ZEIST - De pretenties overstegen de prestaties van het Nederlands vrouwenwaterpoloteam dat zich op weg naar de Olympische Spelen in Sydney nog als 'golden girls' presenteerde. Hoe aanmatigend dat affiche was, werd 'Down Under' bikkelhard bewaarheid doordat zelfs het brons niet gehaald werd door de ploeg van bondscoach Jan Mensink en zijn assistent Paul Metz. Terwijl na terugkomst de Nederlandse medaillewinnaars op het bordes van Hare Majesteit werden bejubeld, had inmiddels een generatie waterpolospeelsters gedesillusioneerd het afscheid aangekondigd met de nalatenschap alles te hebben gewonnen, behalve het olympisch goud. De echo van het onvervulde zou lang nagalmen, zo werd gevreesd. Edoch. Onder leiding van de nieuwe bondscoach Paul Metz is de rouw verwerkt en heeft het somber perspectief een zonniger horizon gekregen.

Bondscoach Paul Metz geeft de richting aan waar het Nederlandse waterpoloteam naar toe moet.

Zoals de gestopte toppers Karla van de Boon, Ingrid Leijendekker en Karin Kuipers zich na Sydney aan gezinsuitbreiding wijdden, beleefde het Nederlandse vrouwenwaterpoloteam ook een wedergeboorte. Met een nieuwe lichting speelsters en forse steun van het NOC*NSF werkt de 36-jarige Metz momenteel hard aan een toekomst die recht doet aan de wereldwijde reputatie van het Nederlandse vrouwenwaterpolo. Twee jaar voor de Spelen in Athene zijn de beginsignalen hoopgevend na het winnen van de Dutch Trophy, nipte nederlagen in Rusland tegen het gastland en de sterke Verenigde Staten en een verloren finale tegen Italië in een 8-landentoernooi in Monterotondo.

"Iedereen verklaarde mij voor gek toen ik zei dat we toewerken naar deelname aan de Olympische Spelen 2004. Dat zou een onmogelijke opgave zijn", weet Metz nog toen hij door de KNZB werd benaderd om Mensink op te volgen. Niet dat de zwembond hem wilde vastpinnen op prestaties. "Maar als je topsport met een P schrijft, dan wil ik ook nummer 1 worden", spreekt Metz ferm. " Zo zie ik mijn eigen opdracht ook: het Nederlands team aan de wereldtop terugbrengen en dat houdt op zijn minst in op alle toernooien bij de eerste drie eindigen."

In dat nobele streven heeft de Hagenaar van origine, maar in Zaandam woonachtige, Metz enkele harde lessen van Sydney meegenomen. "Wat ik van de Spelen heb geleerd is dat je er onvoorwaardelijk voor moet gaan. Als je naar Sydney gaat om eerste te worden en je eindigt vierde, dan is de beginsituatie niet goed ingeschat. Fysiek moet je honderd procent zijn en dat had toentertijd beter gekund. Onze tegenstanders bleken meer uren gedraaid te hebben. Vanaf de FINA World Cup (waar Nederland eerste werd, red.) zat er zeker rek in ons team, maar anderen hebben daarna een grotere sprong gemaakt", verklaart de bondscoach die nog een les heeft getrokken: "Inhoudelijk is de allergrootste les geweest dat we het Nederlandse (waterpolo)model moeten gaan herorganiseren cq. moderniseren."

Op basis van wat hij internationaal heeft ervaren, stelt hij: "Van individueel collectief moeten we naar collectief-collectief groeien, waarbij we de kwaliteiten van alle landen in ons plan integreren. Dus van Italië sluwheid overnemen, van de Grieken hun spelvastheid, van Amerika het opportunisme en van de Russinnen hun hardheid. Dat combineren we met onze typische Nederlandse creativiteit." En zegt hij ter staving: "Daarmee zijn we momenteel bezig. Er is een nieuwe lichting meiden opgestaan die hun hele leven heeft omgegooid en er helemaal voor gaat. Die draaien nu al een zwaar programma af. Bewonderenswaardig, al is het natuurlijk ook heel gaaf om op dergelijke wijze je sport te beoefenen."

Deze week is de Russische club Kirishi (bij St. Petersburg) te gast in Nederland. Elke dag worden wedstrijden geïntegreerd in het dagprogramma dat de A-selectie op het KNVB-sportcentrum in Zeist afwerkt. Alleen vandaag wordt naar Veenendaal uitgeweken. Ondanks dit ideaal ogende plaatje, waarin de meeste speelsters de A-status van NOC*NSF genieten, ziet de perfectionist Metz toch donkere wolkjes aan de einder opdoemen.

Begin februari 2004 heeft op een nog nader te bepalen plaats het olympisch kwalificatietoernooi plaats waarin Nederland voor de resterende drie tickets moet knokken. In Athene immers doen de kampioenen van vijf continenten mee, terwijl Europa al vertegenwoordigd wordt door gastland Griekenland. Om voor dat karwei klaargestoomd te zijn, wil Metz zich volgend jaar per se meten met landen die op het Europees en wereldkampioenschap in respectievelijk Slowakije en Spanje zijn vertegenwoordigd. Daarvoor dient Oranje zich eerst nog te kwalificeren.

Hij voorziet echter dat de nationale competitie een struikelblok gaat vormen in de ideale voorbereiding op dat olympisch kwalificatietoernooi. "In november aanstaande is er een groot toernooi in Griekenland. Nederland is er niet bij vanwege de competitie hier", geeft Metz al zijn bezorgdheid aan in de vaste overtuiging dat straks landen als Canada, Amerika, Australië en Hongarije hun speelsters uit de competitie halen of zelfs de competitie stil leggen om zich 'onvoorwaardelijk' voor te bereiden op Athene 2004. Daarom waarschuwt Metz: "In het buitenland halen ze iedereen bij elkaar en die landen spelen dan heel veel tegen elkaar. Die boot wil ik niet missen."

zoek naar gerelateerde artikelen

di 8 oktober 2002