Publicatiedatum: 31-07-2000

Normaal huwelijk

Ooit een normaal mens gezien? U ook niet? Dan is het logisch dat wanneer je een willekeurige vrouw en man voor het leven aan elkaar verbindt het een gekkenboel wordt. Daardoor is alle gekte die mensen in het huwelijk ervaren toch weer heel normaal. Het probleem is echter, dat weinig levenspartners deze krankzinnige realiteit aanvaarden. En dat komt omdat we aan het begin van de rit vals worden voorgelicht. Door de ambtenaar van de burgerlijke stand, de predikant of dominee wordt bijvoorbeeld nooit een woord vuil gemaakt over de machtsstrijd die onlosmakelijk deel uitmaakt van het huwelijk. Het is traditie geworden om op de mooiste dag van je leven alleen rozengeur en maneschijn te prediken. Goed, er wordt wel iets gesuggereerd over mogelijke tegenspoed, maar dat is zo vaag en algemeen dat niemand goed oplet. Als ik ooit in de gelegenheid kom om paren in het echt te verbinden, dan krijgen zij pas mijn zegen als ze hun ja-woord geven op de volgende tekst (vrouwelijke versie):

'Bent u bereid om uw stem te verheffen als uw man u kleineert of uitlacht; bent u bereid om ruzie te maken over wie de afwas doet, de kinderen voorleest of het meeste geld verdient; bent u bereid om uw partner nauwlettend in de gaten te houden en hem op de vingers te tikken als hij u negeert, kwaad spreekt over uw familie of de kinderen over het hoofd ziet; zegt u toe om uw levensgezel de loef af te steken als hij een poging waagt iets slims te zeggen of creatieve plannen te opperen; bent u in staat het conflict aan te gaan, wanneer hij als eerste achter het stuur van de auto kruipt, de afstandsbediening van de TV pakt of niet mee wil doen als u stopt met roken; en bent u mentaal voorbereid om oorlog te voeren als hij de verwarming hoger zet, de lichten in het huis aan laat en geld pint zonder toestemming te vragen en bent u bereid om vol overgave alles wat u dwarszit, tegenstaat of in het verkeerde keelgat schiet hetzij verbaal, hetzij non-verbaal aan hem over te brengen? Tot slot: bent u bereid om uw partner met langdurige zwijgzaamheid te straffen, indien hij uw emotioneel te kort doet?'

Op weg naar de supermarkt vindt mijn vrouw dat de radio te hard aanstaat en ik raak geïrriteerd omdat zij er steeds doorheen praat. In de winkel zijn de witte broodjes die ik wil pakken natuurlijk niet gezond genoeg en het 20-granen brood dat zij op het oog heeft, werkt weer op mijn lachspieren. Thuisgekomen probeer ik haar de keuken uit te werken, zodat ik in alle rust de boodschappen kan opbergen. Maar ze luistert niet en loopt me demonstratief voor de voeten om van die smakeloze groene thee te zetten. Na een uur normaal gekissebis, kijken we hand in hand naar Goede Tijden, Slechte Tijden.

© 1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden