|
|
Cruise voor oud èn jongdoor RUUD VRIELINK Cruisen is niet meer voorbehouden aan de 'happy few'. Een oudere generatie stoomt al jaren gezellig over de wereldzeeën en ook passagiers die hun kroost níet thuis willen laten, worden verleid met speciale kindvriendelijke programma's.
Ontwaken op een cruiseschip is een vreemde ervaring. Zonlicht stroomt de hut binnen en je wiegt, ongehinderd door tijdsdruk, met een complete samenleving van tweehonderd meter lang, verdeeld over tien dekken, in een meekleurende zee naar exotische oorden. Over de intercom klinkt de sonore stem van de kapitein, die positie, koers en weerbericht doorgeeft. Lopend buffet of ontbijt op bed?
We zijn met de Black Watch van Fred. Olson Lines vanuit
Dover op weg naar de Canarische Eilanden, met een tussenstop in
Casablanca. Langzaam glijden we warmere klimaatzones binnen en zelfs de
onvoorspelbare Golf van Biskaje geeft dit keer geen noemenswaardige
weerstand. Het woord acclamatiseren moet op een schip zijn
ontstaan. Nieuws De hut-stewardess heeft gisteravond al een nieuwsbulletin met het komende dagprogramma op ons kussen gelegd. Vaste activiteiten worden afgewisseld met wetenswaardigheden over schip en bemanning en voor elke bezochte haven is er een folder met plattegrond, nuttige informatie en uitstapjes in de omgeving.
Even kijken wat de kledingvoorschriften voor vanavond zijn. Tweemaal tijdens deze reis zal ik me in smoking moeten hijsen en mijn partner in het lang of 'informeel maar netjes' moeten verschijnen; en dat blijkt door de dames ruim te worden geïnterpreteerd: gebloemde draperieën tussen het statig zwart. En, het moet gezegd: 'in uniform' vallen verschillen in leeftijd en nationaliteit minder op. Want het leeuwendeel van de passagiers is 'rond de zestig' en Engels of Engelstalig. Dat moet van onschatbare waarde zijn voor de door ons (veertigers) zo gezochte rust. Als we wat aanspraak willen, ontdekken we in de rookgedeelten echter tanige globetrotters met verhalen over eerdere cruises en vastbesloten het gehele toekomstige programma af te werken. Juist, verslaafd dus.
Zoals dat stel dat zeker nog een
'Verre Oosten-cruise' wil maken. Zij 92 (onlangs nog begonnen met
sportvliegen) en hij 83 (terug naar Singapore met herinneringen aan
zijn diensttijd). "Niet getrouwd maar partners!". Of die ruim
gepensioneerde vrouw, rokend en pratend alsof haar leven ervan af hangt
("vorig jaar nog ernstig ziek geweest"), die schatert dat haar man de
'total body massage' heeft ontdekt en nu van de fitness-dames veel moet
drinken... Dus enkele malen stilletjes, overweldigd door zoveel
vitaliteit en levensvreugd, ons bedje ingedoken met het vaste voornemen
de volgende ochtend samen met de oorlogsgeneratie op z'n minst een
'mijl rond het schip' te lopen. Budget Opa en oma hebben het cruisen allang omarmd en plooien hun budget rond het jaarlijkse avontuur. Dertigers en veertigers worden nu verleid met speciale 'kinderprogramma's onder begeleiding', want je wilt de kleintjes toch geen levensgevaarlijke vogelnestjes zien maken op het 'zonnedek', huizenhoog boven de zeespiegel. Dus de kinderen ondergebracht bij wat vriendelijke uniformen en óp naar tennis, golf (!), bridge, zwembad, jacuzzi en wat later film, theater en nachtclub. Of toch maar roomservice en video in de hut?
