ZOLDER - Drieëndertig jaar na dato wordt het geheim eindelijk onthuld. Voor een keertje houdt oud-ploegleider Ton Vissers zich niet aan de wetten van de omerta die de wielersport zo gesloten houden. Nu de mondiale titelstrijd deze week terugkeert naar het autocircuit van Zolder, wil de Brabander eindelijk vertellen wat er op 10 augustus 1969 op de briefjes stond. De beruchte briefjes die de koplopers Harm Ottenbros en Juliën Stevens in de laatste ronde voor het oog van eretribune kregen overhandigd van hun respectievelijke ploegleiders Vissers en Lomme Driessens. "Good-old Lomme wilde vals spelen, maar gelukkig voor Ottenbros doorzag ik dat", verklaart Vissers. Harm Ottenbros staat in de boeken als een van de meest onbekende wereldkampioenen.

De oud-ploegleiders Ton Vissers (l.) en Lomme Driessens probeerden de uitslag van het WK in 1969 in het Belgische Zolder naar hun hand te zetten door hun renners instructies te geven voor de laatste ronde.

"Het was een middelmatig rennertje", herinnert Vissers zich. "Eigenlijk was mijn Willem II-formatie voor dat jaar al vol. Een kennis stelde Ottenbros voor en wilde zelfs het salaris voor zijn rekening nemen. Uiteindelijk kreeg ik van de sponsor nog 2500 gulden, waarmee Ottenbros dik tevreden was."

Als allerlaatste werd Ottenbros in 1969 toegevoegd aan de WK-selectie. Vissers drong er bij bondscoach Joop Middellink op aan bij de reserves nog een renner van Willem II te nemen. "Zo werd Harm tweede reserve. Ik had er nooit bij stilgestaan dat hij aan de bak zou komen. Totdat een week voor het WK iemand viel en een paar dagen later een andere renner ziek werd. Voor het weekeinde bel ik Harm op dat hij onmiddellijk naar Zolder moest afreizen. 'Maar Ton', jammerde Harm enigszins. 'Ik heb nog nooit 260 kilometer gereden.' Ik moest zelfs naar hem toe rijden om hem over te halen."

Als een ware strateeg bereidde Vissers zich op het WK voor. De al iets oudere Rik van Looy, die dat seizoen ook de kleuren van Willem II verdedigde, bleek een ideale informant. Het zon klassiekerkoning Van Looy geenszins dat de hele Belgische formatie voor Eddy Merckx moest rijden. "Een half uur voor de start kwam Van Looy me opzoeken", vervolgt Vissers. "Hij vertelde me hun tactiek. Wanneer Merckx zelf niet wegkomt, dan mochten de andere Belgen in de laatste rondes demarreren. Een scenario waar ik mijn renners natuurlijk meteen op attendeerde."

Harm Ottenbros (r) klopt ijdens het WK in Zolder zijn concurrent Juliën Stevens op de streep.

En zo ontsnapte Ottenbros op 25 kilometer van de streep met Stevens. "Toen de voorsprong vier minuten bedroeg, begon het spel", vervolgt Vissers met een glinstering in zijn ogen. "Lomme kwam naar me toe en zei dat hij Stevens een briefje gaf dat hij 300.000 francs mocht betalen wanneer hij kampioen mocht worden. Ik stemde daarmee in en zei dat ik eenzelfde briefje voor Ottenbros maakte. Toen Lomme het briefje schreef, keek ik voorzichtig over zijn schouder mee. En wat doet die smeerlap? Hij schrijft er 400.000 francs op. Natuurlijk heb ik meteen hetzelfde bedrag opgeschreven. Anders zou Ottenbros misschien voor het geld hebben gekozen. Bij de passage van de laatste ronde hebben we de briefjes afgegeven. Frontaal voor de eretribune zaten beide koplopers rechtop en lazen het briefje, wat tot grote opschudding leidde. Beide renners besloten echter eerlijk voor de titel te strijden."

"Mijnheer, ik weet echt niet meer wat we op die briefjes hadden geschreven", reageert Driessens op het verhaal van Vissers. "Maar ik zou 'Toontje' nooit bedonderen. Dat is een van mijn beste vrienden. De domste renner heeft die dag verloren en dat was Stevens. Hij had nooit in de laatste kilometers mogen demarreren. Dat heeft hem de titel gekost. En wat die briefjes betreft, luister, ik heb zeker vijftig wereldkampioenschappen meegemaakt. Zolder was één van de eerlijkste."

Ook Ottenbros onderstreept dat er fair gestreden is voor de regenboogtrui. "We kwamen niet overeen, omdat we allebei overtuigd waren dat we wereldkampioen konden worden. We hebben gewoon volle bak gereden."

Stevens maakte vervolgens de fout om te snel uit de sur place te stappen. Veel te vroeg zette hij de sprint in, waardoor Ottenbros er in de laatste meters nog net overheen kan duiken. "Na de finish stoof iedereen op Ottenbros af", vervolgt Vissers. "Ik ben echter direct naar Stevens gegaan. Hij bevestigde dat er geen afspraken waren gemaakt."

Bij de douches kwam Vissers zijn Belgische collega Driessens weer tegen. "Meteen klopte Lomme me op de schouders. 'Dat zit wel goed met die 300.000, hè Toontje.' Maar toen heb ik hem verteld dat ik Stevens al had gesproken en dat de deal niet doorging. 'Maar ge gaat toch betalen, Toontje.' Uiteindelijk heb ik bij de firma nog 5000 gulden voor de verliezer geregeld. Die heeft Lomme een week later gekregen, maar ik weet niet of Stevens daar ooit één rooie cent van heeft gezien."

In die week kreeg dat WK nog een staartje. Vissers werd gebeld door de voorzitter van Belgische wielerbond met het verzoek of hij zich wilde melden op het hoofdkwartier in Brussel. "Zij vertrouwden Rik van Looy niet en waren ervan overtuigd dat hij tegen Merckx had gereden. Natuurlijk hield ik mij van de domme. Maar Van Looy is na Zolder nooit meer voor een WK geselecteerd."

zoek naar gerelateerde artikelen

di 8 oktober 2002