NEW YORK - Terug op aarde, maar wel met een gevoel dat hem de komende maanden vleugels kan geven. Sjeng Schalken arriveert vandaag bij het ATP-toernooi in het Braziliaanse Salvador - de tenniscarrousel staat nu eenmaal zelden stil - in de wetenschap dat geen enkele tegenstander hem bij voorbaat nog angst hoeft in te boezemen. Dat is de les die de Limburger uit zijn uitermate geslaagde US Open-missie mag halen. Zijn nederlaag zaterdag in de halve finales tegen de ontketende Pete Sampras (7-6, 7-6, 6-2) kan daaraan niets veranderen. Het was er een in de categorie 'eervol', ondanks het feit dat Schalken op 'Super Saturday' in het Arthur Ashe Stadium in de meest letterlijke zin van het woord kansloos was.

De glimlach op het gezicht van de verliezer was dan ook begrijpelijk, mede omdat het door Schalken vooraf gevreesde gruwelscenario geen werkelijkheid was geworden. "Mijn grootste angst was dat Sampras mij zou wegvegen met zijn service, maar dat is niet gebeurd. Ik ben vooral heel tevreden over het feit dat ik twee sets lang mijn servicegames heb weten te behouden. Geloof me, daar heb ik echt alle zeilen voor moeten bijzetten. Om nog maar te zwijgen over de servicegames van Sampras, daarin heb ik geen kans gehad. Nooit heb ik tegen een tennisser gespeeld die een moeilijker service heeft dan Sampras; ik heb er geen moment echt mijn racket achter gekregen."

Waarmee het verhaal van de halve finale tussen de Amerikaanse servicespecialist en de Nederlandse allrounder in feite was verteld. Schalken kon slechts hopen op wat geluk in de tiebreaks, want zicht op het breken van Sampras' servicegames kreeg hij in de eerste twee sets nimmer. "Zijn service is zo moeilijk te lezen en hij serveert met zoveel variatie; eigenlijk net als ik, maar dan wel heel veel harder." Veel meer viel er eigenlijk niet te analyseren. De paar mogelijkheden - kansen zou in dit geval 'te zwaar' klinken - die Schalken kreeg, werden met een kogelharde ace of servicewinner aan gruzelementen geslagen door de Amerikaan, wiens spel in New York het best valt te vergelijken met de skyline van Manhattan sinds 11 september 2001: nooit meer wat het ooit geweest is, maar desondanks nog steeds erg indrukwekkend.

Ook indrukwekkend waren de verrichtingen van Schalken tijdens de US Open, waar hij zich via Philippoussis, Ljubicic, Sargsian, Kuerten en Gonzalez een weg baande naar het fraaiste halve finale-affiche van dit jaar. Een meesterlijke prestatie waarmee hij een kroon zet op een grandslamseizoen, dat in eerste instantie helemaal geen kroon leek te gaan verdienen. Zeven duels slechts wist hij in de eerste dertien toernooien van het jaar te winnen en ook in het Daviscupduel tegen Frankrijk verloor hij beide enkelspelen.

"Mentaal was ik niet in orde, er borrelde te veel door mijn hoofd", keek hij in New York terug op de periode waarin vooral de verwerking van de breuk met zijn jarenlange coach Alex Reijnders hem parten speelde. "Dat was een heel emotionele beslissing. Alex is een goede vriend, maar ik wilde alleen verder."

En alleen worstelde de import-Monegask zich uit de negatieve spiraal, waaraan in zijn boze dromen geen eind meer leek te komen. "Ik begon al te vrezen af te zakken naar de Challengertoernooien, want ik had in bijna vijf maanden nog geen fatsoenlijke partij gespeeld." Het Masterstoernooi in Hamburg, waar hij een moeilijke partij tegen Kratochvil uit het vuur sleepte, markeerde Schalken gisteren als het keerpunt in zijn seizoen. "De eerste maanden heb ik gewoon te veel energie verspeeld aan de hersenspinsels over allerlei zaken buiten de baan. En ik heb al die energie hard nodig op de baan, waar ik constant nadenk over de te volgen tactiek."

Met een 'schoon' hoofd als sterk mentaal wapen slaagde Schalken erin het tot nul gereduceerde zelfvertrouwen te heroveren. Zijn grasseizoen werd er een met een gouden randje - halve finale op Queens, winst in Rosmalen en kwartfinales op Wimbledon - en in New York smolt hij daar met zijn eerste grandslam-halve finale een prachtig diamantje in. "Tijd voor een feestje", jubelde de Limburger, die met het bereiken van de halve finales 250.000 dollar verdiende en samen met zijn speciaal voor het duel tegen Sampras overgekomen vriendin Ricky dus wel een fles champagne kon stukslaan. Hij was er, vlak na zijn nederlaag, in ieder geval voor in de stemming: "Al zeg ik het zelf, maar ik heb echt van mezelf genoten."

New York. US Open, 16,25 miljoen euro. Mannen, halve finales: Sampras (VSt/17) - Schalken (Ned/24) 7-6 7-6 6-2, Agassi (VSt/6) - Hewitt (Aus/1) 6-4 7-6 6-7 6-2.

Vrouwen, halve finales: Serena Williams (VSt/1) - Davenport (VSt/4) 6-3 7-5, Venus Williams (VSt/2) - Mauresmo (Fra/10) 6-3 5-7 6-4. Finale: Serena Williams - Venus Williams 6-4 6-3.

Mannendubbel, finale: Bhupati/Mirnyi (Ina/WRu/3) - Novak/Stepanek (Tsj/11) 6-3 3-6 6-4.

Gemengd dubbel, finale: Raymond/Mike Bryan (VSt/2) - Srebotnik/Bob Bryan (Slv/VSt) 7-6 7-6.

Vrouwendubbel, finale: Ruano Pascal/Suarez (Spa/Arg/2) Dementieva/Husarova (Rus/Slv/6) 6-2 6-1.

zoek naar gerelateerde artikelen

ma 9 september 2002