Eerste ankerplaats is Casablanca. Bij het schip staan bussen klaar voor de excursies (onder andere naar Marrakech en Rabat) maar wij willen de omgeving op eigen initiatief verkennen. We lopen allang en breed tussen de kledenverkopers als ik de grond omhoog voel komen: zee in de benen. Na een bezoek aan de souk naderen we de grote moskee aan
het strand. Zelden zo onder de indruk geweest van een gebouw: enorm,
gloednieuw en opgetrokken uit steen-, metaal- en houtsoorten die mee de
eeuwigheid in moeten. De minaret is tweehonderd meter hoog, het dak
schuift open tijdens het gebed en bij te sterke wind automatisch weer
dicht, maar verder lijkt het van verre gewoon op een oud oosters
gebedshuis. Buik Een Marokkaanse maaltijd met orkest en buikdanseres completeert dit Afrikaanse uitstapje. Vermoeid, bestoft, maar voldaan melden we ons als laatsten weer op het schip. Onderweg naar Tenerife doen we niet veel meer dan eten, zwemmen, eten, stoombaden, eten enz. En: een bezoek aan de brug. Een van de jongere officieren staat ons te woord, een ander bemanningslid zit in stapel zeekaarten te neuzen, de uitkijk poetst het koper en het schip zoekt volledig automatisch haar juiste koers, snelheid en balans. We vragen alles over noodsituaties als aanvaring met walvis, brand, man over boord en gaan met een gerust hart weer naar het 'observatiedek' om met een verrekijker te controleren of de radar niet heeft gelogen: inderdaad daar komt het oudere zusje, de Black Prince, ons tegemoet op weg naar huis.
Mijn vermoeden dat
wind méé niet wordt omgezet in tijdwinst is op de brug
bevestigd. Om te zorgen dat we op tijd de haven van Santa Cruz
binnenlopen wordt één motor uitgeschakeld en met de
bladen van de andere drie schroeven exact genoeg druk op het zeewater
uitgeoefend om te zorgen dat we precies om 11.15 aan de barbeque en de
sangria kunnen. En dat doen we: of liever 'ze'. Een golvende massa
gebloemde cruise-veteranen staat met een glas en een kippenpoot in de
hand te deinen op de gierende klanken van de scheepsband, alsof men
helemaal niet naar bed is gewéést! Ik zelf moet nog
bijkomen van ontbijt en sauna en besluit te gaan lunchen in het
restaurant, zoals het hoort... Vriendelijk Het lopend buffet is omgetoverd van vijfsterren- en vijfgranenontbijt tot een zee van Noorse visschotels, lam, kip, rund met rijst, aardappel of pasta; of wilt u alleen maar zeven soorten taart? Dit alles verzorgd door een ongekende vriendelijkheid van de Filippijnse bediening, die desnoods 's middags al uw favoriete wijn voor de avond reserveert. Wilt u soms nu al een glaasje van het een of ander? Het kan niet op; of toch wel. Na wat winkelen aan de wal nemen we afscheid van crew en passagiers die helemaal geen tekenen van vermoeidheid vertonen en nog Las Palmas, Lanzarote en Lissabon op hun programma hebben staan. Hoe houden ze dat vol op een wekenlange cruise naar de West?
De Black Watch maakt op het moment cruises naar De Baltische hoofdsteden en de Noordkaap en meert aanstaande maandag in de loop van de ochtend af bij de PTA-terminal in Amsterdam. Vanaf eind augustus tot beginoktober bevindt het schip zich in de Mediterrane. Aansluitend maakt de Black Watch een Transatlantische oversteek van Dover naar Barbados, waar ze tot half december zal blijven. Vóór de Kerst vaart het schip in het Caribisch gebied waarna passagiers en bemanning de eeuwwisseling op de Canarische Eilanden zullen vieren. Inlichtingen:
Publicatiedatum = 31 juli 1999
|
De Black Watch aangelijnd
langs de kade:
Zo gauw het wolkendek openscheurt
worden de ligstoelen bezet door een gemêleerd gezelschap dat elke
dag wat verder uit de kleren gaat.
Sangria-party in de haven
van Santa Cruz. De echte cruise-veteranen zijn weer 'vroeg' op het
achterdek te vinden.
Tennis op eenzame hoogte tussen schoorsteen
en radar.
Het
'observatory deck' boven de brug is favoriet bij 'spotters' die met de
aanwezige verrekijkers de watervlakte afstropen op zoek naar haaien,
walvissen en andere zeemonsters.
We wisselen
oorverdovende groeten uit met 'zus' Black Prince