Leontien van Moorsel in actie op het circuit van Zolder.

ZOLDER - Het zijn de nederlagen die de overwinningen zoveel mooier maken. Op het hoogste niveau verliezen. Leontien Zijlaard-Van Moorsel wist eigenlijk niet eens meer hoe dat voelde. Er werden aan 'superwoman' bovenmenselijke krachten toegemeten. Maar gisteren op het WK-tijdrijden bleek zij een mens van vlees en bloed. Een vrouw die haar beperkingen kent, die ook wel eens een foute keuze maakt en wiens prestaties wel eens onder emoties te lijden hebben. Na de teleurstellende tiende plaats op Zolder, besefte de 'Prima Donna' des te meer welke waarde er aan haar acht voorgaande wereldtitels gehecht moet worden.

Emoties van teleurstelling bij Leontien Zijlaard-Van Moorsel na afloop van haar individuele tijdrit. (Foto: ANP)

Het Russisch volkslied werd al opgedragen aan winnares Zoulfia Zabirova toen Van Moorsel haar uitleg gaf. Na het mondiale goud in het Deense Ballrup werd het vizier op Zolder gericht. Twaalf dagen zaten er tussen de drie kilometer achtervolging op het WK op de baan en de mondiale titelstrijd tijdrijden. In dat geringe tijdsbestek moest ze de souplesse van de piste omzetten in kracht om ouderwets te 'harken' op de weg. Een onmogelijke missie. Zeker toen de wind gisteren rond het autocircuit opstak. "Daardoor moesten we nu helemaal op de macht rijden en daarvoor waren mijn benen gewoon te zwak. De eerste kilometers dacht ik dat het aardig liep. Maar ja, toen hadden we de wind nog in de rug. In Sydney kon ik de overstap van de baan naar de weg wel maken. Maar daar stond toen nauwelijks wind. Zonder wind kun je op souplesse rijden. Nu kwam het enkel op 'power' aan."

Nadat Van Moorsel de eerste tussentijd (vijfde) hoorde, brak het moreel helemaal. "De benen deden al zeer. Nadat ik die tijd hoorde, moest ik nog meer harken. Ik kon simpelweg niet door dat punt heen trappen."

Liefst 51 seconden moest de drievoudig olympisch kampioene uiteindelijk prijsgeven op haar geliefkoosde discipline. De ruime marge strooide extra zout in de wonden. Hoewel ze zegt dat ze zichzelf niets kan verwijten, zal bij Van Moorsel (32) de komende dagen zeker de vraag rijzen of haar seizoensplanning wel goed is geweest. Zij heeft dit jaar nauwelijks de zware confrontaties in de Wereldbeker gezocht en stapte in het zicht van het hooggebergte in de Tour Féminin reeds af. Daardoor heeft ze hardheid gemist die op dit niveau vaak noodzakelijk is.

Daarbij kreeg de Brabantse deze week een zware klap te verwerken. Bij vader Harrie werd een kwaadaardige tumor aan de longen ontdekt. Hoewel ze 's avonds voor de tijdrit te horen kreeg dat er geen uitzaaiingen waren, heeft dit vervelende nieuws beslist invloed gehad. Zeker omdat 'Tinus' een bijzondere band met haar vader heeft. Vanaf haar tiende nam hij haar naar alle wielerkoersen mee en bij de meeste grote successen stond hij direct aan haar zijde. "Ik wil dit niet als excuus aanvoeren. Het kan ook extra krachten geven. Juist voor hem had ik goed willen presteren."

In Zolder ging de 'golden lady' van de Nederlandse wielersport op een voor haar zeldzame wijze ten onder. "Natuurlijk is het weer vreemd om te verliezen, maar ik moet ook reëel blijven. Ik ben al wat ouder, dan geef je zo'n nederlaag veel makkelijker een plaats. Toen ik achttien was liet ik veel eerder een steekje vallen in mijn voorbereiding. Nu ben ik serieuzer en meer gedreven. Natuurlijk ben ik teleurgesteld, maar ik moet dit heel snel van me af zetten. Ik ben en blijf immers ook maar een mens die zijn goede en slechte dagen heeft."

De laatste jaren kende het boegbeeld van Farm Frites-Hartol op het hoogste niveau slechts twee keer zo'n off-day. In 1999 werd het WK op de baan in Berlijn een teleurstelling, terwijl vorig jaar in Manchester haar poging om het werelduurrecord te breken mislukte. In de Engelse industriestad ontbraken haar zwaar geëmotioneerde ouders omdat daags na de beruchte 11e september hun vlucht was geannuleerd. Ook toen had hun afwezigheid grote impact op Van Moorsel.

De drie kilometer achtervolging zal nu met het oog op Athene haar grote doel worden. Het baanprogramma valt in de olympische stad ook voor de wegwedstrijden. De laatste jaren was de achtervolging voor haar het ideale ijkpunt om jaarlijks de verhoudingen met de concurrentie te meten. Nog steeds blijkt Van Moorsel in deze discipline een klasse apart en bleef de kloof 'onoverbrugbaar' groot.

Zaterdag krijgt zij op de vlakke omloop in Zolder een herkansing om haar laatste WK op de weg kleur te geven. In de wegwedstrijd wil ze wat recht zetten. Al is dan de Duitse sprintster Petra Rossner, ook al winnares van de Wereldbeker, de grote favoriete. "De tijdrit was mijn grote kans om goud te pakken", oordeelde Van Moorsel terecht. Aangezien de macht in haar benen op dit moment ontbreekt, zou een nieuwe wereldtitel in het weekeinde een regelrecht wonder zijn.

Ook de verwachtingen van Mirjam Melchers zijn na gisteren getemperd. Ook zij startte in de tijdrit voor een medaille. De 24e plaats was ver beneden haar stand. "Helaas kan ik geen enkele oorzaak voor dit falen weergeven", constateerde ze bitter. "Hoewel ik geestelijk nog op en top gemotiveerd ben, is misschien lichamelijk na dit lange seizoen mijn pijpje leeg."

WK wielrennen. Individuele tijdrit, vrouwen: 1. Zabirova (Rus) 23,2 km in 30.02,62 (46,332 km/u), 2. Brandli (Zwi) 0.14, 3. Thurig (Zwi) 0.15, 4. Somarriba Arrola (Spa), 5. Carrigan (Aus) 0.20, 6. Slioessareva (Rus) 0.32, 7. Longo-Ciprelli (Fra) 0.42, 8. Polikeviciute (Lit) 0.44, 9. Arndt (Dui) 0.48, 10. Zijlaard-Van Moorsel (Ned) 0.51, 24. Melchers 1.40.

Junioren: 1. Ignatjev (Rus) 23,2 km in 28.30,37 (48,831 km/u), 2. Jamieson (Aus) 0.10, 3. Nibali (Ita) 0.25, 4. Dekker (Ned) 0.30, 5. Infantino Abreu (Col) 0.39, 20. Duyn 1.27.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 10 oktober 2002