Reizen naar risicolanden
door Nico van der Zwet Slotemaker
AMSTERDAM - De meeste kamers in de Egyptische toeristenhotels staan leeg. Op de stranden en in de musea is het nog nooit zo stil geweest. De aanslag van Luxor, waarbij ook een groot aantal buitenlandse vakantiegangers om het leven kwam, dreunt na in een oorverdovende stilte. Want wie gaat er naar een land waar hij zijn leven niet zeker is?
Uiteraard proberen de autoriteiten van alles om de catastrofe als een eenmalige gebeurtenis af te doen. Bovendien zouden niet de eigen Egyptenaren het helse plan hebben uitgevoerd, maar buitenlanders die er baat bij hebben het land in een kwaad daglicht te stellen. Een smoes met een belegen smaak.
Ook worden er rapporten bijgehaald, die moeten aantonen dat het met de veiligheid allemaal wel meevalt in Egypte. Ik ben een te goed krantelezer om ook dit serieus te kunnen nemen. Vliegrampen kan je ook zo bagatelliseren. Er vliegen er zoveel, dat die ene die naar beneden valt eigenlijk niet meetelt. Nee, behalve dan als er een geliefde van je in zit.
Stilte rond de piramides van Giza na de bomaanslag bij Luxor.
De Egyptische veiligheidsdienst heeft meegedeeld de zaak onder controle te hebben. De chef is ontslagen, er is meer politie op straat en dat zal de moordenaars wel op andere gedachten brengen. Geloof het maar niet. Terroristen zullen hun doelen altijd blijven zoeken in zaken die bij iedereen in de aandacht staan.
Het opblazen van een fabriek zal de voorpagina's nauwelijks meer halen. Het deponeren van een handgranaat in een hotellobby wel. Preventieve maatregelen zijn er nauwelijks te nemen. Op Sri Lanka werd altijd geruststellend gewezen op het feit, dat de regering en de Tamils hun oorlog ver buiten de vakantiecentra uitvochten. Het gevolg was uiteraard dat de opstandelingen de hoofdstad Colombo in rouw dompelden.
En toen de IRA twee jaar geleden de vijandelijkheden weer opende, stond er geen Noord-Iers doel maar het centrum van Londen op het programma. Dat scoort in de publiciteit vele malen hoger.
Het zijn uiteraard niet alleen politieke of godsdienstige stromingen die door het ontregelen van het toeristenverkeer hun doel denken te dienen. Vaak zijn het ordinaire struikrovers die je bijvoorbeeld in Kenia wel even doen aarzelen, voordat je in een safaribusje stapt. En 's avonds binnenblijven natuurlijk. Over vakantie gesproken.
In landen waar het een beetje roerig is, zal de man in de straat u altijd vragen partij te kiezen. Hij staat erop dat u zijn standpunt deelt. Zelfs plunderingen worden op die manier vergoelijkt omdat wij zo rijk zijn en zij zo arm. Zeg altijd maar dat er voor beide standpunten wat te zeggen valt en dat u er nog eens goed over na moet denken.
En kijk ondertussen goed om u heen. Honderd procent veilige plaatsen bestaan niet en hebben nooit bestaan. Dat is de prijs die het toerisme voor haar eigen groeiende populariteit moet betalen stijgt met de dag.
Publicatiedatum = 3 januari 1998
