|
|
|
Een
feestje in
DERBY
 |
|
Monumentale
straat in Derby
|
door Nico van der Zwet Slotemaker
DERBY - In het Engelse Derby val ik met mijn neus in de boter. Juist op de dag dat ik passeer is er een feestelijke bijeenkomst aangaande de opening van een bijzondere wandelroute langs de rivier en de toeristische autoriteiten grijpen die gelegenheid aan om mij erbij te betrekken.
Op de voorafgaande receptie in het stadhuis blijkt dat men burgemeester Ashok Kalia niet op de hoogte heeft gesteld van het feit dat mijn aanwezigheid op louter toeval berust, want hij doet het voorkomen of ik speciaal voor deze gelegenheid ben gekomen. Als iemand die het goed voor heeft met de natuur krijg ik veel aandacht in zijn toespraak en tenslotte moet ik zelfs uit het gezelschap gemeentepaladijnen naar voren komen om een geschenk in ontvangst te nemen. Goed, het is maar een pen, al is die mooi meegenomen. Volgende keer zal ik de sleutels van de stad wel krijgen.
Want de heer Kalia is een beminnelijk mens wiens wieg zo hij er een heeft gehad in India stond en nu als burgervader van een 230.000 zielen tellende stad best mag zeggen dat hij wat van het leven heeft gemaakt. Laatst heeft hij een aantal bewoners van zijn geboortedorp naar Engeland laten komen om ze in zijn succes te laten delen. Dat moet nog een hele partij geweest zijn.
Vandaag is het dus ook een beetje feest door die nieuwe wandeling langs de rivier de Derwent. Er zijn prachtige plekjes en de uitgebreide folder laat opnieuw maar weer eens zien, dat wat leeft en bloeit toch altijd weer boeit, ook al moeten we er bij voortduring op gewezen worden.
Pootje
baden in de rivier bij de stroomversnelling.
Het industriemuseum vormt ook een onderdeel van de route en dat moet u beslist niet overslaan, want Derby is de bakermat van de Rolls-Royce en dat is een naam die zelfs de grootste anti-techneut nog wel kent. Op de expositie worden filmpjes gedraaid over de immense fabrieken met grote aandacht voor de oorlogsjaren toen de stad bij herhaling door de Duitsers werd gebombardeerd in een vergeefse poging de productie van de wereldvermaarde motoren te stagneren.
Het museum is gehuisvest in een oude textielfabriek en dat is eigenlijk niks bijzonders, want als ik een paar dagen door deze streken dwaal, blijken veel meer van dit soort gebouwen voor culturele doeleinden te zijn ingericht. We bevinden ons tenslotte in het voormalige industriële hart van het land dat nu druk bezig is zich te ontdoen van de laag kolenstof die een paar eeuwen hier hebben opgeplakt. Grote landhuizen worden tandenborstelgewijs van gruis en andere narigheid ontdaan en dat is vooral gebeurd met het niet ver weg gelegen Kedleston Hall, een paleisachtig bouwwerk waar je je alleen al in de tuinen een volle dag gemakkelijk kunt vermaken. Er is trouwens ook een kinderboerderij waar onder meer wordt geleerd hoe een koe in elkaar steekt, want de jeugd kent de dieren van het land tegenwoordig alleen nog maar van de televisie.
Op mijn programma staat dat ik ook even aandacht dien te schenken aan de 'well-dressing' die in deze streken uitermate populair schijnt te zijn. Nu spreek ik best een mondje buiten de deur, maar 'well-dressing' kan ik in eerste instantie toch niet wisselen. Het blijkt simpel, het aankleden van de bron. Niet alleen in Derby, maar ook in de dorpen en stadjes in de buurt komt in juni een deel van de bevolking bijeen om bijvoorbeeld in de figuur van een bloemenmozaïek prachtige figuren te vlechten of in te leggen om die bij de dorpspomp of de plaats waar die vroeger heeft gestaan te plaatsen. Het is al een oud, zeer oud gebruik en het is een eerbewijs aan het water. Want zonder vocht is het snel afgelopen met alle leven en dat had men dus al heel vroeg gesnapt.
Politiemuseum
Derby telt vele musea en ik kies er op de gok het politiemuseum uit. Het is klein en alleen open op dinsdagmorgen en donderdagmiddag. Maar het is reuze interessant. Ik tref er de bijl aan waarmee ene Joseph Slack in 1907 in Chesterfield zijn vrouw vermoordde. Schoongemaakt hoor, het is geen kliederboel. Ook heeft iemand precies bijgehouden hoeveel politieknuppels of wapenstokken in de afgelopen eeuw in zwang zijn geweest. Ik tel veertien exemplaren zonder met geen ervan nader te willen kennismaken en zie voor mijn geestesoog de mannen die steeds weer een andere knuppel ontwierpen. Want iemand moet dat toch gedaan hebben. "Neem deze maar, die doet nog een iets meer pijn dan de vorige."
Zo
zag een politieman er vroeger in Derby uit.
Uniformpetten eveneens in alle soorten. Ook de dienders moesten steeds met de mode mee. Bij de uitgang hangt het pamflet waarop in 1739 werd gemeld dat de beruchte struikrover Dick Turpin op 7 april is opgehangen. Er staat zoiets bij dat u nu weer rustig kunt gaan slapen en dat was niet overbodig, want de heer Turpin had een waar schrikbewind aangericht en zo ongeveer het hele land sidderde voor hem.
Grootste pub
Vlakbij het museum is de grootste pub die ik ooit betrad. 'The Standing Order' heeft de omvang van een forse supermarkt en het schijnt de nieuwste mode te zijn, al hoeft het voor mij niet. Op de tv's gooien heren in keurige witte pantalons met niet geheel ronde ballen. Niemand kijkt. De sportuizendingen van de BBC, die alles inmiddels aan de commerciële zenders is verloren, hebben inmiddels een graad van sinistere zieligheid bereikt. Zelfs de samenvattingen van de voetbalwedstrijden zullen straks niet meer op deze zender te zien zijn. Bij ons zal het iets langer duren, maar het komt tenslotte op hetzelfde neer.
Van 'The Standing Order' naar de kathedraal is het maar een paar meter. De 63 meter hoge toren is uit 1530, de herbouwde kerk van 1725-1727.
Tot slot ga ik nog maar even kijken hoe het er met de aankleding van de bron voorstaat. De dames schieten op. Inmiddels is ook een Beiers orkestje verschenen om wat noten te toeteren.
Er is vandaag immers een klein feestje en ik ben uitgenodigd.
FOTOGRAFIE: TOERISTENBUREAU DERBY
Publicatiedatum = 05 augustus 2000
