwwagens met linnen daken), appartementen tot een verblijf in een van de hotels.

Wie wat langer blijft, kan zich inschrijven voor een van de vele excursies die worden gegeven, gaan wadlopen of met een kano de zee verkennen. Wie liever wat rustig aandoet, maar toch het een en ander wil zien, kan mee met paard en wagen. En natuurlijk kunnen er fietsen worden gehuurd.

Even bijkomen op een terrasje. Foto's: VVV Schiermonnikoog en Joop Fenstra

Wij, na een half dagje eiland nog niet onthaast van het stadse leven, besluiten nog meer van het eiland te bekijken, om tijdens ons dagje maar niks van het eiland te missen. In dit deel is het nóg rustiger en heeft de natuur nog meer vrij spel. Na een klein bos te zijn gepasseerd, wordt het steeds stiller. Geen mens te zien hier, wel steeds meer vogels. De duinen worden maken plaats voor een kwelderlandschap, waar voornamelijk groene kleuren overheersen. Plotseling doemen weer duinen op. De Kobbeduinen snijden de kwelder voor de helft doormidden. Nog verder lopen ziet er aantrekkelijk uit, maar om de boot niet missen wordt met de terugtocht begonnen.

Op de aanlegsteiger bevinden zich nieuwe gezichten, maar ook mensen die Schiermonnikoog ook voor een dagje hebben aangedaan. En net zoals met een boottocht het vakantiegevoel begint, kan deze het ook beëindigen. Het vasteland wacht, met auto's, snelheidslimieten en neonreclames. Wellicht toch leuk om die boot een keer te missen.

Reis-Index