Publicatiedatum: 26-11-2001

ONS EIGEN TALIBAN

Het heeft even geduurd voordat het tot mijn volle bewust doordrong. Eerst dacht ik namelijk dat alléén groeperingen zoals de Taliban in staat waren om extremistisch te denken en dat geestelijke onderdrukking een ver-van-mijn-bed-show was. Maar nee, ook hier in Nederland kunnen we er wat van. Jazeker, we hebben onze eigen Taliban en zij zijn, onder de naam SGP (Staatkundig Gereformeerde Partij), met drie zetels vertegenwoordigd in het parlement. Deze fundamentalisten vinden dat bordeelbezoek, goklust, abortus, euthanasie, een jointje roken, en het lezen van de Playboy als criminele activiteiten moeten worden afgestraft. Als iedereen op deze partij gaat stemmen, dan voorspel ik u dat we straks in een land leven waar niemand meer naar de bioscoop mag, rolschaatsen op zondag verboden wordt en je in de gevangenis kan belanden als je een T-shirt draagt met de tekst 'vrij jij of vrij ik'. Erger nog: vrouwen hebben dan alleen nog recht op het aanrecht, kinderen die hun ouders niet gehoorzamen worden naar het Nationale Strafkamp gestuurd en mannen krijgen van de Partij gratis knuppels om ongelovigen tot de orde te roepen.

Gelooft u me niet? Dat moet u dan zelf weten en gelukkig kan ik u niet vervolgen omdat u een eigen mening heeft. Maar, als het aan de SGP ligt, dan worden normale menselijke vrijheden aan banden gelegd. Zo willen ze 'openbare homofilie' bij de wet verbieden. Met andere woorden: als een man en vrouw die kunnen aantonen dat ze getrouwd zijn tijdens een wandeling door het park arm in arm lopen, dan mag dat. Maar als Paul de Leeuw met zijn vriend hetzelfde doet, dan zijn de rapen gaar. Lijkt me trouwens deprimerend vermakelijk om de wet op openbare homofilie in het openbaar gehandhaafd te zien. Stel, André heeft net boodschappen gedaan en een jonge mannelijke bediende helpt hem zijn tassen in de auto te laden. André draait zich om, zegt 'bedankt' ondersteund door een nadrukkelijke knipoog. Zo nadrukkelijk dat het net een voorbijgaande politieagent opvalt die André onmiddellijk aanhoudt en hem het volgende verhoor afneemt:

-Wat deed jij daar?
-Niks, agent.
-Noem jij knipogen naar een jongen niks! Wat ben jij?
-Hoe bedoelt u?
-Geen flauwekul; ben je normaal of niet?
-Nou normaal, dat weet ik niet... Ik zeg altijd 'ooit een normaal mens gezien' … nietwaar?
-Jij staat nu onder verdenking van pedofiele homofilie in het openbaar, begrepen?
-Nee, daar begrijp ik niks van.
-Hoe heet jij?
-André van Achteren
-Jaja, André van Achteren met de paarse trui en de gele jas; ik weet genoeg; kom jij maar mee naar het bureau.

U begrijpt het zeker wel. De ideeën van de SGP zijn zo absurd triest dat ik niet meer bij kom van het lachen. Maar, laten we blij zijn dat we in een land leven waarin ook belachelijke ideeën mogen worden geventileerd. Zo kunnen we tenminste gevaarlijke extremisten vroegtijdig ontzenuwen.

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden