door Fred Soeteman DEN HAAG - Toen zuster Lucy de B. (40) in het Juliana Kinderziekenhuis (JKZ) kwam werken, rezen de sterfgevallen de pan uit. In één jaar tijd moesten tijdens haar diensten ook liefst tien reanimaties worden uitgevoerd. En zij wilde 't liefst altijd de zwaarste patiëntjes verzorgen.
Al tijdens haar opleiding in het Haagse Leijenburgziekenhuis waren bedenkingen ontstaan: een getuige heeft nu nota bene uitgesproken dat tóen al de vrees bestond dat zij ooit, eigen rechter spelend, kinderen om het leven zou brengen. "Maar we konden niets doen..."
En Lucy kreeg gewoon haar diploma.
Aan zulke suggestieve vingerwijzingen tegen de Haagse verpleegster Lucy, beschuldigd van dertien moorden op kleine kinderen en bejaarden in vier ziekenhuizen, is geen gebrek in de rechtszaal.
Concreet bewijs dat - en hóe - zij haar patiënten om het leven heeft gebracht, is echter ook de tweede procesdag niet op tafel gekomen.
Wél klinkt steeds luider de opvatting door die ook haar ex-collega's al hebben verwoord: het gebeurde té vaak dat bijvoorbeeld juist de door háár verzorgde kinderen van het ene op het andere moment instortten. Het ziet ernaar uit dat de officieren van justitie mr. John Remmerswaal en mevr. mr. Ingrid Degeling dit gegeven, ondersteund door statistische benadering van (on)waarschijnlijkheden, in stelling brengen om hun overtuiging van Lucy's hebbelijkheden als geraffineerd seriemoordenares aan de man te brengen.
Want de uitkomst van de berekeningen luidt dat de kans dat een verpleegster in de diverse ziekenhuizen (toevallig) bij de bewuste incidenten betrokken raakt, kleiner is dan één op 342 miljoen. Het is uiterst onwaarschijnlijk dat er géén samenhang zou zijn, zo verklaarde de Rotterdamse hoogleraar informatica en recht prof. dr. R.P. de Mulder als beëdigd deskundige.
Opvallend is, aldus gisteren rechter mr. Aldo Kuijer, dat 't in het JKZ om kinderen ging die weliswaar flink ziek waren, maar die het juist relatief goed maakten, stabiel waren en op het punt stonden naar huis te worden gestuurd of naar een verpleeghuis, en die dan onverwacht en op veelal onverklaarbare manier stierven.Herhaald patroon: Lucy had kort tevoren alarm geslagen omdat het volgens haar niet goed ging. Een collega ging poolshoogte nemen en noteerde niets bijzonders, maar direct daarna, als Lucy weer alleen was met de patiënt, was het helemaal mis. Karakteristiek was dan haar melding: "Hij doet 't niet meer. Hij stopt ermee..." En vervolgens werd menigmaal gesignaleerd dat zij zélf min of meer werkeloos bleef.
Lucy de B. - een Chinees kindje van anderhalf bleef plotseling dood bij haar op schoot - kan er nog steeds niet bij. "Het lijkt wel of ik de dood aantrek", moet zij ooit tegen een collega hebben gezegd. Gisteren zei ze: "Voor zover ik weet, heb ik nooit ernstige fouten gemaakt. Ik ging met plezier naar mijn werk.''Maar vooral: "Ik kan het niet verklaren. Maar hoe kun je verklaren dat iemand na 20 jaar in de verpleging nóóit zoiets heeft meegemaakt? Hoe kan ík verklaren dat iemand tweemaal in een jaar een miljoen wint in de loterij?"
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}