Golvend landschap, afgewisseld met bossen, heide, vennen, riviertje en schilderachtige dorpjes door Nico van der Zwet Slotenmaker BEAULIEU - Engeland is mooi, heel mooi. Dat weten we. De Engelsen zelf weten dat uiteraard nog beter, omdat ze er iedere dag met de neus bovenop worden geduwd. Daarbij is ze iets zeer bijzonders opgevallen, namelijk dat sommige stukjes nog mooier zijn dan mooi. En die plekjes hebben ze 'Areas of outstanding beauty' gedoopt. Gebieden dus die weer de overtreffende trap van al dat fraais vormen. New Forest is er een van. Ten zuiden van Southampton hebben we het dan over een gebied van 45.000 hectare met zoals de folders zeggen 'golvend landschap, afgewisseld met bossen, heide, vennen, riviertjes en schilderachtige dorpjes'. Kinderen in de stijl van vroeger komen alles te weten over de historische automobiel. Alleen de monorailbaan herinnert aan deze tijd. Wilde pony's leefden hier al voor de tijd van Willem de Veroveraar en naast die dieren zijn er ook ezels en zo'n 1500 herten. Soms worden daar in bepaalde gebieden een aantal varkens aan toegevoegd. Die nuttigen namelijk de eikels die de kleine paardjes niet in al te grote hoeveelheden op hun menu mogen aantreffen om ziektes te voorkomen. Zo helpen we de natuur een handje. Viervoeter Omdat driekwart van het New Forest voor de bezoeker is geopend tref je dus wel eens een viervoeter op je pad en de regels van het huis eisen dan dat je dat dier in alle gevallen voorrang geeft, het niets in de weg legt en je de voederzak of broodtrommel gesloten houdt. Dat is overal ter wereld hetzelfde en het werkt nergens. "Wilde" paarden in het New Forest hebben alle schroom verloren. Speciaal vakantiegangers verkeren namelijk in de waan dat ze als dierenvriend te boek komen als ze boterhammen gaan uitdelen en in het New Forest is het kennelijk al jaren niet anders geweest. In het toeristische gehucht Burley, dat vandaag note bene een wijnproeverij als speciale attractie heeft, dwalen twee paardjes door de straten die zeer duidelijk van niemand zijn. Tegen elven melden deze "wilde" paarden zich bij de pub in Burley. Er valt straks vast wat te eten. Zo op het oog heeft het tweetal geen vast doel voor ogen, maar als het tegen elven loopt staan ze toch met een verlangende blik voor de herberg 'Queens Head'. Binnen zegt de bediende dat hij er ook niets aan kan doen. 'Straks begint echter de lunch en er zijn altijd eters die de resten niet gewoon op hun bordje willen achterlaten en de paarden gaan voeren. Geen wonder dat ze iedere dag terugkomen.' Ongerept Van het echte wilde leven in het New Forest zou je dus wellicht alleen iets kunnen merken in de echt afgesloten gebieden en dat mag dus niet. Maar goed ook. Dan blijven die 12.000 voetbalvelden in ieder geval ongerept. De rest moeten we delen. Dieren met kampeerders, want daar zijn er vooral in het voorjaar een heleboel van. Resten van de abdij van Beaulieu. Even verder staat het nationaal Motor Museum. Het New Forest is nooit echt helemaal ongerept gebied geweest. Zo stamt de abdij van Beaulieu ('bjoeli' in het Engels) al van eeuwen her en is het grote poorthuis al vanaf 1538 in het bezit van de adellijke familie Montagu. Er is ook een museum en de oude refter van de monniken doet nu dienst als parochiekerk. Van het hoofdgebouw van de abdij zelf zijn ook nog wat resten overgebleven. Zulke zaken tref je natuurlijk op vele plaatsen en alles zou in feite doodnormaal zijn als het merendeel van het hele complex niet zou worden ingenomen door een automuseum. Meer dan prachtig overigens. In groene overalls geklede suppoosten lopen onophoudelijk te poetsen, want er valt veel chroom bij te houden. Nog bijna alles is zo'n beetje startklaar en het ruikt er precies goed naar benzine en motorolie. Terwijl ik snuif bedenk ik dat dit luchtje er straks wel af zal moeten omdat het niet goed is voor het milieu. Warme bakkers mogen binnenkort ook niet meer 'ruiken'. Pas als alles steriel is hebben we ons doel bereikt, al kan niemand precies vertellen hoe dat er dan uit zal zien. Smederij Ik heb geen bovenmatige passie voor auto's en hoewel er in Beaulieu meer dan tweehonderd historische exemplaren staan te stralen hou ik me voornamelijk bezig met de bijzaken. Zo is er een garage zoals die er een 70 jaar geleden uit moet hebben gezien en je hebt weinig verbeeldingskracht nodig om te beseffen dat zo'n werkplaats een rechtstreekse afstammeling is van de oude smederij. Van hoefijzer tot uitlaatpijp, zo is het gegaan. Het gehucht Burley in het New Forest draagt een zeer toeristisch karakter. Hoe het echt helemaal is gegaan kan je in het museum meebeleven in 'World on Wheels', waarin je in een soort kermiskarretje langs de geschiedenis van het wiel wordt getrokken. Vanaf het eerste moment eigenlijk waarop een van onze voorvaderen een steentje van de helling schopte en misschien moet hebben gedacht 'daar zit meer in' tot het moment waarop de automobielen van de lopende band liepen. Bij Ford in de eerste plaats natuurlijk en zijn legendarische woorden: 'Je kunt mijn auto's in alle kleuren bestellen, als het maar zwart is' zijn ook hier vereeuwigd. De prachtigste "old-timers" zijn in het motormuseum van Beaulieu opgesteld. Andere heldendaden staan op prachtige tegeltableaus. Renault op weg naar de zege in Parijs-Madrid. Het is 1903, we rijden alweer een tijdje. Dat wordt ook wijsgemaakt aan klasjes schoolkinderen die een beetje ouderwets zijn aangekleed. Dat scheelt in de toegangsprijs en past bij de eveneens in historische gewaden gehulde mannen die de jeugd bezig moeten houden. Klein stukje Soms mag er een ook een kleine stukje achter het stuur. Met de instructeur naast hem en onder de voor de bezoekers ter beschikking staande monorail rijdt hij in de richting van de oude abdij. De monniken zouden er weinig van begrepen hebben. Publicatiedatum = 8 mei 1999