Trouwe Bobby leeft voort in harten van vele dierenvrienden

door JAN COLIJN

EDINBURGH - Edinburgh is de stad van het indrukwekkende kasteel, van de nimmer voltooide 'Griekse tempel' Calton Hill en de feeërieke Princess Street Gardens. Maar ook van Bobby. De onvoorwaardelijke trouw van dit hondje aan zijn baasje spreekt zo tot de verbeelding dat het een dankbaar scenario op zou leveren voor een film. Wie anders dan Walt Disney sprong hier prompt handig op in en verfilmde het hartverscheurende levensverhaal van 'Greyfrairs Bobby', zoals het script is gedoopt.

In het monumentale oude gedeelte van Edinburgh ligt het historisch belangrijke kerkhof van de Greyfriars. Hier werd ooit het belangrijke National Covenant ondertekend. Een manifest waarin trouw aan de koning werd beloofd en hem meteen te verstaan werd gegeven dat hij zich maar beter niet kon bemoeien met de Schotse kerk.

Het gedenkteken waarop met veel gevoel voor dramatiek een hymne aan Bobby wordt gebracht.

Op dit kerkhof, dat vol staat met imposante zeventiende-eeuwse grafmonumenten, ligt ook Bobby begraven. Het hondje dat na de dood van zijn baasje veertien jaar lang trouw de wacht hield bij diens graf en dit steevast elke middag verliet om bij de naburige pub, die toen nog Traills Coffee house heette, een lunch naar binnen te werken.

Inmiddels zijn er meerdere versies over dit verhaal in omloop. Zo zou het baasje John heten en politieman zijn, terwijl hij volgens een tweede variant Jock heette en herder zou zijn. Volgens die eerste lezing verwierf de agent zoals zo vaak pas na zijn dood eeuwige roem verwierf. Ditmaal echter niet vanwege zijn heldhaftige daden als diender, maar vanwege zijn hondje Bobby.

Na de dood van Gray hield Bobby namelijk trouw de wacht bij de laatste rustplaats van zijn baasje. En wat men ook probeerde: Bobby wilde van geen wijken weten. Aanvankelijk kreeg hij te eten van de beheerder van de begraafplaats, maar al snel vergaarde Bobby veel roem en stopte de hele buurt hem lekkernijen toe.

Pas later leek Bobby emotioneel zover dat hij het graf van zijn baasje kon verlaten. Maar het enige waarvoor hij dat deed was om een maaltijd te halen bij de naburige pub. Om vervolgens telkens vliegensvlug terug te keren naar zijn vaste stekje.

De pub, die inmiddels uit waarschijnlijk commercieel zeer interessant oogpunt is vernoemd naar het legendarische hondje, waar 'Greyfriars Bobby' indertijd zijn maaltijden verschalkte. Vandaag de dag zit het etablissement regelmatig vol met sympathisanten van het loyale diertje.

Tot grote vreugde van de uitbater van het etablissement. Die vertroetelde Bobby volop en wist daarbij de ogen op zich gericht van horden dagjesmensen. Het verhaal van het viervoetertje, een Skye-terriër, was namelijk inmiddels wijd en zijd bekend geworden. Met als gevolg dat mensen van heinde en verre naar de pub afreisden om toe te kijken hoe Bobby aan kwam wandelen, een lunch naar binnen werkte en vervolgens terugkeerde naar het graf van zijn baasje.

Even kwam het leven van Bobby in gevaar toen er in Edinburgh een algeheel op zwerfhonden werd afgekondigd. Zijn inmiddels gestaag gegroeide vaste fans, tot wie later zelfs koningin Victoria mocht worden gerekend, wist de burgemeester er echter toe te bewegen een gegraveerde halsband voor de terriër af te geven.

Veertien jaar maar liefst hield Bobby het vol op het graf van zijn baasje om uiteindelijk in 1872 op de respectabele leeftijd van zestien jaar zijn laatste adem uit te blazen. Hoewel eigenlijk streng tegen de regels in werd het loyale diertje begraven in de buurt van Gray.

Het diertje had intussen de harten van de Edinburghers definitief voor zich gewonnen. Vandaar dat een barones aan de naburige Candlemaker Row een monument voor hem liet bouwen. Toeristen met de Amerikanen, geïnspireerd door het Disney-succes, voorop halen te midden van het verkeer soms levensgevaarlijke capriolen uit om het beeldje op de gevoelige plaat vast te leggen.

En de toeristenindustrie speelt uiteraard handig in op het tranentrekkende verhaal van 'Greyfriars Bobby'. Op de begraafplaats staat een soort kiosk waar men in de buidel kan tasten voor de meest uiteenlopende souvenirs, terwijl de dierenvrienden in het historische museum Huntley House hun honger naar alles wat over Bobby bekend is kunnen stillen. Bovendien heeft een groep mensen die zich de 'vrienden van Bobby' noemt op het kerkhof een gedenkteken geplaatst met daarbij verse bloemen als stille getuigen van de hedendaagse liefde voor de trouwe terriër waarop met veel gevoel voor dramatiek een hymne aan het diertje wordt gebracht. 'Let his loyalty and devotion be a lesson to us all'.

Eigen foto's

Publicatiedatum = 17 oktober 1998