Publicatiedatum: 3-2-2002

THE DAY AFTER

Als gisteren de mooiste dag van hun leven was, dan kan het vanaf vandaag alleen maar tegenvallen. En reken maar dat Máxima en Willem-Alexander nog heel wat beproevingen zullen moeten doorstaan. Want, denkt u maar niet dat de oproep van minister-president Kok, om het bruidspaar hun geluk te gunnen, de critici hun mond zal snoeren. Nee, mijn verwachting is dat het gedonder rondom Máxima's vader en de uitnodiging van de katholieke priester Braun alleen maar een klein voorproefje is op wat komen gaat. Zo zal er zeker nog gezeurd gaan worden over de miljoenen euro's die aan het huwelijksfeest uitgegeven zijn; en over het feit of het maatschappelijk wel verantwoord is om het Oranje-stel een duur cadeau te geven terwijl gewone zieke burgers doodgaan omdat ze lang op een wachtlijst staan. Begrijp me goed, ik ben geen doemdenker. Maar, de realiteit is dat elk huis zijn kruis heeft; ook al is dat huis een koninklijk hHuis.

Neem alleen al het feit dat Máxima in één klap al haar persoonlijke vrijheid heeft ingeleverd. Nu betekent dat voor een gewone huwelijkskandidaat al een enorme aanpassing; voor haar is de overgang vergelijkbaar met die van een Argentijnse leeuwin die in een Hollandse dierentuin wordt opgesloten. Natuurlijk beweert de toekomstige koningin, in haar jeugdig optimisme, dat zij geen last zal hebben van het leven in een gouden kooi. Maar, het protocol schrijft nu éénmaal voor dat zij haar ambities zal moeten beperken tot uitbundig glimlachen, heel veel zwaaien, en zwijgend wachten totdat zij op de stoel van Prins Claus mag zitten. En u weet hoe slecht dat voor zijn gezondheid is geweest. Bovendien heb ik het nog niet eens gehad over de moeilijke fases waar alle levenspartners doorheen moeten: is Willem-Alexander nog verliefd omdat zijn bruid zich zo slim, ondernemend en leergierig toont, later zal hij in ruzies verwikkeld raken omdat hij diezelfde eigenschappen als betweterig, dominant en bemoeizuchtig ervaart. En bewondert Máxima haar bruidegom nu nog vanwege zijn aanhaligheid, invoelend vermogen en plichtsbesef, ooit zal zij zich ergeren aan zijn plakkerig gedrag, volgzaamheid en saaie uitstraling. Ook de enorme culturele verschillen tussen beide families vormen een bron van spanning. Als Máxima volhardend is, dan zal zij zeker de kinderen tweetalig (Spaans/Nederlands) opvoeden en vakanties veelvuldig in haar vaderland willen doorbrengen terwijl onze toekomstige Koning eerder de nadruk wil leggen op alles wat met water te maken heeft en met de kleintjes wil schaatsen, zeilen of windmolens verzamelen.

Alles bij elkaar genomen kan ik vaststellen dat Máxima en Willem-Alexander met hun huwelijk een weg zijn ingeslagen die zeker niet de weg van de minste weerstand is. En dat dwingt bewondering af. Ik hoop dat Máxima vrolijk blijft onder het geweld van Hollandse kleingeestigheid en dat Willem-Alexander zijn vrouw blijft beschermen zonder politiek geladen uitspraken te doen. Het is maar een mening, maar dat is mijn mening. Lang leve het bruidspaar! Lang leve Oranje!

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden