Publicatiedatum: 1-10-2001

ABSOLUUT

Het individuele gevoel van zelfvertrouwen stijgt in Nederland met de dag. Dat is vooral te merken aan dagelijks taalgebruik. Geen ‘mitsen’, geen ‘maren’, geen ‘misschiens’, maar domweg honderd procent zekerheid door enthousiast ‘absoluut’ te roepen. Of dat geloof in eigen kunnen ergens op gebaseerd is, maakt niet uit; zolang je die positieve uitstraling hebt, dan tuint de ander er misschien ook wel in. Nou ja, misschien..., absoluut toch?! Gelukkig heeft de goede verstaander slechts een half woord nodig. Hij hoeft enkel en alleen ‘abso’ te horen, en hij beseft onmiddellijk dat het ‘luut’ weinig zal toevoegen aan de inhoud van het gesprek.

Toch probeerde ik onlangs, tegen beter weten in, met een absoluut leuke jongen aan de bar wat diepgang te krijgen in het gesprek:je studeert hier in Groningen? Absoluut.Wat studeer je? Sociologie. Leuke studie? Absoluut!- Zwaar? Absoluut! Wat houdt de studie in? Vier jaar blokken. Ik bedoel, welke vakken heb je? Sociologie en de rest. Nou ja, je klinkt in ieder geval opgewekt.Absoluut! U begrijpt het zeker wel: tegen een salvo aan absoluten is geen kruid gewassen. Alles wat absoluut mooi, geweldig, fantastisch of juist absoluut lelijk, waardeloos, en vreselijk klinkt, is zo definitief dat er onmiddellijk een contactstoornis optreedt. En juist daarom zijn mensen die denken en praten in absolute termen voer voor psychologen. Zo kreeg ik, kort geleden, een man op mijn spreekuur die beweerde zich ‘nooit’ gelukkig te voelen, ‘altijd’ onbetrouwbare mensen tegen het lijf te lopen en in ‘niemand’ een vriend te kunnen zien. Ik besloot met hem mee te doen en zei: "U bent dan de eerste patiënt in mijn carrière waarvan ik absoluut zeker weet dat onze ontmoetingen gedoemd zijn om te mislukken; en eerlijk gezegd hou ik er absoluut niet van om van tevoren al zeker te weten dat ik als verliezer uit de strijd kom." Verbaasd antwoordde hij: "Mijn huisarts zei dat ik u wel in vertrouwen kon nemen!!", waarop ik nog verbaasder zei: "En u, als man van de wereld, vertrouwt wat uw huisarts zegt, dat kan toch absoluut niet waar zijn?!" Een glimlach verscheen om zijn mond en hij zei: Ja, ik begrijp het al; u bedoelt te zeggen ‘waarom zou ik mijn huisarts of u vertrouwen als ik beweer dat ik niemand vertrouw’." Ik kreeg ook een glimlach om mijn mond en zei: "Ja, absoluut." Hij ontspande zich en zei: "Nou, dan wordt het absoluut tijd dat ik me wat genuanceerder uitlaat, want ik heb natuurlijk niet alléén maar slechte ervaringen in het leven." Ik besloot verder te provoceren en zei: "Daar kan ik me nou absoluut niets bij voorstellen", waarop hij vol trots over zijn kinderen begon te vertellen.

Wellicht begrijpt u waarom ik juist in deze tijd zo gevoelig ben voor mensen die het absolutisme prediken. Toegegeven, bij sommigen kan het geen kwaad omdat ze nog nergens voor staan. Maar bij al die lieden, die de absolute waarheid in pacht denken te hebben, moet je extra waakzaam zijn dat zij niet hun medemens gaan terroriseren. Absoluut.

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden