4 januari 1997
De 'IJsheilige' van Hindeloopen
Van een onzer verslaggevers - HINDELOOPEN, zaterdag
Zeg Hindelooper IJsclub, waar iedere inwoner van Hindeloopen hoe klein ook lid van is, en je praat over niemand minder dan Gauke Bootsma, 'IJsheilige' van Hindeloopen.
De voorzitter van de IJsclub veegt als lid van de ijswegencentrale zelfs eigenhandig de Hindelooper baan sneeuwvrij. Bezeten van de koude sport richtte hij het eerste Friese Schaatsmuseum op.
Deze man ademt de Elfstedentocht uit al zijn poriën. En dat terwijl hij zelf de ijzers maar mondjesmaat onderbindt. "Met al het georganiseer komt het er niet van. Ik kijk wel. Bij het eerste glimpje daglicht, vanochtend rond acht uur, komen de rijders door ons mooie stadje met z'n bruggetjes en steegjes."
Hindeloopen heeft een hoog Anton Pieck-gehalte, met de slootjes vol schaatsers is het n groot winterwonderland uit lang vervlogen tijden.
En die tijden herleven het meest in het museum. De 55-jarige Bootsma toont met een eerbiedig gebaar zijn mooiste museumtrofee: "De allereerste gouden Elfsteden-medaille. Behaald door Minne Hoekstra in 1909. Toen deed hij er veertien uur over, nu leggen ze die afstand in zeven uur af. Zoon Hoekstra, inmiddels een kras baasje van 85 jaar, kwam hem met bevende vingers aanbieden."
"En dan vragen Duitse toeristen me teleurgesteld of ik de medaille van Hilbert van der Duim niet heb... Zie je, ze snappen geen sikkepit van echte Nederlandse schaatsliefde."
Bootsma denkt met spijt terug terug aan '63: "De enige keer dat ik de Elfstedentocht wilde en kon rijden. En toen verbood mijn vader het. Hij was doodsbenauwd voor bevriezingen, want het was toen loeikoud. Ik kwaad natuurlijk, maar als 22-jarige jongeling liet je dat toen nog welgevallen. Maar nog, dát was mijn kans geweest. Toen te jong, nu te oud."
De tocht hoeft voor hem niet elk jaar. "Het is goed om hem af en toe over te slaan. Je moet er naar toeleven, met hoop en vrees. Ik verheug me op zondag, als Friesland weer een wapenfeit heeft om trots op te zijn."
