|
|
ABSEILEN
van een berg vol
EMOTIES
|
|
 |
||
| Ook de avontuurlijke reiziger kan terecht in Portugal |
 |
|
nog wel uit de voeten. |
door René Lukassen
CARAMULO - Onderweg naar de Serra do Caramulo (in de folder
de berg 'vol emoties') krijgen we al een aardig voorproefje. De laatste
twintig kilometer hobbelen en slingeren we in busjes berg-op-berg-af naar
het dorp dat het voorlopige einddoel is van onze reis. Niet veel later
onderstreept een rondrit per jeep de ruigheid van het terrein; iets dat
we nóg weer later en dan nóg directer opnieuw aan den lijve
ondervinden.
Goed bereikbaar is Caramulo eigenlijk alleen met de auto. Er gaat wel een bus, maar als je ook nog wat van de streek wilt zien (en dat wilt u, want in het dorp zelf ben je vrij snel uitgekeken), is eigen vervoer onmisbaar. Caramulo ligt op achthonderd meter hoogte, tegen een berg tussen twee valleien. Het verhaal van het dorp is eigenlijk het verhaal van één familie.
Tbc-kolonie
Doctor Jerónimo de Lacerda zet Caramulo begin twintiger jaren op de kaart. Hij opent als eerste een sanatorium voor de behandeling van tuberculose-patiënten. In de regio heerst een micro-klimaat dat in die dagen als heilzaam wordt beschouwd voor lijders aan de ziekte. Anderen volgen en in de hoogtijdagen van 'kuuroord' Caramulo zijn er maar liefst twintig sanatoria (waarvan elf 'paviljoens' van De Lacerda).
 |
|
als kuuroord. |
De grote ommekeer vindt plaats in 1928, als de Brit Sir Alexander Fleming eigenlijk per ongeluk penicilline ontdekt. Antibiotica blijkt al snel veel effectiever tegen tuberculose dan kuren, en langzaam maar zeker, de één na de ander, sluiten de sanatoria hun deuren (de laatste overigens pas in 1980).
Opnieuw spelen de Lacerda's dan een belangrijke rol. Om Caramulo niet in vergetelheid te doen ondergaan, start Abel de Lacerda, econoom en zoon van Jerónimo, de bouw van een museum. Doel is er zijn eigen kunstcollectie in onder te brengen. Zelf maakt Abel de opening van het Museu do Caramulo niet meer mee: hij komt in 1957, één jaar voor opening, om het leven bij een ongeval, op 36-jarige leeftijd.
Abel's broer, Jo&acedil;o, net als zijn vader arts, neemt de fakkel over
en vandaag de dag bevindt zich in het museum van Caramulo naast de kunst-collectie
van Abel (met schetsen van Picasso en Dali en prachtige 16de-eeuwse wandtapijten
uit het Belgische Doornik) Jo&acedil;o's auto-collectie (waaronder zeldzame
exemplaren als een 35-B en 57-C van Bugatti, en een De Dion Bouton A1
de laatste die nog bestaat).
Abel en Jo&acedil;o zijn met het museum ook degenen die de eerste stappen zetten die van Caramulo een toeristische trekpleister moeten maken. Het bergrijke gebied is volgens beide broers bij uitstek geschikt voor 'hoogte-toerisme': lange wandeltochten door berg en dal, bergbeklimmen en het genieten van het plaatselijke bronwater (Agua do Caramulo) en verschillende streekgerechten (waaronder varkensoortjes).
Wandelen, bergbeklimmen en genieten van drank en spijzen kan in Caramulo én de regio (D&acedil;o Laf&ocedil;es) nog steeds. De meer avontuurlijke reiziger kan er tegenwoordig echter ook terecht voor extreme-sports-activiteiten als abseilen, rappellen, sliden en canyoningen. Het viermans-bedrijfje dat deze (en andere) outdoor-activities aanbiedt Desafíos Caramulo staat onder leiding van Pedro Vieira, een voormalig kapitein van het Portugese leger.
|
'goeroe' je spanningen wegnemen |
Bij abseilen gaat het erom om aan een touw achterwaarts een zo steil mogelijke berghelling af te dalen, zonder dat daarbij het contact met de ondergrond (de helling) wordt verloren. Rappellen is de variant waarbij dat contact er níet is (er wordt alleen een touw gebruikt, om recht naar beneden te gaan).
