Mauritius, koraaleiland voor romantici
door Jo Cortenraedt
Wie een redelijke kans wil maken hetzelfde vakantie-adres te hebben als
internationale bekendheden als Boris Becker, Gerard Depardieu, Jacques Chirac
en prinses Diana, boekt het beste een kamer in hotel Royal Palm op het eiland
Mauritius, ten oosten van Madagaskar in de Indische Oceaan.
Niet alleen de parelwitte stranden, het helderblauwe water en de tropische
temperaturen zijn de ingrediënten waar deze beroemdheden op af komen. Het
is ook de hoge standaard van verzorging, de Frans geïnspireerde keuken en
de discretie die op deze mensen grote aantrekkingskracht hebben.
Het eiland Mauritius op zich is al geen goedkope vakantiebestemming, maar
hotel Royal Palm spant de kroon in exclusiviteit en die moet betaald worden.
De gasten die daar op af komen, hebben niet gauw de neiging om op handtekeningen
te gaan jagen. En mochten ze dat toch willen, dan treedt het vriendelijke
maar ook kordate personeel meteen op. En personeel is er overal in Royal
Palm.
Pal aan het water gelegen, met daken van stro tussen de palm bomen, valt
het hotel nauwelijks op, maar alle denkbare faciliteiten zijn voorhanden.
Via de enige toegangsweg worden komende en gaande mensen weliswaar gecontroleerd,
maar het hotel is allesbehalve een militaire vesting. Niet nodig ook, want
de inwoners van Mauritius hebben niet de behoefte de beroemdheden lastig
te vallen.
Ze vinden het wel een eer dat ze hun eiland kiezen voor hun vakantie, maar
daar blijft het dan ook bij. Ze gaan liever hun eigen gang en laten de toeristen,
bekend of niet bekend, met rust. Alleen op zondag gaan ze zelf naar het
strand en een regeringswet verbiedt het de hotels om eilandbewoners te weigeren.
Maar degenen die daar al gebruik van maken, vallen niemand lastig.
En dat is wellicht het sterkste punt van Mauritius, je kunt er als toerist
gaan en staan waar je wilt. Criminaliteit komt er nagenoeg niet voor, zodat
toeristen niet angstig over straat hoeven lopen, beducht voor dieven en
straatrovers.
Mauritius verwelkomt graag toeristen, maar wil er geen gekkenhuis van maken.
De 400.000 vakantiegangers per jaar, vooral uit Frankrijk, Duitsland, Italië
en Zuid-Afrika, vinden ze wel voldoende. Daarom worden ook geen chartervluchten
toegelaten, maar alleen de duurdere lijndiensten. De regering van Mauritius
wil het graag stijlvol houden. Dus geen horden toeristen met petjes en korte
broeken, die zingend over het eiland trekken. De hotelgasten worden verzocht
om 's avonds gepaste kleding te dragen en dus geen hotpants en aanverwante
uitdossingen.
De 65 bij 40 kilometer land zijn er in de eerste plaats voor de Mauritiërs
zelf, zo is de filosofie. Die moeten de gelegenheid hebben om van alle tropische
pracht, die het eiland rijk is, te genieten. Daar staat tegenover dat de
toeristen die uiteindelijk naar het eiland komen, met alle denkbare gastvrijheid
worden onthaald. De service is nog bijna koloniaal, zo goed worden de gasten
in de watten gelegd. En het personeel is niet gemaakt vriendelijk, maar
oprecht geïnteresseerd in het wel en wee van de gasten. Omdat de bewoners
zelf doorgaans goed zijn opgeleid en zowel Engels als Frans spreken, is
het contact met de toeristen gauw gelegd.
Nederlanders gaan nog niet veel naar Mauritius. Vorig jaar waren het er
een kleine 1500. En dat terwijl het eiland nog Nederlands koloniaal bezit
is geweest en het zelfs de naam dankt aan prins Maurits. Maar onze voorvaderen
hadden op Mauritius niet zo'n beste naam, want zij zouden het op hun geweten
hebben de zeldzame vogel 'dodo' te hebben uitgeroeid. Nog altijd is die zware, grote vogel het nationale symbool van het onafhankelijke
Mauritius, ook al is er geen enkel levend exemplaar meer te vinden. Dat
er niet veel landgenoten naar toe gaan heeft volgens Nederlandse reisorganisaties
overigens vooral te maken met het feit dat er geen rechtstreekse vluchten
zijn vanaf Amsterdam. En de prijzen liggen ook aanzienlijk hoger dan in
veel populaire Caribische oorden. Maar juist de groeiende stroom toeristen
naar het Caribisch gebied doet anderen besluiten om de exclusiviteit elders
te zoeken, bij voorbeeld op Mauritius.
