ALKMAAR - Keer op keer dwaalt zijn blik af richting de ijsbaan waar voor de Alkmaarse jeugd het prille schaatsseizoen nu al niet meer kapot kan. Miel Rozendaal geniet zonder dat hardop te zeggen. Dat doen zijn ogen. Na een veel te lange vakantie begint voor de Warmenhuizenaar vanavond het marathonseizoen, waarin hij zijn titel moet verdedigen. Maar om je daar nu al druk om te maken, nee, dat ziet de TVM-rijder niet zitten. "De afgelopen maanden heb ik het accent meer op krachttraining gelegd. Zijn mijn demarrages sneller? Is mijn eindsprint scherper? Die vragen worden vanavond op De Meent beantwoord. Dat is pas spannend."

Het oog van de meester. Miel Rozendaal controleert de schaatsen, waarmee hij vanavond op de ijsbaan in Alkmaar tijdens de openingswedstrijd van het marathonseizoen zijn titel gaat verdedigen. (Foto: peter zonneveld)

In zijn onweerstaanbare speurtocht naar de grenzen van zijn vermogen zocht de winnaar van de door Essent gesponsorde KNSB Cup zijn heil bij krachttrainer Jim McCarthy, een van de vaste begeleiders van zijn team. Rozendaal: "Bij TVM kreeg ik de kans om met hem samen te werken. Zo'n kans moet je niet laten liggen. McCarthy werkt al jaren samen met Gerard Kemkers. Gezien de prestaties van onze langebaanschaatsers verstaat hij zijn vak. Acht jaar terug heb ik ook een tijdje met gewichten gespeeld. Dat pakte destijds faliekant verkeerd uit. Ik blies mijzelf veel eerder op, had geen coördinatie meer. Ik verwacht dat wij nu wel de juiste balans hebben gevonden. Al kan het een paar weken duren voordat ook mijn duurvermogen weer op het juiste niveau is."

Daar gaat hij echter niet van uit. Vorige week reed de 30-jarige marathonschaatser tijdens een trainingskamp in Inzell 4.02 op de drie kilometer. "Een goede tijd", vergelijkt Rozendaal. "Maar niet meer dan dat. Ik heb de laatste weken het meest geleerd van KC Boutiette. Hij vliegt echt door de bochten. Het is heerlijk om dan achter hem te rijden. Zo word je meegezogen en ontwikkel je je gevoel voor snelheid."

Met dat gevoel wil hij meer overwinningen op kunstijs boeken dan vorig jaar, toen de teller op twee bleef steken. Hoewel de Cup voor hem dezelfde betekenis heeft als een gouden medaille op de Olympische Spelen, hunkert Rozendaal naar meer. Veel meer. "Ik heb pas zeven marathons gewonnen en dat is gewoon te weinig. In februari heb ik met mijn overwinning op de Weissensee bewezen een 200 kilometer aan te kunnen. Dat kwam mede omdat wij een eigen kok mee hadden. In Oostenrijk kreeg ik altijd last van mijn maag en werd ik ziek omdat ik te vet at. Dat hebben wij nu scherp in de gaten gehouden waardoor ik nergens last van had en alleen over de streep reed. Op kunstijs kom ik echter tekort tegen rappe sprinters als Jan Maarten Heideman en Cédric Michaud. Daarom heeft TVM Boutiette aangetrokken. Een uitstekende zaak. Henk Angenent en ik moeten gaan aanvallen, hij wordt voor de sprint achter de hand gehouden. KC moet van de sprinters een aantal marathons gaan afpakken. Niet van ons."

Een duidelijke opdracht, die al vanaf april door zijn hoofd spookt. Rozendaal is één van de weinige marathonschaatsers die fulltime met zijn sport bezig is. Een leeg bestaan? "Integendeel. De zomer is voorbijgevlogen. Maar dat komt natuurlijk ook omdat ik nu drie maanden samenwoon met Gretha (Smit BS.). Nadat ze in Salt Lake City haar kruisband scheurde, heeft ze tot half april gewacht met een operatie. In die periode ging Gretha twee keer door haar knie en werd er een nieuwe kruisband aangebracht. Die operatie is uitstekend geslaagd. Drie weken terug belde ze razend enthousiast vanuit een trainingskamp in Erfurt. Haar coördinatie was terug. Dat was een sprong vooruit. Wij wonen in een mooi huissie met een mooi stukkie grond en zijn beiden razend druk met schaatsen. Wat wil je nog meer? Na haar zilveren medaille op de Winterspelen kon Gretha overal naartoe vliegen om een zak met geld op te halen. Gelukkig kan ze heel goed nee zeggen. Ook bij haar gaat ambitie boven alles. Dat herken ik en vind ik wel mooi."

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 16 oktober 2002