|
Publicatiedatum:
17-07-2000
So
What?
Wie
straks fysiotherapeut wil worden, moet eerst een graad
halen als Bachelor of Health. En uw huisarts is binnenkort
geen doctorandus in de geneeskunde, maar Master of Medicine.
Nederland veramerikaniseert op alle fronten maar het
tempo is laag. Als we onze Grote Broer niet nog gehoorzamer
volgen, dan worden we straks door niemand meer begrepen
en vallen we overal buiten de boot. Kijk eens naar het
armetierige taaltje dat wij spreken. Buiten onze grenzen
verstaat alleen een verdwaalde Belg ons. Engels moet
per onmiddellijke ingang de voertaal worden. Dan hoeven
onze kleinkinderen geen ondertitels meer te lezen als
zij naar de Bold and the Beautiful kijken. En worden
mijn briljante columns ook in New York en Sydney gelezen.
Een
gebroken neus als gevolg van het struikelen over een
scheve stoeptegel levert een Amerikaan minstens drie
miljoen dollar op: één miljoen voor de
plastisch chirurg, één miljoen ter compensatie
van de schrik en de post traumatische stress stoornis-therapie,
en één miljoen voor de advocaat die ook
de scheiding moet regelen, omdat de vrouw van de patiënt
deze niet meer aantrekkelijk vindt. Geweldig voor de
werkgelegenheid. De slachtoffercultuur die Amerika heeft,
is schitterend; het dwingt iedereen flink op zijn tellen
te passen. Geen chirurg die het aandurft een operatie
zonder waakzame assistenten uit te voeren. En als u
een auto huurt in Florida dan moet u verplicht een uur
les volgen om te weten welke gevaarlijke wijken moeten
worden vermeden. Niemand wil verantwoordelijk gehouden
worden voor de ellende van een ander. En dat is mooi,
omdat je dan een samenleving creëert vol gezond
wantrouwige mensen. Onze staatsinrichting met koningshuis
is ook hopeloos ouderwets en ingewikkeld. Ik stel voor
dat wij, net als de Amerikanen, de republiek uitroepen
en directe presidentsverkiezingen houden. Tegelijkertijd
kunnen we dan alle flutpartijtjes afschaffen en twee
grote politieke stromingen invoeren: de conservatieve
Republikeinen en de progressieve Democraten. Dan zijn
we eindelijk verlost van de onbeweeglijke en saaie overlegcultuur
en kunnen we stemmen voor de poppetjes. Het leven wordt
er heerlijk oppervlakkig en fantastisch overzichtelijk
door.
In
vergelijking met Amerika hebben we ook veel te weinig
dikke mensen. Dat komt omdat de flessen cola en zakken
chips te klein zijn en de fietsers in ons land een beschermde
status hebben. De autowegen moeten breder en het aantal
McDonald's drive-inrestaurants op zijn minst verdubbeld.
Nu de vakbonden eindelijk inzien dat ook werknemers
mogen profiteren van optieregelingen, is het belang
van het grote geldbezit ook eindelijk onderkend. Eindelijk
wordt hebberigheid de officiële norm. The American
dream houdt ook in dat alle ouders tweeverdieners moeten
worden en dat iedereen op zondag verplicht moet werken.
Dat hun kinderen alles hebben wat hun hartje begeert,
maar hun dagen slijten in eenzaamheid, alcohol en depressies;
so what?
©
1996-2002 Dagblad De Telegraaf en Jeffrey Wijnberg
Alle rechten voorbehouden
|
