zaterdag 13 januari 2001 Wandelen langs de bovenloop van de Thames door M. R. Ziegler WINDSOR - Een stoutmoedige, onwellevende vraag aan de rondleidster op Engelands meest exclusieve, traditionele en peperdure kostschool Eton: "Worden er tegenwoordig ook meisjes als leerlingen toegelaten?". Onder het groepje bekijks groeit de spanning, de wellevende gids evenwel pareert de gedurfde vraag stoicijns: "We kunnen genoeg jongens krijgen". En daarmee is de kous af. De Thames met de contouren van Windsor Castle Een tweede vertwijfelde poging het conservatieve bastion te bestormen: "Wat is er de laatste jaren zoal gewijzigd in het onderwijssysteem?" Maar de vrouw laat zich niet uit het veld slaan: "We ontvangen bijna wekelijks nieuwe richtlijnen en aanwijzingen, meestal uit Brussel. Maar die verdwijnen bijna allemaal in de prullenbak!". Waarom veranderingen? Het wordt niet onder de lessenaars gestoken; in het verleden zijn immers op Eton 18 Britse premiers en vele tientallen ministers school gegaan. Er mag dus niet worden gezeurd. Een prachtig historisch kerkje langs het water. Het toeristische Windsor, grenzend aan Eton, met zijn beroemd, hoog boven het land uittorend beroemd koninklijk paleis enkele jaren geleden door brand flink aangetast, een schade die nog niet geheel is hersteld vormt het begin van de bovenloop van de Thames. Het is een prachtig historisch gebied met veel groen, (tuinen, parken en bossen), pittoreske plaatsjes, en vele filmster-achtige, kapitale huizen met opstallen niet ver vanaf het westen van Londen. Het gebied ook van wereldberoemde paardenrennen (Ascot), roeiwedstrijden (Henley) en golf courses. Maar dit zijn tijdverdrijvertjes voor goed gevulde portefeuilles. Voor het 'voetvolk' (en anderen) is er evenwel ook wat bijzonder aantrekkelijks en schoons aangelegd, wel twee honderd kilometer heerlijk wandelen langs de lommerrijke Thames op speciale paden en over bruggetjes. Geen auto's, geen (brom)fietsers; louter stappen, 10, 20, 30 kilometer en langer. De tochten van Londen tot en met Kemble staan allemaal keurig beschreven in de gids (of deelgidsen) The Thames Path van de National Trail Companion; hoe je er met openbaar vervoer komt, hoe je weer thuis komt, wat je ziet, overnachtingen, restaurants, de VVV's en dergelijke. De prijzen, bijvoorbeeld van hotels, staan erbij. Het wandelen zelf kost slechts schoenzolen. In Engeland zijn overigens meer dergelijke fraaie wandelwegen aangelegd, zoals het South West Coast Path, Pennine Way (in het noorden) en dwars door zuidelijk Schotland. Het hoofdgebouw van Eton College met het standbeeld van de stichter, koning Henry VI. Tijdens het wandelen langs de Thames valt veel te zien en te beleven. Vroeger werd dit water gebruikt als transportmiddel maar de meer dan 100 sluizen hebben dit vervoer in het water doen vallen; het kost teveel tijd. Daarom is de Thames tegenwoordig het domein van de recreatie(-vaart) en van vissen en vogels. Van de schier ontelbare statige zwanen om eens wat te noemen. Maar handen af van die beesten; ze zijn van de koningin die ze eens per jaar laat tellen! Deze feestelijke traditionele ceremonie daterend uit de 12e eeuw heet Swan Upping, uitgevoerd in de derde week van juli door de 'marker' van de koningin op het stuk rivier tussen de Sunbury sluis en Abington brug. Gekleed in een paars kostuum roeit deze dignitaris in zes skiffs en vangen hij en zijn hulpjes, de 'uppers', alle jonge zwanen. Ze worden gemeten, gewogen, onderzocht op eventuele verwondingen, (koninklijk) geringd en dan weer vrijgelaten. De stand van deze populatie is tevens een vingerwijzing voor de kwaliteit van het watermilieu. In de jaren tachtig liep het aantal zwanen terug. Vistuig verzwaard met lood werd verboden en zie...daarna kwamen weer meer donsjes uit het riet te voorschijn. Hier spookt het: Georg Hotel in Wellingford Wie een van de vele vaak zeer oude hotelletjes binnenwandelt, moet zijn oor te luisteren leggen naar mysterieuze verhalen. Het gezellige, romantische George Hotel in Wallingford (Agatha Christie woonde er ook een tijdje) uit de elfde eeuw bijvoorbeeld herbergt een 'teardrop' room (tranenkamer). Eeuwen geleden, ten tijde van de burger-oorlog bezat de toenmalige eigenaar Francis Smith een schoonheid van een dochter, verloofd met een soldaat uit het koninklijk leger. De krijger kreeg het op een zeker moment in de pub aan de stok met plaatselijke drinkebroers. Er vielen klappen en de royalist werd vermoord. Het meisje vluchtte naar boven haar kamer in die zij sindsdien nooit meer zou hebben verlaten. Zij barstte daar iedere dag in tranen uit. Na haar dood schijnt zij nog vaak, als geest, gezien te zijn. Voor het laatst 23 jaar geleden, aldus de overburen. In ieder geval kan de bezoeker op een muur nog de druppelvormige tranen zien. De Engelsen zijn dol op dit soort verhalen, legendes, authentiek of nep. Deze George Inn beschikt overigens, zoals tegenwoordig bij vele andere hotels en restaurants het geval is, over een smakelijke keuken op 'Europees' niveau; opmerkelijk, vroeger was dit vaak anders, minder. Bovendien houdt de tegenwoordige Brit ook van een goed glas wijn al moet hij daarvoor meer neertellen dan wij op het continent. Die aandacht voor de culinaire vreugden krijgt het volle pond in de Copper Inn, Pangbourne-on-Thames. Geen wonder, de baas die in het hotel en keuken de scepter zwaait, is geen Engelsman maar een man van Italiaanse bloede, Michel Rosso, die er al lang woont en werkt. De watermolen op het landgoed van Mapledurham House die ondanks de ouderdom nog draait en maalt. Henley, een middelgrote plaats in de omgeving is van belang wegens de beroemde koninklijke roeiwedstrijden, de kunstfestivals en de enige traditionele, onafhankelijke bierbrouwerij in de Thames-vallei, Brakspear uit 1779. Ze maken er ambachtelijk verschillende soorten (Engels) bier waarvan de 'bitter' (3,4%) en de 'special (4,3%) de bekendste zijn. Een bezoekje waard. Dat geldt ook voor het enige museum gewijd aan de roeisport. Te bekijken zijn scheepsmodellen, foto's (van winnaars en olympiades), prijzen, medailles. Wie al wandelend, smikkelend, drinkend en slapend deze bovenloop van de Thames bezoekt kan nauwelijks de kastelen en kasteelachtige landhuizen in fraai aangelegde tuinen en landerijen ontlopen. Achter de wijd openstaande voordeur staat de kassa en deze moet rinkelen om het peperdure onderhoud aan de kapitale bezittingen te onderhouden. Er mag zelfs niet worden gefotografeerd uit angst dat er geen foto's of kaarten worden omgezet. Dit soort loopbruggetjes ligt 'bij bosjes' over de Thames. De museale interieurs zijn meer dan een blik waard. Dat geldt o.a. voor Greys Court (bij Henley) en Mapledurham House (bij Reading). Bij dit laatste fraais in het geheim is daaraan vast gebouwd een verscholen kapelletje want de familie was rooms-katholiek hoort een oude, nog werkende watermolen om graan te malen. Bovendien is er een aantal landarbeiders huisjes omgebouwd tot cottages waarin, tegen betaling, het goed toeven is. Inlichtingen: British Tourist Authority, Amsterdam, telefoon 020-689.00.O2   EIGEN FOTO'S