zaterdag 6 januari 2001 RÜGEN Een veld vol vuurstenen door Theo Jongedijk LOHME - Het was een schitterende dag geweest en omdat we iets te vieren hadden, kozen we een sfeervolle tafel uit in de serre van Panorama Hotel Lohme, genoemd naar het schilderachtige plaatsje van die naam op het eiland Rügen in het noorden van Duitsland. De witte herberg is hoog boven de zee gebouwd en ziet uit over het scheepvaartverkeer, dat voornamelijk bestaat uit oude kottertjes met toeristen, die onderweg zijn naar, of komen van Kaap Ankona. Samen met de Königsstuhl vormt deze rotspunt, die een vuurtoren draagt als herkenbaar baken, het letterlijke hoogtepunt van een reis naar het natuurpark Jasmund, dat zich met een stelsel van hoog opgetrokken witte 'muren' beschermt tegen het gebeuk van de Oostzee. We aten hier een heerlijke zanderfilet, ook al is het dier geen zout- maar een zoetwatervis, en genoten onderwijl van het gratis schouwspel van de traag bewegende minivaartuigen aan de horizon. Met de autokaart op tafel deden we in gedachten nog eens de route die ons op deze broeierig warme dag zo had geïmponeerd. We hadden ons geen voorstelling van Rügen gemaakt en waren vanuit onze woonplaats Berlijn onvoorbereid vertrokken en er in een uur of vier naar toe gereden. Een adembenemende tocht, grotendeels langs de Duitse 'Alleenstrasse', een route die van noord naar zuid over secundaire wegen door het land loopt en die zijn naam ontleent aan de schier oneindige rij bomen aan weerszijden, waarvan de kruinen in elkaar grijpen. Hierdoor ontstaat een uniek tunneleffect. Bij Stralsund reden we over de brug die het vasteland van Mecklenburg-Vorpommern met het 'eiland' Rügen verbindt. De eerste indruk was niet verrassend. Maar naarmate we dichter bij de zuidoosthoek van het eiland kwamen, werd het landschap bosrijker en heuvelachtiger. Na de koffie stonden we zowaar, op een zo goed als verlaten weg, plotseling oog in oog met een ree. Het werd ons meteen duidelijk: wie van drukte houdt, van badplaatsen die uitpuilen van toeristen, winkels en uitgaansgelegenheden, is op Rügen aan het verkeerde adres. Wie daarentegen wel eens een veld vol met vuurstenen wil zien, krijgt hier de kans. Nog juist zagen we in een flits een bordje met de verwijzing langs de kant van de weg staan. Het bracht ons naar een afgelegen parkeerterrein dat was uitgerust met een parkeerautomaat. We zagen het ding bij toeval in een uithoek staan en vroegen ons af of hier de kosten van het leeghalen ooit kunnen opwegen tegen de baat van het vullen. Hoeveel vuurstenen we hebben gezien, daar durven we geen uitspraak over te doen. In één woord: onvoorstelbaar. Dat was ook de omvang van het leger muggen dat op de wandeling ernaar toe het op onze benen en armen had voorzien. Na Binz en Sassnitz te hebben bekeken kozen we uiteindelijk voor Lohme, zonder te willen 'discrimineren', want Rügen wordt op een zeer smaakvolle en historisch verantwoorde manier opgeknapt, na veertig jaar achterstallig onderhoud door het communisme. Intussen was het tijd voor ons dessert. Toen de calorieën werden opgediend, ontlaadde zich boven zee een krachtig onweer met schitterende bliksemschichten. Een knallende finale van een prachtige feestdag.