De protestacties in onder meer New York, Washington, San Francisco, Chicago, en Portland riepen herinneringen op aan de anti-Vietnam demonstraties van de jaren zestig. In Central Park in New York kwamen zo'n 25.000 demonstranten bijeen.

In zijn speech pareerde Bush in scherpe bewoordingen de twijfels bij zijn politieke tegenstanders over het nut van een nieuwe oorlog tegen Irak. De Amerikaanse president zei nog steeds te hopen op een diplomatieke oplossing. Hij waarschuwde evenwel dat als de Verenigde Naties het laten afweten, Amerika zijn verantwoordelijkheid zal nemen door aan te vallen.

Bush liet doorschemeren dat een groeiend aantal landen bereid is om deel uit te maken van een door de VS geleide militaire coalitie, als de wapeninspecties in Irak niet naar behoren kunnen worden uitgevoerd. Hoewel de president geen landen bij naam noemde, gonst het in Washington van de geruchten dat naast Groot-Brittannië ook Spanje en Italië serieus overwegen zich bij de VS aan te sluiten.

In het rijtje van potentiële bondgenoten viel ook de naam van Nederland. Minister van Buitenlandse Zaken Jaap de Hoop Scheffer heeft zich echter nog niet uitgesproken over een militaire bijdrage aan een Amerikaans geleide alliantie tegen Irak. Voor Den Haag is een eventuele oorlog buiten de VN om, zuiver hypothetisch en niet aan de orde zolang de Veiligheidsraad nog probeert een politieke oplossing te vinden voor een adequate hervatting van de wapeninspecties.

In zijn toespraak, precies één jaar nadat de VS Afghanistan binnenviel om het Taliban-regime ten val te brengen en het Al-Qaeda-netwerk op te rollen, richtte Bush zijn pijlen op Saddam Hoessein. Hij noemde de Iraakse leider "een koelbloedige moordenaar", een vergelijking die hij eerder gebruikte voor Osama bin Laden.

Zonder met concrete bewijzen te komen over de aanwezigheid van biochemische wapens of de ontwikkeling van kernwapens, probeerde Bush zijn kijkers ervan te overtuigen dat Saddam deze wapens wel degelijk bezit en niet zal schuwen om ze in te zetten.