3 januari 1997
Een stoeltje in de kooi
door Evert van Benthem
LEEUWARDEN, vrijdag - Ik hoop dat Erik Hulzebosch mijn opvolger wordt. Gistermorgen om vijf uur was ik uit bed om mijn koeien te melken. Daarna ben ik met mijn broer Henk en Erik naar Leeuwarden gegaan om het parcours te verkennen. Henk kan ook heel goed uit de voeten op de 200 kilometer, maar ik geloof, dat Erik nog sterker is. Ze rijden dit seizoen voor dezelfde ploeg. Toch is voor mij Hulzebosch meer favoriet dan Henk. Erik heeft er de kop voor.
Hij is er net zo mee bezig als ik in 1985. Toen was ik 27 jaar en won ik verrassend. Ook voor mezelf. In '86 was ik favoriet. Ik heb er toen veel voor gedaan. Dat herken ik nu in Hulzebosch. Ik heb hem ook geadviseerd er voor te zorgen, dat hij vroeg in de startkooi staat. In 1986 was ik daar als één van de eersten. Ik weet het nog goed. Ik wilde absoluut tonen, dat ik de beste was. Ik ging als favoriet van start en won weer. Ik heb toen de nacht voor de start geen oog dicht gedaan.
Dat heb ik Erik verteld, toen we gisteren van Leeuwarden naar Sloten schaatsten om het parcours dat in het donker afgelegd moet worden, te verkennen. Ik heb hem verder geadviseerd een stoeltje mee te nemen. Zodat je al die tijd tot de start kunt zitten. In 1986 was ik topgespannen. Achteraf had ik het geluk dat triatlonkampioen Axel Koenders en zijn trainer Jos Geysel achter me stonden. Zij hadden campingstoeltjes mee, waarop ze de start rustig zaten af te wachten. Zo kon ik ook ontspannen blijven staan, zonder dat er allerlei figuren tegen me aan stonden te duwen.
We zijn nu elf jaar verder en de situatie is weer volledig veranderd. Ik ben zelf vorig jaar gestopt met wedstrijdschaatsen, omdat mijn kaasboerderij in Sint Jansklooster steeds beter is gaan draaien. Er kwamen het afgelopen jaar zo'n 40.000 mensen langs. Velen denken dat dat uitsluitend door mijn reputatie van Elfstedenwinnaar komt, maar ik heb er met mijn vrouw Janet keihard voor moeten werken. Zo hard zelfs dat ik het afgelopen jaar geen uurtje de tijd heb gehad om te trainen.
Dat is ook de reden dat ik nu in de toertocht van start ga. Samen met Jos Niesten uit Heemskerk, Jos Pronk uit Oost-Graftdijk, Piet de Boer uit Edam, die nu in Friesland woont, en Co Giling uit Warmenhuizen rij ik de toertocht. Dat is de grootste voldoening na al die jaren topschaatsen. Het waren allemaal rivalen van mij. Op het ijs kenden ze geen genade ik ook niet trouwens en nu zijn we vrienden.
