Laat Bremen niet links liggen
door HARRY MULLER
BREMEN - De oude Hanzestad Bremen, lekker dichtbij ons land, wordt door de Nederlanders nogal eens voorbij gereden als ze op weg zijn naar Hamburg of nog wat verder naar Denemarken. Deze mensen maken een grote vergissing, want Bremen mag je eigenlijk niet links laten liggen.
Ofschoon tijdens de Tweede Wereldoorlog een groot deel van de binnenstad werd plat gegooid, bleven veel historische gebouwen rechtop staan en werd zelfs de oude wijk Schnoor aan de rivier de Wezer nauwelijks beschadigd. Hier vind je de smalste straatjes van de stad en een overvloed aan kleine winkels en eetgelegenheden.
Als het zonnetje schijnt, kun je overal in de binnenstad heerlijk op een terrasje zitten zonder gestoord te worden door rijdende automobielen, want de voetgangers hebben hier voorrang.
Slenteren door de wijk Schnoor is een belevenis. Een paar kinderen blijven staan bij een winkel waar men vliegers verkoopt en vergapen zich buiten aan een draaiende windvaan met allerlei kleurtjes. Een tiental meters verder drukt een dame haar neus tegen de etalage van een bakkerswinkel en besluit daarna een zak beschuitjes met kaneel te kopen, die je thuis eerst in de koffie moet soppen en daarna pas in de mond mag stoppen. Een ons 'Bremer kluten' gaat ook mee , een wat fors snoepje met een laag pepermunt en chocola die op elkaar geplakt zijn.
Mooi is het winkeltje, waar ze alleen maar speeldoosjes verkopen uit de hele wereld en daar verhuurt men ook kleine draaiorgels uit vroeger tijden op een karretje om een feestelijke gebeurtenis nog wat meer op te vrolijken. Schuin daar tegenover is iemand gespecialiseerd in papieren bouwplaten, waar je een zeppelin of een auto, de Domkerk van Bremen, de Titanic, een onderzeeboot, het Kremlin, een tractor en zelfs een vogeltje van kunt knippen en plakken.
Het straatje naar de winkel van een mevrouw die nagemaakte emaille reclameborden uit de dertiger jaren verkoopt, is maar iets meer dan een halve meter breed. Daar om de hoek is een piepklein hotel met maar één kamer voor pas getrouwde paartjes. Je komt ogen tekort in dit historische stukje Bremen, waar ook iemand achter de ramen van zijn woning enkele foto's van Schnoor van jaren geleden aan de voorbijgangers laat zien. Toen was het daar ook al gezellig, want de hele buurt ging destijds samen wel eens aan lange tafels op straat een bakkie koffie drinken.
Een uniek stukje Bremen is ook de Böttcherstrasse, die in het jaar 1926 voltooid werd. Helemaal in Jugendstil en met veel bakstenen winkels, waar alleen maar kunst te koop is. Er worden regelmatig exposities georganiseerd, maar ook het kunstwerk 'de gouden engel' als versiering bij het begin van de straat is heel bijzonder.
Je vindt in het straatje de bron van de zeven luie mensen, een fraai gerestaureerd koopmanshuis uit de 16e eeuw en een carillon met klokken van porselein uit het beroemde Meissner. Om 12 uur, 3 uur en 6 uur 's middags worden volksliedjes gespeeld en komen achter een muurtje beelden van mannen als Columbus of graaf Zeppelin tevoorschijn.
Het hart van Bremen vind je bij het stadhuis met een fraai gerestaureerde renaissance-gevel, die met heel wat beelden is versierd. Ernaast is de Domkerk met twee torens en tegenover het stadhuis is de 'Schütting', de plaats waar eens de rijke kooplieden hun zetel hadden. Boven de deur is een oude spreuk in de steen gebeiteld: 'Buten un binnen. Wagen un winnen.' Dan blijkt dat de stad zo dichtbij Nederland ligt, dat je met het dialect uit het oosten of noorden van ons land heel goed met de mensen in Bremen kunt praten.
Net als in veel andere Duitse steden is hier natuurlijk een Ratskeller onder het stadhuis. Opvallend zijn daar de mooi bewerkte wijnvaten uit de 18e eeuw, waar vroeger meer dan 30.000 flessen wijn uit getapt werden. Nu zijn ze leeg, maar nog steeds komen de mensen hier hun glaasje wijn drinken. Men heeft zelfs een menukaart, waar 600 verschillende Duitse wijnen op staan en bier en jenever worden in dit etablissement niet geschonken. Omdat het jaren geleden binnen in de Ratskeller nogal eens koud was, lieten de kooplieden hokjes bouwen met een deurtje, waar ze afgescheiden van het overige publiek rustig met hun klanten konden praten. Tegenwoordig willen verliefde paartjes daar graag alleen zitten, maar de deurtjes moeten helaas altijd open blijven staan.....
De stad Bremen heeft een eigen wijnhandel. De kelders liggen allemaal onder het plein voor het stadhuis, maar die kunnen helaas niet bezichtigd worden. Een vrachtwagen met vaten bier mag hier niet komen, omdat men bang is dat deze in zo'n kelder zou zakken.
Veel historische gebouwen in de stad zijn goed gerestaureerd. Daar horen ook de huizen met mooie gevels bij aan de rand van het stadhuisplein. Uit de toon valt het moderne parlementsgebouw, dat men beter zo spoedig mogelijk kan afbreken. Onbegrijpelijk is ook, dat men het huisje van de koster (gebouwd in 1647) naast de Onze Lieve Vrouwekerk in het hartje van de stad verhuurd heeft aan een man, die daar braadworst verkoopt.
De binnenstad is niet alleen klein, maar ook te smal om met de auto doorheen
te rijden.
De binnenstad van Bremen is maar klein. Alles is te voet gemakkelijk bereikbaar
en de auto kun je gemakkelijk kwijt achter het station voor maar drie mark
parkeergeld per dag. Groot is de markt, waar de boeren uit de omgeving hun
waren verkopen en op alle werkdagen is er een bloemenmarkt. Daar ontmoeten
we de Hollandse bloemenkoning Adrianus en de Hollandse bloemenvriend Henk.
Velen kennen het sprookje van de Bremer stadsmuzikanten. Een beeld bij het stadhuis herinnert daar aan met een ezel, een hond, een kat en een haan. De voorpoten van de ezel zijn helemaal glimmend. Voorbijgangers pakken met beide handen die poten beet, sluiten de ogen en mogen dan een wens doen. Voor het stadhuis staat het 600 jaar oude beeld van ridder Roland. Wanneer je zijn linker knie aanraakt, kom je nog eens een keer terug naar Bremen.
INLICHTINGEN: Duits Verkeersbureau, Hoogoorddreef 76, 1101 BG Amsterdam, telefoon 020-6978066 of de folderbestellijn tel. 0900-1091029 (60 ct per min.)
Publicatiedatum = 17 mei 1997
