Onderstesteboven van Australië door Henk de Koning SYDNEY In het jaar 2000 is Australië weer het toneel van de Olympische Spelen. Werden die in 1956 in Melbourne gehouden, dit keer valt Sydney in de staat Nieuw Zuid Wales de eer te beurt 'De Spelen' te mogen organiseren. Australië ligt ten opzichte van Europa nog altijd aan de andere kant van de aardbol ( 'down under') en een retourtje naar dit grootste eiland maar kleinste continent ( bijna 8 miljoen vierkante kilometer) ter wereld is toch heel andere koek dan even op en neer naar Ponypark Slagharen. Maar liefst 26 uur vliegen doet Air New Zealand er over om je met onze Australische 'tegenvoeters' op gelijke voet te plaatsen. En dát vreet Airmiles voor wie met een krappe beurs het over die boeg wil gooien. Een uitgebreid vernieuwingsprogramma vanwege de Olympische Spelen heeft Sydney momenteel in zijn greep. Want anno 2000 wil deze metropool van meer dan 3,7 miljoen inwoners zich bovendien presenteren als een schone en zeer milieuvriendelijke wereldstad. Raderboot in de haven van Sydney. Ook voor de Australische en Nieuw Zeelandse vliegtuigmaatschappijen betekenen de Olympische Spelen in het jaar 2000 een ware krachttoer teneinde al die sporthelden met hun tienduizenden bewonderaars veilig, vlug en voordelig over de halve aardbol te transporteren. Air New Zealand bijvoorbeeld heeft in verband hiermee al haar toestellen op de internationale vluchten alvast voor 50 miljoen dollar gemoderniseerd. Onder andere door het aanbrengen van meer stoelruimte in de vliegtuigen. In de schaduw van 'De Spelen' bezochten wij alvast Australië, zoefden in een busje kilometers lang over de Great Ocean Road, flaneerden in Sydney en Melbourne, genoten van Koalo-beren in de wildparken en beslopen kangoeroes in de ontzagwekkende Blue Montains. Het bekende Operagebouw in Sydney Australië plaatst je wel voor hoogst uiteenlopende verrassingen. Zo bewonder je nog de eeuwenoude rotstekeningen van de Aboriginals, de oorspronkelijke, met boemerang gewapende primitieve bewoners van het land, het andere moment wandel je, onder zorgvuldige leiding van een gids en gestoken in een speciaal pak, verankerd bovendien aan stalen looplijnen, over de top van 141 meter hoge en 503 meter lange overspanning van de beroemde havenbrug van Sydney. Althans, deze nieuwste overweldigende wereld attractie- die zich op één lijn stelt met het beklimmen van de Eifeltoren in Parijs, de Tower in Londen en het Vrijheidsbeeld in New York- zit er nu snel aan te komen. De bedenker, de Australiër Paul Cave, heeft namelijk voor zijn gedurfd plan officieel de toestemming gekregen van de Australische minister van Verkeer, Michael Knigt. Voor Paul Cleve wordt hiermee een droom werkelijkheid. "De bedoeling is dat we in groepen over die enorme boog gaan wandelen, Ja, hele families kunnen er veilig over heen wandelen. Zelfs denken we er over invaliden in groepsverband deze onvergetelijke belevenis te laten ervaren," zo glorieert hij. Dit dus voor later. Nu nog gaan we gewoon stappen in Sydney. Het is zaterdagavond; dus leve de lol in deze bruisende metropool met 3,5 miljoen Sydneysiders zoals deze stedelingen worden genoemd. Belangrijkste uitgaanswijk is Kings Cross met zijn vele café's, restaurants en nachtclubs. Een man stormt Willy 's Bar binnen. In draf is het toilet zijn doel. In het voorbij gaan werpt hij een handvol dollars op de bar "Keep an eye on it," roept hij over zijn schouder, van al die aanwezigen, in het bijzonder ons toe. Het risico met een slok op in het toilet zijn hele fortuintje te verliezen jaagt de man kennelijk meer angst aan dan zijn dollars even parkeren temidden van de luidruchtige drinkebroers aan de bar. Opgelucht keert hij even later terug: "Thank you mate. Wan'ne beer?" Hij grist de dollars weer van de bar en frommelt die blij gemutst als een prop in zijn jeans. Zonder ze te tellen overigens. Want hij weet dat het klopt: geen biljet ontbreekt. Zo is Australië: eens een verbanningsoord voor de zwaarste criminelen, nu, naar het schijnt, de goudeerlijkste plaats ter wereld. Captain Cook Natuurlijk ontkom je er niet aan; een rondvaart door de haven van Sydney, aan boord van een van de blinkende rondvaartboten van rederij....jawel 'Captain Cook'. De zeevaarder die in 1770 de oostkust van Australië ontdekte, vandaar. De Australische gids aan boord van ons schip wijst op de schitterende bungalows der allerrijksten; taarten van huizen, in wit, zacht blauw, en rose tinten met veel glas en riante terrassen, trapsgewijs gebouwd tussen het groen van de het glooiend bergmassief. "Te koop voor zo'n slordige twee miljoen," kraait onze gids, er op belust toeristen van verbijstering ter plekke achter over te doen vallen. Na het onderdoor varen van de havenbrug passeren we op korte afstand het in 1973 geopende