ALKMAAR - Met welgemeende excuses aan het weggehoonde sectiebestuur sloot Henk Angenent zijn verhaal af. Op de vrolijke presentatie van het nieuwe marathonschaatsseizoen zat de winnaar van de laatste Elfstedentocht achter de bestuurstafel en juist daarin school, volgens Angenent, het grote verschil met de afgelopen jaren toen deze tak van de schaatssport bol stond van de conflicten.

De winter is in aantocht. Dat blijkt wel nu de marathonrijders gisteravond op ijsbaan De Meent in Alkmaar de schaatsen hebben ondergebonden voor de eerste wedstrijd van het seizoen. (Foto: martin mooij)

Angenent: "Iedereen kan een mooi verhaal vertellen, maar het gaat om ons. De rijders zijn het marathonschaatsen. Maar naar ons werd nooit geluisterd. Sinds de afgelopen zomer is daar onder het nieuwe bestuur verandering in gekomen en dat is een hele stap vooruit. Helaas hebben wij een aantal mensen onnodig beschadigd. Dat zal niet weer gebeuren. Voortaan lossen wij de conflicten binnenskamers op."

Terwijl een bestuurlijk lichtgewicht op de lachspieren werkte door te melden dat er zelfs sprake is van een erecode, werd het al snel duidelijk dat niet alle problemen in een klap zijn opgelost. Het marathonpeloton is de afgelopen decennia dusdanig verminkt dat van een eerlijke competitie geen sprake kan zijn. Daar waar André Klompmake zich gelukkig prees met een nieuw pak ("Vorig jaar had ik alleen een muts") zijn er ook topploegen die beschikken over een trainer, fysiotherapeut, manager et cetera. Naast het kwalitatieve verschil beschikken zij ook nog eens over een satellietploeg, die weliswaar een andere naam heeft, maar onder dezelfde paraplu thuishoort. Zoals het hoort aan het begin van het seizoen ging gistermiddag bij de presentatie in het 't Hooge Huys niemand ervan uit dat deze ploegen op het ijs de handen ineen slaan. Totdat er een paar marathons worden verloren en de krachten gebundeld moeten worden.

Sectievoorzitter Heinze Bakker, die sinds tien weken met de hamer zwaait: "De krachtsverschillen zijn ongelooflijk. Het is een van mijn grootste uitdagingen om daar verandering in aan te brengen. Drie eenlingen kunnen, met steun van het bedrijfsleven, ook een ploeg vormen. Misschien ben ik een tikkeltje naïef, maar ik denk dat dat kan. De huidige verhoudingen zijn gewon niet fair."

In zijn achterhoofd is de voormalig NOS-coryfee ook bezig met internationalisering van het marathonschaatsen. "Die opdracht heb ik van mijn achterban meegekregen. Met topsportcoördinator Ab Krook van de schaatsbond heb ik gesproken over mijn idee om na het WK afstanden in Berlijn een marathon voor de langebaanschaatsers te organiseren. Zo kunnen wij peilen of er in het buitenland latente belangstelling bestaat. Ard Schenk, lid van de technische commissie van de ISU, heeft mij beloofd om dit idee te bespreken. Zo probeer ik heel geleidelijk vooruitgang te boeken." Waarna de hoofdrolspelers zelf hun verhaal mochten vertellen. Jan-Maarten Heideman: "Voor het eerst dit seizoen wordt er om punten en een groene trui gesprint. Wij hebben helaas Henri Ruitenberg in de ploeg. Hij sprint liever om premies."

Jenita Hulzebosch-Smit: "Ik wil dit seizoen gewoon hard rijden en proberen mezelf te kwalificeren voor het Nederlands kampioenschap afstanden."

Piet Kleine: "Ik zat er niet om te springen toen Frisia mij vroeg om ploegleider te worden. Maar nu het seizoen voor de boeg staat, heb ik er best wel zin aan."

Erik Hulzebosch: "Henk van Benthem is ermee gestopt. Voor hem heb ik Hans van de Wetering aangetrokken. Hij kan net zoals Henk Angenent verschrikkelijk hard schaatsen en heel goed gaten dichtrijden. Dat hoef ik dus niet meer zelf te doen. Toen ik in de krant las dat Fréderique Ankoné ging stoppen met langebaanschaatsen, heb ik haar meteen gecontracteerd. Zij vond 60 rondjes raggen een hele mooie uitdaging. Het afgelopen weekeinde heeft zij tien rondjes gereden. Maar dat was eigenlijk al te veel."

Rob van Meggelen: "Ik rij al heel wat jaren mee en wil dolgraag een keer Nederlands kampioen worden. Dat moet op tweede kerstdag in Thialf gebeuren, want de tijd begint te dringen. Mijn voorbereiding was in ieder geval perfect. Ik heb in Australië 4.000 kilometer op de fiets gezeten."

"Eigenlijk is het marathonschaatsen een groot circus", constateerde Jan-Maarten Heideman lachend. Waarna de zaal zich op het chique buffet stortte.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 17 oktober 2002