 |
De hoofdstad Helsinki is een prima startplaats voor het volgen van de Koningsroute. FOTO: THIJS JANSEN |
HELSINKI - De 'Koningsroute' is de oude postweg die sinds de veertiende eeuw de verbinding vormde tussen de Zweedse koningen in Stockholm en de Russische tsaren in Sint Petersburg. Vorsten en hun koeriers maakten veelvuldig gebruik van de route, waarvan nu nog enkele stukken in tact zijn. De hele weg is rijk bezaaid is met tal van bezienswaardigheden en behoort tot belangrijkste toeristische routes in Scandinavië. Hij loopt oorspronkelijk van het Noorse Bergen via Oslo en Stockholm, Mariehamn op de Aland-eilanden, Turku, Helsinki, Kotka en het (nu Russische) Vyborg en Sint Petersburg.
door Ronald van
Gessel
Wij verkenden het mooiste deel, dat van Turku in Zuidwest-Finland helemaal langs de zuidkust naar Hamina, waar de Russische grens begint. Het stuk van de Russische grens tot Sint Petersburg moet men niet met de eigen auto rijden, dat is veel te gevaarlijk. De kans dat men van alles wordt beroofd is bijna 100 procent, nog afgezien van de zeer slechte wegen de bedroevende kwaliteit van de benzine. Wie Sint Petersburg wil zien kan het best per trein of met een ferry uit Helsinki in een georganiseerd programma volgen.
Men kan met de Finnjet-boot naar Helsinki varen of naar Turku vliegen, een auto huren, die in Helsinki afleveren en terugvliegen. Hoe dan ook, de Koningsroute begint in Turku waar de schepen uit Stockholm aan land kwamen. Van Turku maken we eerst een uitstapje naar het nabijgelegen Naantali, een schilderachtig middeleeuws houten dorpje met uitzicht op Kultaranta, het zomerverblijf van de Finse president. De restaurantjes aan de haven hebben een visrijke kaart, met vissoorten die wij niet eens kennen, absolute topper zijn de 'siika' (een soort baars) in restaurant Kala-trappi.
 |
Koningsroute bezaaid met attracties |
Logeren kan in het super de luxe Naantali Spa-hotel, of wie op de romantische toer wil, in Villa Antonius. Een beetje rommelig maar wel charmant logement in het oude centrum. Eigenaar Aatos Tapala is operettezanger en vroeger met Tamara Lund getrouwd. Nu stuurt zijn nieuwe vrouw Lilja hem na een glaasje teveel naar de zolderkamer.
De
Koningsroute loopt merendeels langs de kust.
Turku is een echte havenstad met in het centrale kanaal oude schepen die nu dienst doen als restaurant of café. Andere aardige zaken zijn de dom en de 'School', het grootste brouwerijrestaurant in Finland waar vele biersoorten te proeven zijn. Van Turku gaan we richting Helsinki en laten bij Paimio de Koningsroute voor wat hij is. We slaan Salo over en gaan zuidwaarts over Sauvo en Kemio. Die weg voert door schitterende taferelen van bossen en meren, is de hoek van Finland waar de meeste zon schijnt. Strak blauw en groen zijn de enige kleuren die we tegen komen, een uitstapje naar het stenen kerkje van Karuna loont.
Bij Pernio pakken we de oude postweg weer op en we zetten koers naar Tammisaari. Het plaatselijke 'botel' biedt goede overnachtingsmogelijkheden en Tammisaari heeft ook een prachtig oud centrum met houten huisjes. Het aanbevolen uitstapje naar de havenstad Hanko, het meest zuidelijke puntje van Finland, slaan we over. Zonde van de benzine. Wel maken we een tussenstop bij het wondermooie witte kerkje van Tenhola.
Van Tammisaari gaan we op Karjaa en dan op Billnas, waar nog een oude fabriek is te bewonderen die liep op waterkracht. De batterij generatoren is nog steeds in tact en elke dag draait er wel één. Net of er vijf gigantische ouderwetse naaimachines naast elkaar staan. Vlakbij is Fiskars, de bakermat van mes en schaar. Hier kan men een middag zoet brengen om alles te bekijken. Alle Fiskars-producten zijn ook te koop al worden die allang elders in Finland en in de VS gemaakt. Eten doet men hier het best in restaurant 'Hill'. Van Fiskars komen we in Mustio aan, waar een gigantisch houten landgoed met park vroeger onderdak bood aan de reizende tsaren en Zweedse Koningen. In het Engels aandoende park is een restaurant en een hotel.
Van Mustio zetten we zonder omwegen koers naar Helsinki. In de westelijke voorstad Espoo zoeken we Hvitträsk op, het huis van de beroemde Finse architecten Saarinen, Gesellius en Lindgren.
Helsinki zelf heeft teveel om op een dag te bekijken, de witte protestantse kerk en de Russische orthodoxe kerk (de grootste in West-Europa) bij de haven, een rondvaart door de haven, de vele design-winkels, de in rotsen uitgehouwen Tempellinaukio-kerk, de lokale restaurants en de Russische keuken, het Sibelius-monument, de dierentuin Korkeasaari en de voedselkoophal aan de haven met veel verse vis.
Van Helsinki gaan we verder oostwaarts en rijden dan direct door naar Porvoo, waar het centrum met de vele houten vissershuisjes nog helemaal is zoals het was in 1450, het museum, de kerk, de vele straatjes en vooral restaurant Vanha Laamanni zijn een absolute must.
Langs
de zuidkust zijn tal van restanten te vinden die aan de oude postweg herinneren.
Van Porvoo rijden we rechtstreeks naar Kotka, de laatste plaats van enige interesse voor de Russische grens op de oude postweg. Wie meer wil zien rijdt het beste nog noordoostelijk naar Savonlinna door het Oostfinse merengebied en via Lahti weer naar Helsinki. In Kotka staat echter Langinkoski, een houten 'Lodge' waar de Russische tsaar Alexander III kwam vissen en jagen. Het huis staat aan een stroomversnelling waar de zalmen zo voorbij flitsen.
De meest ideale tijd voor de tocht is eind augustus begin september, geen muggen meer en de dagen zijn nog warm en lang. Wat altijd blijft zijn de elanden die zomaar uit de bossen de weg oplopen, zeker 's avonds moet men daar alert op zijn.
Publicatiedatum = 6 mei 2000
