[advertentie]

De Telegraaf-iDe KrantNieuwsLinkSportLinkDFT.nlDigiNieuwsCrazyLife
www.wijnbergonline.nl

Publicatiedatum: 16-07-2001

AUTORIJDEN IS GEKKENWERK

Ooit in de auto vlak voor een tunnel in paniek gedacht: 'Hoe kom ik daar levend doorheen'? En in een lange file de neiging gehad om de auto te laten staan en heel hard weg te hollen? Of bij het invoegen op de autobaan het angstige gevoel gekregen dat het nooit zou lukken? Dan is de kans heel groot dat u overspannen bent of dat u net een beroerd verkeersongeval achter de rug hebt. Alhoewel, ook mensen zonder ziekte of trauma kunnen ineens bevangen raken door autovrees. En de ANWB-verkeersbegeleiders hebben er hun handen aan vol. Dagelijks moeten zij gestrande automobilisten opvangen die domweg niet meer verder durven rijden.

En vergis u niet, ook ervaren vrachtwagenrijders kunnen ineens, door angst overmand, letterlijk en figuurlijk op de rem gaan staan. Mensen schamen zich voor hun probleem en proberen, met stug doorrijden, hun fobie te overwinnen. Maar het zou menigeen niet misstaan om gewoon het bijltje erbij neer te gooien. Want autorijden is in wezen gekkenwerk.

Neem alleen al het aantal auto's. De wegen zijn zo vol met razend verkeer dat ik mij er dagelijks over verwonder hoe váák het nog zó goed kan gaan. Een beetje normaal mens echter voelt aan zijn theewater dat we massaal met zelfmoordacties bezig zijn. De risico's van het autorijden zijn namelijk veelvuldig en groot. Het voertuig zelf kan ineens allerlei mankementen vertonen: een band die klapt, een remleiding die lekt of de motor die door kortsluiting spontaan in de fik vliegt.

Dan de bediening van de auto waarbij schakelen, gasgeven, afremmen, richting aangeven, lichten bedienen, spiegels kijken en het sturen van de auto als een complex van vaardigheden in één vloeiende beweging moet gaan. En dat terwijl de chauffeur met een mitrailleur aan indrukken wordt gebombardeerd: stoplichten, verkeersborden, tegenliggers, overstekend wild of spelende kinderen vragen constant om correcte inschattingen en adequate manoeuvres. En dan heb ik het nog over een doorsnee weg op een doorsnee tijdstip in een doorsnee seizoen.

Want, wie op de Route de Soleil in de zomertijd tussen de vakantievierende Fransen, Belgen, Duitsers, Zwitsers en Nederlanders richting Nice ineens wordt geconfronteerd met omleidingen, tolpoorten en met lichten knipperende snelheidsduivels, krijgt mentaal meer te verstouwen dan iemand die wakker schrikt van zijn ergste nachtmerrie.

Maar goed, laat ik aannemen dat u, als chauffeur, uw zaakjes aardig op orde hebt. Dan nog ben je overgeleverd aan de grillen van al die sukkels die om onbegrijpelijke redenen in het bezit zijn gekomen van een rijbewijs. En één verkeerde beweging van een dronken, halfblinde, onhandige gek en je kunt voorgoed in een rolstoel belanden.

Uiteindelijk vormen de talloze afleidingen nog het grootste gevaar voor de automobilist waarbij mobiel telefoneren, jengelende kinderen, partner-ruzie, snacks eten en muziek luisteren tijdens het rijden nog het hoogste scoren. Wie dus voorgoed afscheid neemt van zijn bolide is niet gestoord, maar een verstandig mens die zijn leven lief is.


© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden

 


UW MENING

Iedere maandag schrijft psycholoog Jeffrey Wijnberg een column in De Telegraaf. Zijn vaak verrassende zienswijze maakt natuurlijk ook deel uit van De Psycholoog. Mee eens? Niet mee eens? Laat het weten!


PSYCHO-ARCHIEF

Wat schreef Wijnberg nog meer in De Telegraaf? Bekijk zijn oude columns!