WENEN - Hij heeft er zes jaar op moeten wachten. Sinds zijn debuut in en tegen Wales (1-3) speelde Roy Makaay 'slechts' achttien interlands. Meestal als invaller op een voor hem ongebruikelijke positie, maar ook twee keer in zijn favoriete rol: als centrumspits. Beide keren betrof het echter een oefenwedstrijd, tegen Amerika en Denemarken. In Boston maakte hij tevens zijn eerste doelpunt. "De combinatie Makaay-Oranje was nooit erg succesvol", beaamde Dick Advocaat vorige week. Gisteren kwam daar verandering in.

De gretigheid van Roy Makaay treffend in beeld. De spits neemt geen halve maatregelen en ramt Oranje naar een 3-0 voorsprong.

De bondscoach had al in een vroeg stadium laten doorschemeren eigenlijk niet meer om hem heen te kunnen. Makaay is bezig aan zijn zesde seizoen in de Spaanse competitie en koestert een respectabel gemiddelde van een half doelpunt per wedstrijd. Toch zat hij tijdens de interland tegen Wit-Rusland op de tribune. "

Het is een beetje 'de story of his life'.

In Telesport legde columnist Johan Cruyff maandag nog uit wat de specifieke kwaliteiten van Makaay zijn. Hij verstaat de kunst van het lopen zonder bal. Een tweede eigenschap is zijn koelbloedigheid.

Tegen Oostenrijk duurde het even voordat de bal Makaay had gevonden. Prompt zette hij in de zevende minuut bijna Patrick Kluivert voor doelman Alexander Manninger. Daarna bewees de topscorer van 'Depor' alras zijn klasse. Op tijd weggelopen, verlengde hij koppend een pass met Phillip Cocu tot bij Kluivert; het intro voor de openingstreffer. Indachtig de woorden van Advocaat kreeg hij een kwartier later zijn enige kans van de eerste helft. De bal viel via Thomas Flögel - die Kluivert wat ongelukkig voor de voeten liep - ineens voor zijn linkervoet, maar de afronding was ondanks klinisch en zeer fraai.

Protesterende Oostenrijkers moesten het afleggen tegen de spits die altijd op de rand durft te staan. Op die wijze scoort hij in Spanje veel doelpunten. Ook wordt hij vaak afgevlagd. Over die ergernis sprak hij een paar dagen geleden in Noordwijk. Spaanse grensrechters anticiperen steevast te laat, wierp Makaay op. En zijn trainer, Javier Irureta, is dan boos op hem. Omdat hij te scherp staat. "Kijk jij vanavond maar naar de televisie", is de immer terugkerende reactie van Makaay. En de volgende dag moet Irureta hem gelijk geven.

Dit doelpunt was de bevrijding waar Makaay op zat te wachten. Zijn zelfvertrouwen zal een reuzensprong gemaakt hebben, want direct na zijn tweede interlandtreffer liep hij opnieuw listig weg, speelde Michael Baur door de benen en stuitte op Manninger, die met zijn handen op de bal over de 16-meterlijn gleed, doch op clementie van Pierluigi Collina kon rekenen.

Makaay had zijn magere score in Oranje gisteren trouwens meteen kunnen verdubbelen en schiep ook in de tweede helft weer ruimte voor medespelers en was zelf nog een paar keer dichtbij een tweede doelpunt. Een open kans zoals in de eerste helft, was hem daarentegen niet meer gegund. Tien minuten voor het einde werd hij ten slotte vervangen door Hasselbaink. Advocaat sprong aan de zijlijn op om zijn midvoor te complimenteren.

"Ik merk nu dat het meetelt wat je bij je club doet", vertelde Makaay. Om er gelijk aan toe te voegen: "Ja, ik ben nu de spits van Oranje. Zolang het duurt."

Toch heeft Roy Makaay wel degelijk iets veranderd in de mooie Weense voetbaloperette die het naar Ernst Happel vernoemde stadion deed verstommen.

Hij heeft het Dick Advocaat een stuk moeilijker gemaakt.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 17 oktober 2002