Opera House. Met zijn veelpuntige vormgeving lijkt dit 102 miljoen kostende bouwwerk nog het meest op een in de haven drijvende muts van prins carnaval. Darling Harbour is geliefd om zijn (antiek) winkels en boutiques, het zeer uitgebreide zee-aquarium, de Chinese tuinen en het Maritiem museum. The Rocks, gelegen aan de andere kant, is het prachtig gerestaureerde oudste deel van deze, in een kalm tempo fibrerende miljoenenstad. The Rocks telt tal van schitterend gerestaureerde pandjes, waaronder Cadman's Cottage, het oudste, uit 1806 daterend gebouwtje van Sydney. Het was hier dat de eerste Engelse Vloot in 1788 welgeteld 1400 opvarenden, mannen, vrouwen en kinderen, aan land zette. Meer dan de helft van deze pioniers bestond uit verbannen misdadigers. Zij vormden de eerste Australische nederzetting in een land, dat geologisch tot het oudste ter wereld behoort. Nog altijd een Engels protectoraat heeft Australië aan typische Nederlandse namen geen gebrek. De Jansens, Pietersens, Van Dijken, Sneelopers en Van Brugge's lopen broederlijk in de pas met Engelse aanduidingen als: Peddington, Regent Street, Liverpool Street en Oxford Street. Tekenend voor een land van emigranten. Melbourne herbergt thans 3 miljoen inwoners. Een moderne wereldstad met riante boulevards, omzoomd door voorname bomenrijen. Veel trams zie je hier waaronder antieke exemplaren, die als rijdende restaurants dienst doen. De schijnbaar tot in de hemel reikende, spiegelgladde bedrijfsgebouwen, staan in schril contrast met de klassieke woonblokken in Victoriaanse stijl, die warm en behaagziek plotseling opdoemen in dit kille woud van glas en beton. Apostelen In een perfect samenspel met de slingerende, dalende, dan weer stijgende kustlijn, overbrugt de The Great Ocean Road de circa 500 km afstand tussen Torquay en Nelson aan de zuid-westkust van Victoria. Vanaf 70 meter hoge uitkijkposten op rotspunten in zee openbaren zich langs deze moderne verkeersweg niet vermoedde vergezichten. Zoals een blik op De Drie Apostelen'; een reeks gigantische, door erosie van de kust losgescheurde, uit zee oprijzende rotspartijen. In de blutsen en gaten van dit verloren land vieren de golven woest kolkend hun eindeloze overwinning. Deze dieren zijn niet uit de dierentuin ontsnapt, het is een waarschuwing om uit te kijken voor deze overstekende dieren, de komende 96 km, het middelste dier is geen beer, maar een wombat. Vergeet op uw reis door Australië ook niet even aan te wippen bij het in oude stijl ( 1851) opgezette gouddelversstadje Sovereign Hill, op circa 90 km afstand van Melbourn. De bewoners hier dragen ook nog de kleding uit die tijd. Je kunt er een avontuurlijke rijtoer maken in een door 5 paarden getrokken ouderwetse postkoets, in Westernstijl iets stevigs drinken in de Empire Bowling Saloon, 'goud wassen' in een beekje en in koloniale stijl romantisch overnachten in een Married Couple hut. Spectaculair is het avondlijk licht-en geluidspel, waarmee een bloedig stukje historie van Soverein Hill uit de dagen van de goldrush wordt weergegeven. Een realistische show, dank zij de speciale effecten van in brand vliegende huizen en spannende vuurgevechten. Koala's Australië telt zo'n 230 verschillende buideldieren, waarvan de heftig hoppende kangoeroe en de zeer vertederende Koala-beertjes wel de bekendste zijn. "Kangoeroes nemen zo sterk in aantal toe dat voor het natuurbehoud jaarlijks één miljoen exemplaren afgeschoten moeten worden," vertelt onze gids, Graham Turner, van 'Wild Escapes'. "De regering ziet er wel op toe dat uitsluitend vergunninghouders op kangoeroejacht gaan, opdat deze noodzakelijke selectie niet in een bloedbad ontaardt." De zeer vertederende Koala-beertjes Voor het eerst beginnen de Australiërs- populair Aussies genoemd- nu ook kangoeroevlees te eten. "Eerst wilde men daar niet aan, de kangeroe is Australisch nationaal symbool, en dat op je bord met wat frietjes naar binnen werken, stuitte veel bewoners lange tijd tegen de borst," aldus onze gids. "Nu veranderen die opvattingen en kom je in restaurants steeds vaker kangoeroevlees op de menukaart tegen". Koalabeertjes zijn in Australië beschermd, reden dat hun aantal ook weer sterk aan het toenemen is. Deze beertjes met hun donzige vacht, pluimige oren en grote, op een zwart leerstukje gelijkende neuzen, geven de indruk zo uit een speelgoedfabriek te zijn gestapt. Koala's consumeren uitsluitend de sappige bladeren van een bepaald soort Eucalyptusbomen, waardoor op hun beurt deze bomen in hun voortbestaan worden bedreigd. Met een Koalabeer (made in China) in onze tas keren we huiswaarts. Een aankoop die feitelijk nergens toe dient. Want een bezoek aan Australië blijft je altijd bij. Misschien zelfs beter nog zonder die namaakbeer als sleutelhanger in je bagage... Publicatiedatum = 19-10-1996