KEULEN - Vierenhalf lange jaren bivakkeerde hij in de anonimiteit van Oranjes reservebank, steevast in de schaduw van de brede rug en grote mond van voorganger Ronald Jansen. En ook gisteren in Keulen, tijdens de beslissende strafballenreeks in de finale van de Champions Trophy tegen Duitsland, had het maar een haartje gescheeld of de vaste doelman van het Nederlands elftal had plaats moeten maken op het vertrouwde houtwerk. Voor Josef Kramer ditmaal, Vogels' stand-in, die zich tijdens de trainingen ontpopte als de penalty-specialist binnen het keurkorps van Joost Bellaart.

De bondscoach gunde zijn eerste keus, mede als gevolg van het voortreffelijke toernooi dat hij de afgelopen week afwerkte, bij een 0-0 stand na ampele overweging echter het voordeel van de twijfel en toonde daarmee aan over een gelukkige hand te beschikken. Niet minder dan drie van de vijf strafballen werden door uitblinker Vogels gekeerd, waarmee hij een niet onaanzienlijk aandeel had in de 3-2 zege die Nederland voor de zesde maal in de geschiedenis de Champions Trophy opleverde.

Met de treffers van Taeke Taekema, Piet Hein Geeris en Ronald Brouwer (Bram Lomans en Teun de Nooijer misten in de reeks) viel een loden last van Vogels' schouders. Zo, verzuchtte hij na afloop, en hopelijk komt er na deze week eindelijk een einde aan de vergelijking die hem tot vervelens toe achtervolgt. "Iedereen vraagt maar steeds of ik nou eigenlijk op dezelfde manier keep als Jansen deed. Dat is best vervelend, zeker omdat ik daar persoonlijk al héél lang klaar mee ben. Natuurlijk heb ik veel van hem geleerd, maar er is minstens net zoveel dat ik níet van hem heb overgenomen. Op het WK in Kuala Lumpur speelde ik een goed toernooi, maar kon ik nog niet mijn stempel op de wedstrijd drukken. Het is een lekker gevoel om eindelijk eens uit de anonimiteit te treden en te laten zien dat mijn manier van spelen ook goed is. En als je daarmee dan bovendien ook nog eens je eerste echte hoofdprijs als basisspeler pakt, is dat helemaal geweldig."

Over het geheim achter zijn sterke optreden was de sluitpost van HGC duidelijk. "Ik moet veel wedstrijden spelen om beter te worden en dat heb ik de laatste twee jaar gedaan. En met die strafballenreeks, ach, dat is een tactiek waar je voor kiest. Ik wacht heel lang met uitstappen naar de hoek waar je de bal verwacht. Als de strafbal dan ook nog eens scherp, maar niet al te hard gespeeld wordt, kun je soms een bal pakken."

Zes maanden geleden had Vogels nog niet kunnen bevroeden op een zonnige zondagmiddag in Keulen met de loodzware trofee in zijn handen te staan. "Sterker, ik had dit zelfs zes weken geleden niet eens hardop durven dromen." In twee oefeninterlands tegen Duitsland, die eind juli met 4-3 en 4-1 verloren gingen, werd het manco van het jonge, onervaren Oranje feilloos blootgelegd. "We hebben beide keren zo verschrikkelijk op ons donder gehad dat ik er eerlijk gezegd een hard hoofd in had. Met name verdedigend viel er het nodige op ons spel aan te merken.

We hebben daar heel veel over gesproken, met als resultaat dat er dit toernooi een heel solide defensie stond. Deze finale hebben we weliswaar bij vlagen met onze rug tegen de muur gestaan, maar extreem grote kansen hebben we niet weggegeven. Alle aanvallen waren ingecalculeerd en daarop hebben we uitstekend geanticipeerd."

Vier strafcorners werden door de laatste linie vakkundig ongedaan gemaakt, waar Nederland aan de andere zijde voor de eerste keer dit toernooi niet wist te scoren uit (twee) korte hoekslagen, maar desondanks over de gehele linie een ruime voldoende scoorde. Slechts éénmaal, na elf minuten in de 'sudden death', bleef het Nederlands elftal het antwoord op een van de schaarse Duitse aanvallen schuldig. De olympisch kampioen kroop door het oog van de naald toen de Ierse scheidsrechter Ray O'Connor een kostbare inschattingsfout maakte. De leidsman keurde een treffer van Duitsland af, omdat hij meende dat een inzet van Philipp Crone in de cirkel was aangeraakt door Sander van der Weide in plaats van Björn Michel. Een dwaling waar Bellaart even diplomatiek als veelzeggend op terugblikte. "Als een scheidsrechter een doelpunt afkeurt, zit-ie niet."

De oefenmeester had genoten, al gebood de eerlijkheid hem te zeggen dat het niveau tijdens het prestigieuze zeslandentoernooi in zijn optiek "niet daverend hoog" was geweest. Euforisch was hij slechts inwendig, en dan vooral over de ontwikkeling die zijn ploeg doormaakt. Het middenveld moet volgens hem weliswaar nog leren onder druk van de tegenstander uit te komen, de totale pressie op het gehele veld kan beter en de fysieke en technische ontwikkeling verdient alle aandacht, maar de toekomst lacht Oranje toe. "Geef die jongens een opdracht en ze voeren het uit. Het is alsof je een stel marionetten in handen hebt."

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 9 september 2002