De sterrenbeelden

Wat is astrologie? Astrologie is een oud systeem van voorspellen, dat gebruik maakt van de posities van de planeten, de maan en de sterren. De astrologie zegt dat de hemellichamen krachten uitoefenen die op hun beurt de mensen en gebeurtenissen op aarde beïnvloeden. Het woord planeet komt uit het Grieks; planes wat 'zwerver' betekent. Planeten en sterren bewegen en daardoor kunnen die invloeden en krachten dagelijks veranderen.

De astrologie werd al door oude cultuurvolkeren (Babyloniërs, Assyriërs) ontwikkeld. De oudste vorm van de sterrenleer ontstond in de tijd van de Chaldeeën (7e-6e eeuw vóór Christus). Hun invloed duurde tot in de Grieks-Romeinse tijd voort. Die herkomst blijkt duidelijk uit de gebruikelijke Latijnse benaming voor astroloog: chaldaeus. De Chaldeeën observeerden vanuit een torentempel (ziggoerat) de hemel.

Zoals bekend, bestaat de dierenriem uit een band met twaalf sterrenbeelden. Het woord 'zodiak' is later door de Grieken verzonnen en vertaald als 'dierenriem'. In het oude China werd rond 2000 vóór Christus de astrologie beoefend. Dat deden ook de Indiërs, Maya's, Egyptenaren en Tibetanen, die verschillende vormen van astrologie gebruikten. Rond 600-500 vóór Christus gebruikten de oude Grieken de astrologie van de Chaldeeën, waardoor het voor de gewone mens ook toegankelijk werd. Pythagoras, Plato en Aristoteles waren de grote filosofen die de invloed van de sterren accepteerden. De Grieken geloofden dat wanneer je in de toekomst kon kijken er bepaalde acties konden worden ondernomen, hoewel dit geen garantie was voor succes. Daarna namen rond 250-244 vóór Christus ook de Romeinen de astrologie over van de Griekse slaven. Rond 139 vóór Christus joeg Cornelius Hispallus waarzeggers weg, omdat hij vond dat velen van hen bedriegers waren.

Augustus was de eerste keizer van Rome die in de astrologie geloofde. Het belangrijkste historische westerse astrologieboek is rond 140-200 na Christus geschreven door Ptolemeus, een Graeco-Egyptische astronoom. Hij schreef vier boeken over de invloed van de sterren, bekend als 'Tetrabiblios', die de grondbeginselen vormen waar de astrologie nog steeds op berust. In 333 na Christus verklaarde Keizer Constantijn, die een christen was, de astrologie tot een 'duivelse' praktijk.

Rond de 12e eeuw brachten Spaanse kabbalisten de astrologie terug naar het Westen. In de Renaissance bestudeerden vele wetenschappers, filosofen, astronomen en medici de astrologie en accepteerden deze. De astrologie werd onderricht op universiteiten en werd in die tijd zelfs getolereerd door de kerk. Rond de 17e eeuw werd de astrologie echter weer terugverwezen naar de hoek van bijgeloof en occulte wetenschappen, maar is sinds die tijd niet meer weg te denken bij het gewone volk.

Een geboortehoroscoop voorspelt iemands karakter en lot, dat gebaseerd wordt op de positie van de planeten op het exacte tijdstip en de plaats van de geboorte van die persoon. De oudste overgeleverde horoscoop is van ongeveer 410 vóór Christus uit Babylonië. Ook zijn er horoscopen gevonden in Uruk, Chaldea (nu bekend als Irak) uit 263 vóór Christus.