AMSTERDAM - Niet Frank Sinatra (Hein van der Heijden), zoals je zou verwachten, was de Grote Ster tijdens de première van de knetterverse musical 'Sinatra, That's Life!', maar Dolly, de moeder van de gevierde ster, vertolkt door Heddy Lester. De zangeres was overduidelijk de icoon van de avond in theater 't Spant' in Bussum . Heddy Lester, bij het grote publiek vooral bekend door het lied 'De Mallemolen', zette naast een verbluffend overtuigende Italiaanse mama een ijzersterke Italiaanse versie neer van het door de talloze uitvoeringen oubollig geworden en in karaokebars grijsgedraaide 'My Way'. Heddy Lester liet 'My Way' weer eens schitteren.

Frank Sinatra, de èchte, zou er subiet zijn hoedje voor hebben afgenomen. 'Bis...! en 'Encore'...! werd er uit luidkeels uit de zaal geroepen. En het ovationele applaus hield zo lang aan dat Hein van der Heijden en Heddy Lester zo'n dertig seconden verstilden, als in een freeze frame, voor deze mama Sinatra verder kon haar zoon te smeken toch alsjeblieft weer te gaan zingen.

. (Foto: Frans Jongen)

Want dáár gaat 'Sinatra, That's Life' over. Franky-boy, wordt in deze spiksplinternieuwe musical (geschreven door Edward Montie en geregisseerd door Frans Weisz) uitgebeeld als een ploerterige, vrouwonvriendelijke, humorloze drinkebroer. Als een ijdele zelfkweller, die zich samen met Jack Daniels verzuipt in zelfmedelijden. Deze Las Vegas-crooner, die onder meer door zijn moeder, zijn vrienden, een kruiperige maar vergevingsgezinde Sammy Davis jr. (Henk Dikmoet) en de jolige, altijd goedgeluimde Dean Martin (Dennis van de Klundert) op zijn verantwoordelijkheid als Grote Ster wordt gewezen. En natuurlijk komt een aantal beroemde dames uitgebreid aan bod, zoals filmster Ava Gardner (Frédérique Sluyterman van Loo, die in 'Sinatra, That's Life' ook in de huid kruipt van actrice/zangeres Liza Minnelli), Nancy Sinatra sr. (Maaike Schuurmans), kindvrouwtje Mia Farrow (Brigitte Nijman, die tevens de rol van Nancy Sinatra jr. op zich heeft genomen), waarmee Sinatra hanig door het leven stapte.

. (Foto: Frans Jongen)

Bovendien komt Sam Giancana (Jan Goossens, ook als Jimmy, de butler), een mafiabaas van de oude stempel, ook nog even moeilijk doen. En natuurlijk, uiteindelijk stapt deze Las Vegas-crooner, na een dertigtal Sinatra-songs, als vanouds weer het podium op. En steelt Ol'Blue Eyes weer de harten van de wereld. Nu met 'New York, New York'. Doek!

"Ik word helemaal verlegen", zegt Heddy Lester, tussen de zoenen en felicitaties door met een glas champagne in de hand, na afloop. "Het was overweldigend. Temeer omdat premièrepubliek meestal zoiets heeft van 'kom maar op, laat maar eens zien wat je kan'. Dat de hele zaal uit zijn dak ging van mijn 'My Way' had ik nooit durven dromen. Belachelijk eigenlijk", zegt ze bescheiden. "Maar het was wel helemaal mijn idee om 'My Way' in het Italiaans te doen. Daar heb ik erg mijn best voor moeten doen, want in eerste instantie was het de bedoeling de oude vertrouwde Engelse versie te brengen. Ik heb er echt voor moeten knokken. Daarom ben ik ook erg blij dat het publiek dit zo heerlijk heeft opgepikt. En de zaal zat echt niet vol met familieleden en vrienden van mij, hahaha."

Acteur Hein van der Heijden is "zeer te spreken over het resultaat". "Ja natuurlijk, het kan altijd beter, maar dat zeg ik na de dertigste voorstelling hopelijk ook nog. Ik ben nooit tevreden. Ik vind het een heerlijke rol om te spelen. Nee, het is absoluut geen imitatie van Frank Sinatra. Dat is namelijk onmogelijk. Die man is domweg niet te imiteren. Ik zou me volstrekt belachelijk maken. Bovendien, ik ben geen echte zanger. Het is een interpretatie, van een wereldberoemde zanger/acteur tijdens een depressie. Een kwetsbaar, onzeker mens. Ik vind het een heel herkenbare invalshoek. Als het een Amerikaanse productie zou zijn geweest, vermoed ik dat ze Sinatra als een enorme glitter- en glamourheld zouden hebben uitgebeeld. Deze sobere, ingetogen en menselijke wijze spreekt mij veel meer aan. En het spelen in een musical bevalt me uitstekend. Was ik maar tien jaar eerder met dans- en zanglessen begonnen. Nee, Joop van den Ende mag me altijd bellen."

De internationaal beroemde regisseur Frans Weisz ( onder meer 'Havinck', 'Rooie Sien', 'Bij Nader Inzien' en 'Een Zwoele Zomeravond') was "moe, maar zeer voldaan. Ik kan het stuk inmiddels wel dromen, maar ik heb er enorm van genoten. Een heerlijk avondje entertainment, prachtige liedjes, heel fijn bewerkt en gearrangeerd door muzikaal leider Ruud Bos. En gezien de reacties heeft ook het publiek er van genoten. Dan is het voor mij helemaal af!"

Veel bekende Nederlanders waren toegestroomd bij deze feestelijke première, die terughoudend was met de glamour en glitter uit eerbied voor de overleden prins Claus. En stuk voor stuk vonden ze 'Sinatra, That's Life' "een heerlijk avondje uit." Sjoukje Hooymaayer, Tom Egberts, Hans van Willigenburg, Nelly Frijda, Hans Cornelisse, Bas Ragas, Hans Boskamp, Jerome Reehuis, Frank Afolter en nog een hele sliert bekenden waren naar 't Spant gekomen.

Alleen Jacques d'Ancona was duidelijk wat minder te spreken over de voorstelling: "Het was in sterke mate een Sinatra-songfestival. Qua script miste het een aantal verdiepingen. Te weinig diepgang. Er blijft te veel twijfel over de grootsheid van deze wereldvedette. Het is me allemaal te veel gedompeld in rook van sigaretten en de geur van whisky. Het is wat mij betreft te klein gehouden. Typisch Nederlands eigenlijk." Of D'Ancona het bij het recht eind heeft of de plank volledig misslaat kunt u zelf bepalen, want de karavaan van 'Sinatra, That's Life' trekt voor nog zo'n honderd voorstellingen momenteel door ons land.

zoek naar gerelateerde artikelen

di 15 oktober 2002