WENEN - De bijzetting van prins Claus, de val van het kabinet-Balkenende; veel was er de afgelopen dagen niet te vieren in Nederland. Hoewel het maar voetbal is, toch ook de belangrijkste bijzaak van de wereld genoemd, verlichtte het Nederlands elftal gisteren voor 90 minuten de pijn van een natie. De Weense wals van de volledig in oranje gestoken ploeg swingde als in de hoogtijdagen van deze generatie. Zeker in de eerste helft. Waarbij opviel dat de primeur onder de nieuwe technische leiding van een puur 4-4-2-systeem Oranje opmerkelijk goed paste.

De opluchting in beeld. Patrick Kluivert (rechts) gunt Clarence Seedorf zijn succes, nadat de middenvelder in Wenen fraai de score heeft geopend.

Na een half uur spelen en een 3-0 voorsprong ging het doek trouwens dicht. Om na rust ook niet meer opgetrokken te worden. Zelfs de in zijn leven zo stoïcijnse Ernst Happel, naamgever van het stadion in Wenen, zou na 90 minuten zijn verleid tot een goedkeurend knikje voor z'n voormalige pupillen Dick Advocaat en Wim van Hanegem op de Nederlandse bank.

Zo won Oranje de vooraf met enige vrees tegemoet geziene ontmoeting opvallend eenvoudig. Waarmee de Nederlanders zich een uitstekende uitgangspositie verschaften in groep 3. Bij verlies kon het weleens een tombola worden, zei bondscoach Dick Advocaat vooraf, maar bij een zege schudt je Oostenrijk af en zal het EK-ticket worden verdeeld onder Tsjechië en Nederland. Zo zal geschieden. Enig verschil in Nederlands voordeel op dit moment is het betere doelsaldo, zodat de ploeg groep 3 aanvoert.

Natuurlijk bleken de Oostenrijkers er achteraf helemaal niets van te kunnen. Toch wordt het Nederlands elftal tekort gedaan als het bij deze constatering blijft. De ontmanteling van Krankls ploeg lag voor een groot gedeelte aan het spel van Oranje. Vanuit een strakke organisatie, waarin iedereen zich aan de gemaakte afspraken hield, voerde de ploeg het baltempo zo verschrikkelijk hoog op, dat het cement van de Oostenrijkse muur snel afbrokkelde.

Voor het eerst na een kwartier spelen toen Roy Makaay een diepe bal van Phillip Cocu tussen twee man doorkopte op Patrick Kluivert. De spits van FC Barcelona verloor even z'n evenwicht en gaf de inkomende Clarence Seedorf toen maar met een sublieme hakbal de 1-0 op een presenteerblaadje. Met deze treffer zouden de Oostenrijkers wel uit hun schulp kruipen. Niet dus. Hoewel bondscoach Hans Krankl van origine een spits is, blijkt hij als trainer weinig op te hebben met offensief voetbal. Zo volhardde hij in de opstelling van negen man rond het eigen strafschopgebied.

Niet dat het de thuisploeg een steek hielp. Cocu vond vijf minuten na de openingstreffer het tweede gaatje. Kluivert miste een scherpe vrije trap van Seedorf op een haar. De attent meegelopen Cocu tikte de bal, die terugkwam van de paal, simpel in voor de 2-0. Wat opviel was het jeugdige elan waarmee Oranje speelde. Het plezier en de frisheid droop er niet alleen vanaf op training, maar evenzeer in de wedstrijden. Hoewel die befaamde ene zwaluw geen zomer maakt, straalt de frisse wind af van de ploeg en de spelers individueel. Zeker vergeleken bij het plichtmatige, wat het spel van Oranje zo kenmerkte in de periode van Louis van Gaal.

Voor rust liet Roy Makaay nog even zien, dat hij het niveau van het Nederlands elftal aan kan. Op het eerste gezicht stond de spits van Deportivo La Coruna meters buitenspel, maar omdat de bal van een Oostenrijker kwam, mocht hij doorgaan. Doelman Alexander Manninger was kansloos op de verschrikkelijke uithaal met links van Makaay.

Uiteraard werden de Oostenrijkers op dat moment al weggehoond door het thuispubliek, dat na de twee achtereenvolgende zeges (Moldavië en Wit-Rusland) op een stunt rekende. Extra mooi was daarom dat de 48.500 toeschouwers de ploeg van Krankl na de 3-0 links lieten liggen en zich gingen verkneukelen aan een regen van hoogstandjes, die de Oranjemannen nog in petto hadden voor de bezoekers. Dergelijke waardering van 'vijandige' bezoekers valt nog maar weinig ploegen ten deel op het internationale podium.

In de tweede helft werd de frivoliteit van de eerste 45 minuten weer ingeruild voor professionaliteit. Het slot ging op de deur, risico's werden vermeden en alleen waar mogelijk joeg Oranje op een grotere uitslag. Mark van Bommel, Kluivert en Boudewijn Zenden waren dichtbij de 4-0. Trouwens zonder tot het gewenste resultaat te reiken. Inmiddels liepen de frustraties van de machteloze Oostenrijkers zover op, dat een enkeling ernstig over de schreef ging. Gelukkig weigerde scheidsrechter Pierluigi Collina ieder mededogen en stuurde hij Martin Hiden na een gemene elleboogstoot op het hoofd van Makaay voortijdig naar de kleedkamer.

Even later ging Makaay hem geblesseerd achterna en nam Jerrel Hasselbaink diens plaats in. Zenden zat toen al met een enkelblessure in de kleedkamer terwijl Mark van Bommel het trio wissels completeerde. De vervangers van laatstgenoemd duo waren Wilfred Bouma en Jerrel Hasselbaink. Het spelbeeld bleef trouwens hetzelfde met machteloze Oostenrijkers en controlerende Hollanders.

Het deerde weinigen. Met de oefenwedstrijd volgende maand tegen Duitsland als afsluiting van het jaar 2002, lonkt een ongeslagen status. Slechts Engeland dwong het Nederlands elftal van de bondscoaches Dick Advocaat en Wim van Hanegem tot een gelijkspel terwijl de laatste vijf duels allen eindigden in een overwinning. Normaal gesproken zegt dat wel iets goeds over de toekomst.

Oostenrijk - Nederland 0-3 (0-3). 16. Seedorf 0-1, 20. Cocu 0-2, 30. Makaay 0-3. Scheidsrechter: Collina (Ita). Toeschouwers: 49.000. Rode kaart: 78. Hiden (2 x geel, Oostenrijk). Gele kaart: Schopp (Oostenrijk), Zenden, Seedorf (Nederland).

Oostenrijk: Manninger; Dospel, Baur, Hiden en Wagner; Schopp, Flögel, Herzog (46. Aufhauser) en Cerny; Weissenberger (76. Akagündüz) en Wallner (80. Scharner).

Nederland: Van der Sar; Ricksen, Stam, Frank de Boer en Zenden (69. Bouma); Seedorf, Van Bommel (76. Ronald de Boer), Cocu en Davids; Kluivert en Makaay (80. Hasselbaink).

zoek naar gerelateerde artikelen

do 17 oktober 2002