Op verzoek kan een helling ook voorwaarts worden 'genomen' en dat heet rap-jumpen: aan een touw 'loop' je de helling af met uitzicht op de afgrond. Een sterke maag moet je voor al deze varianten wel hebben, stellen we proefondervindelijk vast (we wagen ons uiteindelijk maar aan geen van allen), hoewel het volgens oud-kapitein Vieira en de zijnen allemaal een kwestie is van "tussen de oren".
Waterval
Canyoning is eigenlijk niets anders dan afdalen in een waterval, en ook die heb je rondom Caramulo in overvloed. Na gedane arbeid is er dan de verfrissende duik in het water (en nat ben je toch al).
 |
 |
|
in het water. |
|
Bij sliden gaat het eveneens om een afdaling, maar dan aan een soort kabelbaan zonder stoeltjes. Ingesnoerd in een tuigje, dat gelukkig ook bij de andere outdoor-activiteiten standaard gebruikt wordt, glij je 150 of 300 meter aan je armen naar beneden. Het idee dat je begeleiders middels zo'n tuigje slachtoffers willen voorkomen, is als je op 40 meter hoogte de diepte inkijkt een geruststellende gedachte, maar de adrenaline blijft. En last van hoogtevrees moet je, ook bij canyoning en sliden, niet hebben.
Uithijgen
 |
|
bossen bij de death-slide. |
Desafíos Caramulo, grofweg te vertalen met: de uitdagingen van Caramulo, biedt de activiteiten aan in nauwe samenwerking met het Quality Hotel Caramulo, het enige (vier-sterren-)hotel dat het dorp rijk is. Daar kun je na afloop van alle inspanningen ook terecht voor wat men in het hotel 'gezondheids-toerisme' noemt (in normaal Nederlands: uithijgen).
Eén of meerdere bezoeken aan Ánima Corpus, de health club van het hotel, moet lichaam en geest weer met elkaar in balans brengen. Lukt dat niet met massages, Turkse, Schotse, bubbel- of gewone zwembaden, dan is er altijd nog het instituut ter voorkoming van stress, dat zich bezighoudt met de ontwikkeling van anti-stress-therapieën. Op bestelling komt zelfs een heuse 'goeroe' al je spanningen wegnemen.
Prijskaartje
Aan dat alles hangt natuurlijk wel een prijskaartje. Voor wie een vier-sterren-hotel boven budget is, is er echter hoop. Vóór de zomer van 2002 hoopt de eigenaar van het Quality Hotel José António Leit&acedil;o Amaro, groot geworden in pluimvee een tweede te openen. Dit (drie-sterren-)hotel, opnieuw een volledig verbouwd sanatorium, zal goedkoper zijn.
 |
|
heeft van alle natuurschoon is er Viseu, op 40 kilometer van de berg. |
Voor reizigers met een (iets) kleinere portemonnee die niet zo lang willen wachten, is er in Caramulo ook de mogelijkheid tot overnachten in een pousada één van de ruim 40 door de Portugese overheid gerunde staatshotels (met een fantastische keuken).
Budget-reizigers kunnen terecht in een pens&acedil;o (een soort pension,
waarover het bureau van toerisme in Caramulo niet erg enthousiast is),
of thuis bij een particulier (Mercado Serrano: het bureau voor toerisme
in Caramulo legt graag uit hoe je er komt).
Geschikt voor een lang verblijf, is Caramulo niet. Daarvoor is er eenvoudigweg te weinig te zien en te beleven. Maar als je toch in de buurt bent, bijvoorbeeld in het pittoreske Coïmbra, om vervolgens een bezoek te brengen aan het verder landinwaarts gelegen Viseu, dan is de Serra do Caramulo zeker een omweg waard.
|
|
|
Quality Hotel Caramulo, Av. Abel Lacerda, 3475 Caramulo, (00)-351.232. 860100, www.hotel-caramulo.com Museu do Caramulo, Av. Abel Lacerda, 3475 Caramulo, (00)-351.232.861270 Desafíos Caramulo, Av. Abel Lacerda, 3475 Caramulo, (00)-351.232.868017, www.desafios-caramulo.pt |
Publicatiedatum = 7 oktober 2000
