In Esztergom kan je niet om de grootste kerk heen door Nico van der Zwet Slotenmaker ESZTERGOM - Het Hongaarse Esztergom beschikt over de grootste kerk van het land en alleen daarom kan je er niet omheen. Vooralsnog heb ik echter liever een hotel en dat is er ook. Volgeboekt, dat wel. Er is een congres. Dat gebeurt veelvuldig in het voormalige oostblok. Men vervoert de gewone burgers regelmatig naar de optrekjes waar voorheen alleen de partijbonzen welkom waren om te laten zien dat alles nu gelijk verdeeld voor iedereen bereikbaar is. Teneinde zoveel mogelijk lieden dit inzicht bij te brengen worden er zoveel mogelijk bedjes bijgeplaatst, zodat een vertrek dat de derde partijsecretaris vroeger alleen tot zijn beschikking had nu meer weg heeft van een jeugdherberg op een topdag. Maar een of meer nachtjes hier doorbrengen, verschaft je toch een bepaalde status en die hebben ook in Hongarije veel mensen nog hard nodig. 'Zimmer' Mij is die eer dit keer niet vergund en ik moet verder op zoek in de 'zimmer frei'-sfeer, want de bewoners van Esztergom hebben inmiddels ook begrepen dat aan toeristen wat te verdienen is. In een vlaag van optimisme hebben enkele beginnende ondernemers die meer dan een kamertje hebben te bieden zelfs het bordje 'hotel' aangeslagen. De grootste kerk van Hongarije is vanuit alle straten te zien. Zelfs als een andere kerk in de weg staat. Bij zulke gelegenheden wordt je echter steevast te woord gestaan door stokoude dames die allemaal beweren dat hun zoon of neef het allemaal in orde zal maken, zo gauw hij thuiskomt van de akkers of ander werk. Haar taak is slechts de potentiële klant vast te houden, zodat die niet naar de buren zal lopen. Omdat ik dit keer in een gezelschapje van vier personen verkeer die ook nog eens per persoon een eigen kamer willen beslapen, lijkt de zaak problematische vormen te gaan aannemen, totdat iemand na veel passen, wikken en mikken wat onderkomentjes kan bieden die niet eens zo ver bij elkaar vandaan liggen. Naar de grootste kerk van het land is het de volgende ochtend niet ver. En zoeken hoeft niet, want je ziet hem uit iedere straat. Hoog op een rotsplateau boven de Donau. Uiteraard kan je er worden rondgeleid om aan de weet te komen dat de koepel een prima imitatie is van de St. Pieter in Rome en het altaarschilderij een kopie van Titiaans Maria Hemelvaart. Schatkamer Dat de schatkamer vele malen is geplunderd zou je niet zeggen, want nog steeds vind je hier de mooiste verzameling liturgische zaken van het land. De toerist vindt aan de andere kant van de heuvel de resten van het eerste stede gebouw van Hongarije, de vroegere residentie van het Hongaarse vorstenhuis. Ook het Christelijke Museum mag in geen geval worden overgeslagen. Er is als je er van houdt veel moois te zien. Het hek voor de brug over de Donau is onherroepelijk afgesloten. Er rest nog slechts een boogdeel. Dat je je aan de Donau op de natuurlijke grens met Slowakije bevindt, is niet moeilijk te raden. Eens waren de verbindingen prima en kon je via een brug naar de overkant. Nu resten alleen nog de pijlers en is het hek onherroepelijk gesloten. Je zou in deze verlichte tijden toch verwachten dat de oeververbinding snel zal worden hersteld, maar plannen in die richting zijn uiterst vaag en bovendien is er altijd nog het pontje dat overigens niet veel passagiers vervoert, omdat je waarschijnlijk wel weer over bepaalde papieren moet beschikken. Het zal nog wel even duren voordat alle grenzen weg zijn gevallen, ook al doen we in West-Europa nog zo ons best. Publicatiedatum = 11 juli 1998