Vakantie in Kenya

Na een dagenlang verbeten gevecht om tot een van de eerste en uitverkorenen te behoren ligt mijn eigen, van thuis meegebrachte, badlaken op het ligbed.'s Morgens om half zeven wel te verstaan, want later komen wordt genadeloos afgestraft met verbanning naar de verste rij en een plaats in de diepe schaduw! Alle thuis geboekte safari's en excursies zijn planmatig afgewerkt. Het laatste vakantieonderdeel is "frituren". Er wordt afgunstig naar elkaar gekeken, vergeleken en weer geolied. Iedere zelfrespekterende toerist doet er aan mee en wij lachen vals als er slachtoffers vallen. "Goedkope olie" of "haddie zich maar beter moeten insmeren"!

Verlangend wordt er uitgekeken naar de "nieuwe lichting", die elke dag trouw, volkomen verloederd door een lange reis of excursie, uit overvolle busjes gehesen worden. Na een paar dagen slaat de vervelen echt toe en wij richten onze blikken op de badkleding, af en toe voorzichtig naar onze eigen schaambedekking kijkend. Wij willen ons niet blameren! In de verte zie ik wat. Een "nieuw" echtpaar, iets ouder dan wij zelf zijn. Lelieblank, "ooit waren wij ook zo" denk ik nog, "ziet er niet uit" zegt een medelotgenoot. Het echtpaar zoekt naarstig naar een geschikte ligplek, die na veel heen en weer geloop door haar wordt goedgekeurd. "Het lijkt wel op een paringsdans" zeg ik. Haar badlaken ligt en zij gaat op de matras. Hij zit op zijn eigen matrasje, in zijn acht maten te grote donker blauwe jersey badbroek, model bermuda, vlak naast haar. Twee dunne, in-witte beentjes in een transparant geaderd velletje dat net nog niet wappert, hangen verloren in de hele wijde pijpen. Hij weet niet goed wat te doen. Een beetje nonchalant kijkt hij wa rond. Naar boven, naar beneden, links, rechts, achteruit en vooruit. Tien teennagels worden bekeken, er wordt wat gepulkt en de buit wordt aandachtig bestudeerd, de verveling zet in. Hij zet z'n zonnehoedje wat frivoler op en dat is dan de aanzet tot actie! Zij gaat rechtop zitten, kijkt hem streng aan en zegt wat. Hij kijkt wat beteuterd naar zijn tenen. Zij staat op, trekt wat aan haar stevige, oerdegelijk zwart glimmend badpak met pijpjes, aan de bovenkant frivole ruches.

Richting strand, zo'n vier meter lopen en op blote voeten. Het gras is erg stug en hard, toch wordt de pas er stevig ingezet! Bij elke stap zweeft zijn voet een tijdje aarzelend boven de grond, wijdbeens wordt die, na enige overdenking toch neer gezet. Ze gaan te water, hoe kunnen wij helaas niet zien, jammer! Wanneer ze beiden weer boven water komen zien wij eerst een natte dame die doet denken aan de gids in een zware regenbui op het Sint Pietersplein, borst vooruit, hoofd in de nek vechtend om het vlaggetje boven het hoofd te houden, zodat geen schaapje verloren gaat! Het echtpaar komt bij de zelf veroverde matrassen aan. Zij gaat uitgeput liggen. Hij kijkt vertwijfelt om zich heen, schuifelt wat op zijn badlaken en komt op het idee zijn veel langer geworden badbroek aan een inspectie te onderwerpen. De zomen worden bekeken, die blijken goed te zijn. Naarmate hij dichter bij de taille komt lijkt het heel verwarrend te worden. Er wordt wat gedraaid aan de tailleband en plotsklaps rukt hij de voorkant volledig open en uit de voegen. Voorover buigend kijkt hij diep in de donkere natte broek, heel, heel aandachtig. Hij blijft kijken en aan zijn gezicht te zien in komplete sprakeloosheid! Tot aan zijn oksel gaat hij met arm en hand de broek in, met een enthousiasme die ik zou hebben wanneer ik een punnaise zou zoeken in te heet en te schuimig afwaswater. Hij vindt wat, het is nog geen handje vol en hij is duidelijk erg beduusd. Geen herkenning en hij weet duidelijk niet wat het is. Hij legt het links, hij legt het rechts, gooit er een beetje mee in de wijde, natte broek, overweegt even, kijkt peinzend naar boven, naar beneden en dan, dan is er herkenning!

Met een intens gelukkige glimlach laat hij het elastiek op zijn ingevallen buikje terugklappen. Dat is voor haar het teken dat er ingegrepen moet worden! Als een kloek met een kuiken loopt ze weg, hij heel voorzichtig, wijdbeens schuifelend haar achterna. Als ze uit het gezichtsveld zijn verdwenen daagt er iets nieuws aan de horizon. Een dame en een echte! Zij loopt niet, nee, zij schrijdt met een gigantisch lijf op veel te dunne roze benen, met op de achterkant de plattegrond van de Londonse metro, in geaderd blauw aangegeven. In een fletsig badpak met bijpassende badmuts gaat het fregat te water. Om haar schouders een nylon voile sjaaltje dat haar gehavende rug moet verhullen. Zes lagen levend behang onder het sjaaltje zoeken verkoeling in het zwaar gechloorde water.

Als zij er, na een statig rondje, uit komt lijkt ze op een slecht gerenoveerd monument. Ze schrijdt langs, schud haar kort, gepermanent haar alsof ze de Lorelei is. De zon is bijna weg, tijd voor "Happy Hour" aan de poolbar, alle sterke drank voor de halve prijs, wij hebben er tenminste eentje verdient!