Ethiopië, Mongolië en Turkmenistan kregen kans op Vakantiebeurs

Vakantiebeurs op exotische koers

door HARRY MULLER

UTRECHT - Maar liefst honderd verschillende landen waren vertegenwoordigd op de Vakantiebeurs in Utrecht, die dit jaar ruim 185.000 bezoekers trok. Duitsland had maar liefst een hele hal gehuurd om het land te promoten, maar ook de stands van landen als Frankrijk, Engeland, Canada of de Verenigde Staten maakten veel indruk.

Nicaragua kan weer toeristen ontvangen, want de schade van de orkaan Mitch is grotendeels hersteld.

Er waren ook landen op de beurs met een hele kleine stand. Met financiële steun van de Nederlandse overheid waren ze naar Utrecht gekomen om hun toeristisch product aan de man te brengen.

Onder het motto 'Kies exotisch' gaf het CBI (Centrum bevordering import uit ontwikkelingslanden) landen als Ethiopië, Libanon, Mongolië of Turkmenistan de kans om in ons land toeristen te werven.

Wij bezochten verschillende stands en genoten van de muziek, de dansen en de klederdrachten.Ethiopië, Libanon, Mongolië en Turkmenistan kregen een kans
Het meest opvallend tijdens de Vakantiebeurs was wel het optreden van dertig schoolkinderen uit Oeganda. Terwijl buiten de sneeuw met bakken uit de lucht viel en even het verkeer ontregeld werd, dromden de bezoekers van de beurs rond het toneel, waar zij zongen over hoe slecht aids en hoe goed hun president wel was.

Kinderen van een middelbare school uit Oeganda zingen en dansen tijdens de Vakantiebeurs.

De kinderen kwamen allemaal uit Bulenga, niet ver van de hoofdstad Kampala. Hun Nederlandse leraar in de technische vakken Frank Velthuizen reisde mee in het kader van een uitwisseling met de Daltonschool in Den Haag. Ze hadden nog nooit met een vliegtuig gereisd en waren verbaasd, dat er zomaar muziek uit de vliegtuigstoel kwam. Een jongen had zelfs een dikke gans mee willen nemen voor onderweg. Tijdens een ontbijt met een eitje in een gastgezin vroeg iemand, waar de kippen dan wel waren. Stromend water kenden ze niet en het gebruik van douche en toilet moest geleerd worden. Wat een wereld van verschil.

Overal in ons land traden de schoolkinderen van Bulenga op en verdienden zo ook wat geld voor de Bulenga Secondary School, waar vooral kansarme kinderen een opleiding krijgen.

Libanon

Beiroet werd vroeger het 'Parijs van het Midden-Oosten' genoemd, maar de jarenlange burgeroorlog heeft daar helaas een eind aan gemaakt. Veel van deze prachtige stad werd vernield. Nu de christenen en de moslims vrede met elkaar gesloten hebben, wordt de in puin geschoten stad langzaam aan weer opgebouwd. Een groot deel is al gerenoveerd, waarbij men probeert zoveel mogelijk de oude gevels te bewaren. Tal van hotels hebben hun deuren weer geopend en nu al beschikt men in Beiroet over 4000 bedden. Bovendien wordt elke maand wel ergens in de stad een nieuw hotel geopend.

Libanon is vooral bekend om z'n culturele verleden. Tyrus was eens de grootste stad van de Romeinen in dit gebied en ook nu nog zijn daar de overblijfselen te zien van de straten, de openbare gebouwen, de arcades en een grote renbaan voor paarden uit de Romeinse tijd.

Een van de weinige wintersportgebieden in het Midden-Oosten vinden we ook in dit land. Het seizoen is van december tot april. Bekende wintersportplaatsen zijn De Ceders op een hoogte van 2300 meter, Faraya op 1890 meter en bijvoorbeeld Zaarour, 1990 meter hoog.

De meeste toeristen die Libanon bezoeken, komen uit Saoedie-Arabië, Koeweit, Frankrijk, Duitsland en Engeland. Vorig jaar gingen 5000 Nederlanders hier op vakantie.

Ethiopië

In de stand van Ethiopie worden door de charmante Felerech op een houtskoolvuurtje groene koffiebonen in een tinnen steelpannetje gebrand. Daarna maalt zij de bonen in een vijzel en kun je koffie zetten. Van het koffie drinken maakt men in dit land drie keer per dag een hele ceremonie en wordt de koffie in prachtige kopjes geserveerd. Wel een beetje vreemd is dat men daar geen suiker in de koffie doet, maar zout.

Felerech uit Ethiopië brandt op een houtskoolvuurtje de koffiebonen.

We krijgen te horen, dat er bij de grens met Eritrea nog wel eens gevochten wordt, maar dat schijnt nu voorbij te zijn. Toeristen komen zeker niet in aanraking met het oorlogsgeweld, zo wordt ons verzekerd. Toch is het oppassen geblazen in het noordelijk grensgebied. De spanning loopt daar regelmatig op.

De zon schijnt in Ethiopië overvloedig en wel zoveel, dat men op de folders voor de toeristen laat drukken 'het land met dertien maanden zonneschijn'. Heel bijzonder zijn de kerken in Lalibela, die in de rotsen uitgehouwen zijn. Veel toeristen komen ook voor de fraaie natuur. Men heeft in totaal negen natuur- en wildparken. Vorig jaar kwamen er 115.000 toeristen uit het buitenland op bezoek.

Turkmenistan

Al in de dertiende eeuw trok de Venetiaanse koopman Marco Polo met zijn vader en zijn broer naar China via een weg, die later de zijderoute werd genoemd. Goederen vanuit Europa werden naar het Verre Oosten vervoerd en omgekeerd nam men bijvoorbeeld specerijen, porselein en zijde mee op de terugweg.

Een van de landen langs deze route is Turkmenistan, sinds 1991 onafhankelijk van Rusland. Russische troepen zijn alleen nog gelegerd in het grensgebied met Afghanistan. De hoofdstad is Ashgabat, de stad van de liefde.

Eeuwen beschaving vindt men hier terug bij tal van opgravingen, die men verrichtte. Groot is het aantal historische monumenten met invloeden van zowel het Verre Oosten als Europa. Talrijk zijn ook de kerken van verschillende godsdiensten, die langs de route gebouwd werden.

Heel bijzonder is de klederdracht uit Turkmenistan.

Het land is beroemd om de met de hand geknoopte tapijten. Meestal worden die thuis door de vrouwen gemaakt. Een tapijt van achttien bij twaalf meter weegt zo'n 865 kilo. Fraai zijn ook de klederdrachten, waarin veel zijde is verwerkt. In een bakje had men tijdens de Vakantiebeurs cocons van de zijderups gelegd, maar de bezoekers dachten dat het een veredeld soort pinda's waren en staken de zijdebolletjes in hun mond.

Veel Japanners gaan met vakantie naar Turkmenistan, maar Nederlanders zijn er nauwelijks geweest. Vorig jaar kwamen er maar drie, maar toch is men met elke buitenlandse vakantieganger erg blij.

Oezbekistan

Ook Oezbekistan ligt aan de zijderoute en omdat er tijdens de wintermaanden één keer en 's zomers twee keer per week vanuit Amsterdam rechtstreeks naar de hoofdstad Tashkent wordt gevlogen, komen hier ook meer toeristen. Nu telt men jaarlijks ongeveer 3000 Nederlanders, die hier vakantie komen vieren en dat aantal stijgt snel. Men heeft een soort vijfjarenplan opgesteld om het toerisme te bevorderen. Dat voorziet in de bouw van nieuwe hotels en veel promotie in het buitenland. Dit jaar verwacht men zo'n 450.000 toeristen, maar over drie jaar moet dit aantal verdubbeld zijn.

Heel mooi zijn de gewaden uit Oezbekistan.

De meeste inwoners zijn moslims en er zijn ook een aantal heilige plaatsen. Beroemd is de religieuze school van Imam al Bukhari uit de dertiende eeuw.

Fraai zijn de gewaden, die men maakt met veel gouddraad en glittertjes. Vroeger werden daar voor de sultans ook edelstenen op genaaid. Tegenwoordig gebruikt men deze prachtige kledij nog wel bij huwelijken.

Mongolië

Ook Mongolië probeert in een kleine stand toeristen te trekken. Men heeft daarvoor twee fraaie danseressen in rode kledij meegebracht. Het land grenst aan China en Rusland en is ongeveer vier keer zo groot als Frankrijk. Er zijn twee miljoen inwoners en een derde deel daarvan woont in de hoofdstad Ulaanbatar.

Gerlee en Narantschimeg, twee beeldschone danseressen uit Mongolië.

De meeste inwoners leven als nomaden en beheren samen ongeveer 30 miljoen stuks vee. Het paard is het belangrijkste middel van vervoer in dit land. Paarden grazen ook op de middenberm van de grote wegen in de hoofdstad.

Tot slot heeft de vriendelijke Veronica Arana van het Ministerie van Toerisme in Nicaragua goed nieuws meegebracht naar Utrecht. De schade die ontstond tijdens de orkaan Mitch is voor een groot deel hersteld. De toeristische gebieden in het zuiden bij de Stille Oceaan werden overigens nauwelijks getroffen.

Foto's: Will Dekkers en Oscar Flos.

Publicatiedatum = 30 januari 1999