De meeste oplossingen voor het Máxima-dilemma zijn vermijdingstac-tieken. Sommigen schreeuwen dat prins Willem-Alexander afstand moet doen van de troon, terwijl anderen het typisch Nederlandse gedoogbeleid aanhangen: vader Zorreguieta wel laten komen, maar hem op de achtergrond laten figureren. Ook heb ik iemand horen zeggen: "Twee vieringen, één hier zonder familie en één daar en dan zoeken ze het maar uit."

Psychologisch gezien maken we echter een ernstige denkfout: niet wij, het Nederlandse volk en haar vertegenwoordigers hebben een probleem, maar de vader van Máxima. En een probleem wat je niet hebt, hoef je ook niet op te lossen. Het staat vast dat de 'schuldige' niet wil toegeven dat hij een probleem heeft en het kennelijk ook niet als zodanig ervaart. Dat is een bekend fenomeen bij psychopathische persoonlijkheden.

Maar dan nog, hoeven wij onszelf geen probleem aan te praten, tenzij wij de neurotische behoefte hebben om ons leven moeilijker te maken dan nodig is. En is vrees dat het die kant op gaat. Een probleem aantrekken dat van een ander is, geeft altijd ee noplossing die verkeerd uitpakt. En als er iemand het niet verdiend om slachtoffer te worden van onze complexen, dan is het Máxima. Als psycholoog is daarom mijn advies simpel: we maken er met prins Willem-Alexander en Máxima een mooi feest van en vader Z. komt er gewoon niet in.