Koala's kijken in Australië

door Henk de Koning

SYDNEY - Wie Australië bezoekt, wil ook koala's zien; de wollige Australische minibeertjes met hun ronde babygezichtjes, kraaloogjes en glanzend natte neuzen.

De vertederende uitstraling van koala's wekt bij de mens ogenblikkelijk knuffel gevoelens op hoewel het dier over scherpe klauwen beschikt en daarmee in een knorrig bui gevaarlijk kan uithalen.

Vanwege zijn voor de bonthandel gewilde pels is er in de vorige en begin deze eeuw veel op de koala gejaagd. Sinds een halve eeuw is de koala wettelijk beschermd. Het aantal koala's is daardoor inmiddels vertienvoudigd. Hierdoor dreigt een nieuw gevaar: dat van de hongerdood door overbevolking!

Een koala voedt zich namelijk uitsluitend met de bladeren van een bepaald type eucalyptusboom. Niet slechts vanwege toenemend aantal koala's, maar ook door de enorme bosbranden die Australië regelmatig teisteren en het zich uitbreidend Australisch wegennet, slinkt de voorraad drastisch. De eucalyptus-bossen zijn tegen een dergelijke massale aanslag niet opgewassen. Zij op hun beurt dreigen daarom nu uit te sterven. Met alle gevolgen voor de koala van dien...

Afschot

Net als kangoeroes, vormen koala's het boegbeeld van Australië. Met hun 'teddybeer-kopjes' zijn de diertjes zo hartveroverend, dat onder de Australiërs een ware volksopstand dreigde, toen de overheid opperde bij hoge uitzondering 2000 koala's te willen afschieten om het bestand wat uit te dunnen. Het verzet was zo enorm, dat de overheid het plan ogenblikkelijk ook weer inslikte.

Genoemd werd ook, zij het in zeer bedekte termen, over nóg een mogelijkheid het teveel aan koala's enigszins in te dammen: eet ze op...! Bijvoorbeeld als typische Australische specialiteit. Te denken valt aan: 'Koala met pinkante saus' of 'Koala in het pannetje', zoals tegenwoordig in Australië restaurants ook al kangoeroe als specialiteit op tafel brengen omdat er veel te veel van zijn.

Uiteraard is er ook aan gedacht koala's te te steriliseren. Dat zou dan het eenvoudigst bij de mannetjes gaan. Die zouden nog wel pret met de koala vrouwtjes kunnen hebben, maar niet meer voor nakomelingen kunnen zorgen. Helaas, ook van die oplossing moest worden afgezien. Koala's dollen namelijk graag wat om, waardoor het uiterst moeilijk is, zo niet onmogelijk, alle exemplaren, al dan niet 'geholpen', goed in kaart te brengen.

Eén mannetje vergeten en hij slaagt er in, gedurende een heel zomerseizoen, prinsheerlijk in z'n uppie, heel wat koala-vrouwtjes te bevruchten. En dat schiet niet op natuurlijk.

De vrouwtjes koala's gaan een stevite minnekoos trouwens ook niet uit de weg. Integendeel. Teneinde de mannetjes te lokken smeren de willige dames zoveel mogelijk eucalyptus-bladeren in met een speciale goedje dat hun borstklieren afscheiden. Zelfs brullen de wijfjes er bij als zo'n mannetje niet ogenblikkelijk op komt draven. Op die manier krijg je de koala wiegjes toch wel gevuld. Alle sterilisatie plannen ten spijt.

Het grote aantal koala's heeft voor de toerist het voordeel dat je op reis in Australië de dieren vrij gemakkelijk in het wild kunt observeren. Daarnaast zijn er altijd koala's te zien in een van de vele Australische dierentuinen en natuurparken. De in gevangenschap levende exemplaren zijn bovendien zo tam, dat bezoekers er mee op de foto mogen. In het wild tref je koala's vooral aan in het oostelijke kustgebied van Australië.

Vijfendertig dagen na de bevruchting werpt het Koala vrouwtje haar jong. Dat weegt bij de geboorte slechts een halve gram en meet van neusje tot het puntje van zijn staart nauwelijks twee centimeter. Het jong is bovendien naakt en blind. Zonder hulp klimt het in de dikke pels van de moeder omhoog om in haar buidel te verdwijnen. Daar bevindt zich de tepel waaruit de baby-koala melk ontvangt.

Zeven maanden blijft het kleintje veilig in de buidel van zijn moeder om daarna steeds vaker naar buiten te komen om de wereld te verkennen. Tenslotte verlaat het jong de buidel voorgoed. Het brengt dan veel tijd door op de rug of op de schoot van het moederdier. Twaalf maanden oud stopt het jong met drinken. Toch blijft het dan nog een jaar in de buurt van zijn moeder. Eerst dan vertrekt het om volledig zelfstandig op zoek te gaan naar voedsel. Maar ja, is er dan nog eucalyptus....?

Publicatiedatum = 15 augustus 1998