Op zoek naar droomvrouw
in 'Beautiful girls'
Grote borsten, smalle heupen, strakke billen: Timothy Hutton en zijn kameraden
weten precies wat ze willen. "Jullie hebben een Playboy-complex", houdt
Rosie O'Donnell ze boos voor. "Zulke vrouwen zijn van plastic. Het werkelijke
leven geeft ons pukkeltjes en cellulitis." Maar het vriendenclubje in het
kleine Amerikaanse plaatsje Knights Bridge blijft liever dromen dan kiezen
voor vriendinnen van vlees en bloed.
Regisseur Ted Demme belicht ze in 'Beautiful girls'. Aanvankelijk lijkt
dat een aardig anekdotisch portret op te leveren van mannen die niet volwassen
willen worden. Matt Dillon heeft een relatie met de lieve Mira Sorvino, maar vrijt in het geniep met de (inmiddels getrouwde) highschool-koningin
(Lauren Holly). Max Perlich wachtte zo lang met zijn aanzoek, dat zijn vriendin
Martha Plimpton een relatie is begonnen met een ander. Gefrustreerd barricadeert
Max elke nacht het huis van zijn voormalige geliefde met een lading sneeuw.
Timothy Hutton heeft zijn geboorteplaatsje inmiddels verruild voor een plek
in de grote stad, waar hij samenwoont met een aantrekkelijke advocate. Een
huwelijk staat op stapel. Maar is dat wat hij wil? In zijn oude omgeving
hoopt hij een beslissing te kunnen nemen. Samen met zijn vroegere vrienden
blijft hij in de kroeg een definitieve keuze voor zich uit schuiven. Er
zijn toch nog zoveel andere aantrekkelijke vrouwen op de wereld?
Moet je blijven wachten op de ware? Op het volwassen worden van een gevoelig
buurmeisje, dat haar leeftijd geestelijk ver vooruit is? "Ik ben een oude
ziel," zegt Natalie Portman, die met haar begrip en haar humor de jaren
oudere Hutton imponeert. Hun contact en de moeizame omgang met vrouwen van
Hutton's onvolwassen vriendenkring worden in eerste instantie losjes en
levensecht gepresenteerd, maar 'Beautiful Girls' gaat steeds meer een bedachte,
geforceerd kleurrijke indruk maken. We kunnen ons na afloop dan ook aansluiten
bij de kwalificatie die Hutton's vroegere leraar ooit aan zijn pianospel
gaf: gebrek aan echte emotionele betrokkenheid wordt gemaskeerd door zinloze
opfleuring.
E.K.
Première 15 augustus 1996
|