Publicatiedatum: 16-10-2000

Geluk afdwingen

Ooit, in vervlogen dagen, wachtte je met engelengeduld tot Het Grote Geluk aan je deur klopte. Tegenwoordig dwing je het af. Geen mooier voorbeeld hiervan is het tv-programma 'Ja, ik wil een miljonair'. Niet wegdromen thuis op de bank met een romannetje uit de boeketreeks, maar er op uit en meteen de grootste vis uit de vijver aan de haak slaan. In mijn eigen kennissenkring is het vermakelijk om te zien hoe iedereen inmiddels schande spreekt van een dergelijke vertoning, maar tegelijkertijd niet van hun stoel voor de buis zijn weg te slaan als het wordt uitgezonden. Wat is er eigenlijk op tegen om als man met een goed gevulde beurs uit een lange rij van jonge schoonheden de mooiste uit te kiezen? En wat is er zo verwerpelijk aan om als vrouw een gooi te doen naar een winnend lot uit de loterij?

Sommigen zeggen dat het feminisme heeft gefaald. Zij vergelijken deze show met een veekeuring waar de jonge meiden op vruchtbaarheid en kwaliteit worden beoordeeld. Deze kritiek snijdt geen hout. Het publiekelijk solliciteren naar een 'man met toekomst' laat zien dat moderne vrouwen zelfbewust zijn en er niet voor terug schrikken met open vizier recht op hun doel af te gaan. Bovendien heeft wetenschappelijk onderzoek aangetoond dat mannen een potentiële levenspartner onbewust op wezenlijke vrouwelijke kwaliteiten keuren. Echte vrouwen weten dit. Zij voeren de paringsdans uit door zich aantrekkelijk en uitdagend te presenteren. Het feit dat een camera dit ritueel tussen man en vrouw registreert, maakt ons hier alleen maar van bewust. Ook zijn er critici die zeggen dat een huwelijk nooit kan standhouden als er geen sprake is van echte liefde. Dit argument is nogal zwakjes. Romantische liefde als basis voor een huwelijk is een idee die pas de laatste eeuw opgeld doet. In vroegere tijden was een verstandshuwelijk heel normaal en werd een vrouw aan een man gekoppeld die qua stand, middelen en familieachtergronden bij haar paste. Bovendien is het zelden de romantiek die voor echtparen een relatie duurzaam maakt. Wederzijds respect is veel belangrijker om een relatie in stand te houden. Dan zijn er nog altijd de zeurpieten, die blijven beweren dat het koppelen van twee vreemden geforceerd en onnatuurlijk is. Zij veroordelen ook mensen die via kennismakingsadvertenties en relatiebureaus aan een partner proberen te komen als wanhopige kneusjes.

In mijn ogen zijn de man en vrouw die zich aan een 'blind date' wagen, juist moedig en avontuurlijk. En goed beschouwd: wat is het werkelijke verschil tussen een 'blind date' en een toevallige ontmoeting tussen twee vreemden in de trein, op een feestje of na afloop van een kerkdienst, behalve dat je even een blik van elkaar hebt kunnen opvangen? Zoals zo vaak zijn de criticasters domweg afgunstig. Want, elke vrouw begeert een man met potentie. En elke man wil een vrouw die dat waardeert.

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden