zaterdag 24 februari 2001

Paardrijden zonder teugels

door Thijs Jansen

TORNEDALEN - We zitten niet graag op de rug van een paard. Vooral niet als er een blaffende hond om ons heen rent. Maar de eigenaar van de dieren, Anders Henriksson, stelt ons gerust. "Er kan niets gebeuren, ze zijn zo mak als een lammetje. Je kunt zelfs in je eentje met zo'n paard de ongerepte Lapse wildernis in."

Maar hoe vinden we dan de stal terug, vragen we ongerust. "Fluister 'go home' in het oor van je paard en hij gaat direct terug naar de boerderij", verzekert Henriksson. De dieren zijn al gezadeld als een groepje toeristen in de stal instructies krijgt.

Ons wordt verteld, dat het net spraakgestuurde computers zijn. De commando's zijn in het Engels. 'Walk' betekent lopen. Ook de woorden 'stop', 'run', 'left' en 'right' spreken voor zich. In het begin moet veel tegen het dier worden gepraat, zodat deze de stem van de berijder kan herkennen. Of de woorden met een accent worden uitgesproken is geen probleem.

Ruiters in de Laplandse natuur. Het kan zomers wel 30 graden Celsius worden.

 

Even later zwaaien de staldeuren open en kan het avontuur in de schitterende natuur op de grens van Finland en Zweden beginnen. Buiten de stal staat een opstapje, waarvan wij dankbaar gebruik maken. Stapvoets zet de stoet zich in beweging. Henriksson voorop. De hond rent blaffend achter de optocht aan. Vier loslopende veulens dartelen met het gezelschap mee de prachtige Tornionvallei in.Verdwalen in Lapse onmogelijk

De tochten kunnen het hele jaar door worden gemaakt. In tot maar liefst een meter dik sneeuwdek kunnen de paarden nog uit de voeten en in de zomer kunnen de berijders genieten van lange dagen, want de zon gaat hartje zomer niet onder.

Teugels zijn niet nodig. Gewoon handjes langs het lichaam laten bengelen en zo nu en dan zeggen tegen de dieren zeggen wat ze moeten doen.

Mijn paard loopt achteraan en is de moeder van een veulen. Zo nu en dan stopt het dier en neemt het veulen alle tijd om te drinken. De andere paarden lopen gewoon door. Na het drinken wordt met gezwinde spoed aansluiting bij de rest van de kudde gezocht.

En dit alles vindt plaats op heuvelachtig terrein, waar bomen dicht bij elkaar staan en de takken alle kanten opzwiepen. Na een schitterende tocht langs ravijnen, over bergen en door dalen, bereiken we zonder kleerscheuren een blokhut in het bos.

Vijftig

De rit duurde enkele uren, maar de 'Curlies' zijn nog lang niet aan het eind van hun Latijn. Volgens Henriksson zijn er in heel Europa slechts vijftig van deze uit Amerika afkomstige paarden. Hij bezit er dertig. Het zijn de meest zachtaardige paarden die er zijn. "Gevoeliger nog dan dolfijnen. Ze zijn sterk, kalm en kunnen onder extreme omstandigheden bereden worden. Dat kan in hete woestijnen, in koude oorden en op bergachtig terrein. Ze zijn geschikt voor onervaren ruiters, kinderen en gehandicapten," aldus de manege-eigenaar.

We mogen afstijgen. Er is echter één probleem. Mijn laars zit klem in een stijgbeugel als paardenbaas Henriksson zijn 'computer'-paardjes het commando 'go home' geeft. Net op tijd weet ik me uit de beugel te wurmen. De paarden stuiven weg. Met knikkende knieën stap ik de blokhut in.

De open haard brandt en de tafel is feestelijk gedekt. Er wacht een heerlijke maaltijd met elandbiefstuk, groenten, brood en salade. Henriksson vertelt over zijn werk: "Als er niet wordt gereden mogen de Curlies overdag gewoon buiten spelen. Tegen de avond klim ik op het dak van zijn stal en fluit viermaal op mijn vingers. Het geluid draagt zo'n vijf kilometer in de omtrek. De paarden komen dan direct naar huis."

Op zijn landgoed zijn ook beren, rendieren en elanden. De rivier Tornion (met veel zalm) stroomt door de vallei. Er kunnen behalve paardrijden ook vis- en jachtarrangementen worden geboekt.

Intro-Finland