Hotel Royal Palm is met z'n 72 luxe kamers, 4 suites en 8 presidentiële
suites dan weliswaar het meest exclusieve hotel, het is wel gelegen in de
Grand Baie wat in verhouding niet het allermooiste deel van Mauritius is,
ook al zullen veel toeristen er al dolblij mee zijn. In de Grand Baie ligt
een tiental hotels, waardoor daar nog enigszins sprake is van een concentratie
van toerisme. Dat zie je ook aan de souvenirwinkels, de populaire restaurants
en de paar discotheken. Nog lang geen Costa Brava, maar ook niet dat super-chique
van Royal Palm zelf. Wie toch houdt van een wat exclusieve droomvakantie,
kan dan beter naar de zuid- of oostkust gaan. Dat gebied is helemaal ongerept
en het Bounty-sprookje is hier compleet. Hotels als Le Paradis, Shandrani
en Le Saint Geran hebben allemaal vijf sterren en liggen architectonisch
verantwoord verscholen tussen de palmen, pal aan zee. Met alle mogelijke
watersportfaciliteiten, golf- en tennisbanen en andere sportmogelijkheden.
Voor beginnelingen zijn er professionele instructeurs. Duikers en snorkelaars
kunnen zich naar hartelust uitleven, hoewel kenners de Rode Zee, de Malediven
of de Great Barrier Reef prefereren. Elk hotel heeft z'n kilometerslange
eigen strand aan de azuurblauwe oceaan voor hooguit een paar honderd gasten.
Dus je ligt er nooit schouder aan schouder.
Het enige nadeel is dat je vanuit die luxe nederzettingen niet even naar
een dorp kan wandelen. De eilandbewoners zelf zijn te vinden in de steden
en dorpen in het binnenland en niet aan de kust. Deze hotels zijn dan ook
vooral geschikt voor degenen die zoeken naar de ultieme rust in combinatie
met alle mogelijke luxe. Daarvoor moet dan voor een week rond de drieduizend
gulden worden neergeteld, inclusief vlucht en half pension. Dat is dan op
basis van restaurant-buffet. De hotels hebben ook a la carte-restaurants,
waar extra voor betaald moet worden. Op Mauritius is het geen probleem om
goede wijnen te bestellen, zowel Franse als Zuidafrikaanse. Maar de wijnprijzen
gaan hier in het algemeen niet drie, maar zes keer over de kop. Gelukkig
dat er nog wat redelijke huiswijnen zijn, die minder pijn doen in de portemonnee.
Het avondvertier in deze hotels blijft beperkt tot optredens van live-bands
en zangers. Tegen middernacht gaan de meeste gasten slapen of maken nog
een romantische strandwandeling onder de rijk gevulde sterrenhemel.
Mauritius heeft een sterke aantrekkingskracht op romantici en dat is de
reden waarom er zoveel paartjes hun wittebroodsweken doorbrengen of ter
plaatse in het huwelijksbootje stappen. Het eiland Mauritius is meer dan
een mooie zandhoop, omringd door een prachtig koraalrif. In het binnenland
is er een levendige cultuur, in stand gehouden door een bevolking die varieert
van heel blank tot bijna negroïde. Rassentegenstellingen kent het eiland
niet en katholieken, hindoes, moslims en anderen leven vreedzaam naast elkaar.
Om daar iets van mee te krijgen zijn er tal van excursies mogelijk. Bijvoorbeeld
naar de hoofdstad Port Louis, waar elke dag een levendige markt is. In Port
Louis en andere steden loont het ook de moeite om in plaatselijke stoffenwinkels
binnnen te stappen. Indiase zijde en andere oosterse stoffen zijn daar zeer
voordelig te koop.
Een interessante excursie is een boottocht naar Ile aux Cerfs, een kleine
eilandengroep voor de oostkust. De koraalwitte stranden, het ondiepe heldere
water en de exotische begroeiing zorgen voor een perfect decor waarmee een
gegrild visje en een tropische cocktail gemakkelijk samengaan.
In het weelderig begroeide binnenland van Mauritius is het aangenaam om
te wandelen, maar dan liefst op een dag dat het bewolkt is of een beetje
regent, want de smoorhete zonnestralen kennen in dit klimaat geen pardon.
Publicatie datum = 18 mei 1996
