Hoofdrolspeler 'Bicentennial Man'
blij met vrijheid om te kiezen

door Marco Weijers

"Eindelijk eens een sciencefiction film zónder explosies", verzucht Robin Williams tevreden over zijn nieuwste rolprent. Onder regie van Chris Columbus, met wie hij ook de succesvolle film 'Mrs. Doubtfire' maakte, neemt de acteur in 'Bicentennial Man' opnieuw stofzuiger en mattenklopper ter hand. Deze keer in een heel wat futuristischer setting, als een huishoudrobot van het type NDR 114.

Robin Williams interviewen is vergelijkbaar met het kijken naar een op hol geslagen tv die niet langer naar de afstandsbediening luistert. Zonder aankondiging vooraf flitsen de typetjes, accenten en imitaties in razend tempo voorbij. Gelukkig lijkt de serieuze Williams af en toe het gehele beeld te vullen.

"Vanaf het moment dat ik het script van 'Bicentennial Man' in handen had, leek het me een interessant project", vertelt de acteur op een van die momenten dat er wél wat zinnigs uitkomt. "Ik ben een groot fan van Isaac Asimov. Boeken als 'I, Robot' en de 'Foundation'-trilogie heb ik als middelbare scholier verslonden .'Bicentennial Man' werd door hem in 1976 geschreven. Iemand 'loofde ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van de VS een aanzienlijk bedrag uit voor het beste verhaal met het begrip 'Bicentennial' als thema."

Robin Williams in 'Bicentennial Man': van blikken huishoudhulp (boven) tot een wezen met een warm hart dat klopt voor Embeth Davidtz (rechts)

In 'Bicentennial Man' vertoont de huishoudrobot Andrew (Williams) door een fabricagefoutje meer persoonlijkheid dan logischerwijs van een machine zou mogen worden verwacht. De familie waar hij in dienst is,stimuleert die ontwikkeling. De robot begint zich steeds menselijker te gedragen en dankzij de hulp van een briljante geleerde (Oliver Platt) gaat hij er in de loop der jaren ook steeds meer als een mens uitzien. Hij wordt zelfs verliefd en krijgt een relatie, een omstandigheid die op het witte doek overdreven veel aandacht krijgt en de balans doet doorslaan richting ingeblikt sentiment. Interessantere kwesties zoals de vraag wat een mens tot een mens maakt verdwijnen hierdoor naar de achtergrond.

Andrews liefde confronteert hem opnieuw met zijn beperkingen. Voor de wet blijft hij een ding, een kunstmatig geval zonder enige rechten. De film volgt zijn 200 jaar durende strijd voor vrijheid en erkenning. "Dat heeft mij gelukkig wat minder lang gekost", grijnst Robin Williams.

"De vrijheid om te kiezen, dat is de goede kant van wat ik inmiddels heb bereikt. Natuurlijk is er ook een schaduwzijde. Er was een periode dat het succes me naar mijn hoofd was gestegen, dat ik erdoor werd voortgedreven. Nu is het anders. Ik heb een wat gezondere kijk gekregen op de achtbaan van de roem. Destijds werd ik gek van onzekerheid, voelde me als een hemofiliepatiënt in een scheermesfabriek. Mijn loopbaan was een soort bungeejumpen: op, neer, op, neer. Deelnemen aan die populariteitsrace is slopend. Voor mij was het heel belangrijk om daar afstand van te nemen."

"Het is een van de reden waarom ik nu in San Francisco woon, ver weg van Hollywood. Het voorkomt dat ik me constant loop druk te maken over mijn carričre. Alsof je in Zwitserland bent tijdens een atoomoorlog: 'wat was dat in de verte voor geluid?' Het enige racen dat ik hier doe is op de mountainbike. Regelmatig schrijf ik me in voor een wedstrijd en beklim vervolgens hijgend en puffend een van de heuvels rond de stad. Steevast word ik voorbij gefietst door meisjes van een jaar of twaalf. Zoiets stemt nederig."

"Ik heb 'Bicentennial Man' vooral gedaan omdat ik gek ben op sciencefiction. Aantrekkelijk was ook dat Andrew al vanaf het begin karakter moest hebben, terwijl ik op dat moment nog verborgen zat in dat robotkostuum. Het betekende dat ik te werk moest gaan als een poppenspeler. Met subtiele gebaren en houdingen moest ik suggereren dat Andrew meer was dan een wandelend stuk staal. Dat was moeilijk, dodelijk vermoeiend, maar uiterst bevredigend."

Regie: Chris Columbus.

Cast: Robin Williams, Sam Neill.