6 januari 1997
Weer drama voor Peter de Vries
Van onze speciale verslaggevers
LEEUWARDEN, maandag - In de sinistere duisternis op het Fluessen-meer speelden zich bizarre taferelen af. De route naar Stavoren was niet aangeven, bakens of fakkels waren onvindbaar. Schaatsen was levensgevaarlijk in het pikdonker, waar plotseling sneeuwduinen en takken opdoken. Peter de Vries werd het grootste slachtoffer het ging keihard onderuit. "Het was alsof ik met vijftig kilometer per uur tegen een muur reed".
De Vries reed met zijn pijnlijke schouder nog kilometerslang door, voordat hij door de moeder van Richard van Kempen in Stavoren van het ijs werd gehaald. In het ziekenhuis van Sneek rolden de tranen over zijn wangen en werd een gebroken schouderblad geconstateerd.
"Deze ellende kan ik er nog wel bijhebben," aldus de rijder uit de Van Lingen-ploeg van Gert Jakobs. "Zeven jaar geleden verbruizelde ik mijn voet bij een auto-ongeluk. Jarenlang heb ik gerevalideerd. Nu zitten wij midden in het natuurijs en is mijn schaatsseizoen voorbij. De komende zes weken moet ik rust houden. Mijn titel op de Weissensee kan ik onmogelijk verdedigen. Maar het ergste vind ik dat voor mijn vrouw. Dit weekje Oostenrijk was onze enige week vakantie van dit jaar."
Ook de latere winnaar Henk Angenent raakte met Henk van Benthem het spoor bijster. Enkele minuten schaatsten ze in de 'middle of nowhere'. Van Benthem: "Als ik niet tegen Angenent had gezegd dat we terug moesten schaatsen, dan had hij de Elfstedentocht misschien niet eens gewonnen. Nu konden we nog net bij de tweede groep aansluiten. Als dat niet was gelukt, waren we kansloos geweest. Het was een grote zwarte ijsvlakte. Alleen op honderden meters afstand zag je een beetje licht. Voor de rest was het pikdonker. Bij iedereen heerste paniek."
