Publicatiedatum: 02-04-2001

Nederlander worden

Het doet me deugd dat Máxima een Argentijnse is. Als vrouwelijk boegbeeld van onze monarchie zal zij voor alle andere allochtonen een inspiratie zijn. In korte tijd heeft zij immers al blijk gegeven de Nederlandse taal goed te beheersen. Maar om écht Nederlander te worden is natuurlijk meer nodig. Als eerste vaardigheid denk ik aan fietsen. Voor de gemiddelde buitenlander is het ronddraaien van de trappers en tegelijkertijd in evenwicht blijven niet eens het probleem. Wie in Nederland wil fietsen moet zijn angst overwinnen om meegezogen te worden door het peloton. Bovendien dien je geen schrikachtig gedrag te vertonen als van alle kanten het snelverkeer je van het leven wil beroven. Voorts is het handig te leren tegen de stroom in te crossen, op voetpaden te schieten, tussen wandelende mensenmassa's door te laveren en 's nachts zonder licht te rijden. Bij ongelukken is immers de niet-fietser altijd schuldig en dat onderstreept de heilige status van de laaglandse peddelaar.

Hoewel de Hollandse pot verdreven lijkt te zijn door de Indonesische babi pangang, Japanse sushi, Mexicaanse taco's en Amerikaanse hamburgers, is een bezoek aan een Van der Valk-restaurant toch leerzaam. Daar kan de allochtoon het basisrecept van Nederlandse tevredenheid leren eten: vet, veel en goedkoop. De immigrant zal ook moeten oefenen in het 'ja-maren'. Het principe is simpel: elke positieve gedachte, constatering of uitspraak van jezelf of een ander domweg ondergraven door een negatieve. Dus: "Goh, wat is het lekker weer" aanvullen met "maar het zal van korte duur zijn." En: "Wat ben ik blij dat al mijn kinderen studeren", verbleken met: "Alleen vraag ik me wel af waarom ze niet vaker bellen." Of: "Wat fijn dat de vader van Máxima besloten heeft om zich van de huwelijksplechtigheid terug te trekken", verknallen door: "Maar ja, wel triest dat hij daarvoor zo onder druk moest worden gezet." De Nederlandse mentaliteit is ook te ontwikkelen door net te doen alsof de verschillen tussen mensen in opleiding, rang, stand en status niet bestaan. Dit bereik je het snelst door, zoals een aantal journalisten doet, staatslieden, wetenschappers, bedrijfskader, topcoaches of artiesten aan te spreken alsof ze in de gevangenis thuishoren. Om er in Nederland bij te horen is het ook essentieel om slordigheid als deugd te leren zien. In mijn eigen inburgeringscursus leer ik allochtonen daarom hun zakken te legen op straat, de boompjes langs de weg te bemesten met zwerfvuil, slecht gekleed naar het theater te gaan, wild te plassen en openbare gebouwen met graffiti te sieren.

Het belangrijkste heb ik voor het laatst bewaard en dat is het vingerwijzen: Amerikanen zijn cultuurbarbaren, wij hebben traditie en diepgang; Duitsers zijn fascisten, wij hebben allemaal in het verzet gezeten; Argentinië kent geen echte democratie, wij zijn de uitvinders. Het is een lange weg, maar wie het als buitenlander lukt om zich Nederlander te voelen zal het geluk proeven dat hij tot het enige uitverkoren volk behoort.

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden