NEW YORK - Trots als een pauw somt hij het droomaffiche van de US Open halve finales op: 'Sampras, Agassi, Hewitt... en Schalken'. Zijn ogen glimmen ondeugend. "Ik heb mezelf tussen de allergrootsten geslagen; eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ik dat mijn met spel zou kunnen." Een stilte volgt, Sjeng Schalken gunt zichzelf wat tijd om te bevatten wat hij zojuist zelf heeft gezegd. Dan komt de conclusie: "Dit is veruit mijn allerbeste prestatie ooit, iets waar ik helemaal nooit van heb durven dromen. Het is misschien wel het hoogtepunt van mijn carrière, want ik weet niet of ik dit ooit nog zal kunnen evenaren."

Pas een paar uur na de onwaarschijnlijk spannende vijfsetter (6-7 6-3 6-3 6-7 7-6) tegen Fernando Gonzalez, waarin Schalken zich voor het eerst in zijn carrière naar de halve finales van een grandslamtoernooi weet te worstelen, begint de feestelijke ernst van de situatie een beetje tot de Nederlander door te dringen. Hij heeft net de laatste cameraploeg bevredigd met een zoveelste geduldige analyse van het bizarre kwartfinaleduel en tijdens een eerste moment van echte ontspanning komt de spontane ontlading: "Jongens, wat gebeurt hier allemaal..."

Het wordt de lange man uit het kleine Nederland bijna teveel. Zijn naam tussen drie grootheden, drie spelers die zich allemaal gedurende lange tijd wereldleider van het tennisimperium mochten noemen (Sampras en Agassi) of dat nog steeds zijn (Hewitt). De immer bescheiden Schalken zou zich bijna gaan schamen voor de aanwezigheid van zijn naam, die met het verstrijken van de laatste twee grandslamtoernooien overigens wel heel wat aan aanzien heeft gewonnen. Al moet hij in New York als meest 'anonieme' halve finalist wel even uitleggen wat 'Sjeng' nu eigenlijk betekent. En dus doceert de nuchtere Limburger over zijn kleine geboorteland, met een zuidelijke provincie waar de mensen met een dialect praten en waar het 'gewone' Nederlandse Jan - "je weet wel, van Jan Siemerink" - tot Sjeng is vervormd. De Amerikanen snappen er geen snars van, maar mooi vinden ze het wel, zo'n nuchtere Hollandse jongen in hun met sterren overladen halve finales.

In het land van de onbegrensde mogelijkheden is Schalken er dus opnieuw in geslaagd de grenzen van zijn eigen prestaties te verleggen. Na het bereiken van de kwartfinales op Wimbledon, klimt hij in New York naar door hem niet eerder bereikte hoogten. En blijft desondanks, zoals altijd, de bescheidenheid zelve: "Ik ben lang niet zo'n grote naam als de drie andere halve-finalisten en zal dat ook na dit toernooi niet zijn. Maar het feit dat het uitgerekend Sampras, Agassi en Hewitt zijn waarmee ik in de halve finales sta, maakt het voor mij wel veel leuker. Er staat voor mij geen druk meer op de ketel. Ik ben de underdog, kan lekker relaxed spelen."

Van de spanning, die tijdens het duel tegen Gonzalez regelmatig tot onverantwoorde hoogte steeg, is 'the morning after' niets terug te vinden op het ontspannen gezicht van Schalken. In de anonimiteit van een alledaagse lunchroom geniet hij in de bruisende metropool van een ontbijtje, zonder dat iemand in hem de man herkent die het vandaag in de halve finales van de US Open tegen Pete Sampras moet opnemen. "Eerlijk gezegd heb ik er geen goed gevoel over", kijkt hij vooruit naar de ontmoeting met de misschien wel beste tennisser aller tijden. "Sampras heeft me in onze vier voorgaande duels flink de les gelezen, met zijn service kan hij me simpel aan de kant zetten."

Zoals zo vaak voert bescheidenheid, nog geen etmaal na zijn indrukwekkende optreden, alweer de boventoon bij Schalken. Morgen, op de dag van de finale, viert hij zijn 26e verjaardag; samen met vriendin Ricky die speciaal voor de wedstrijd tegen Sampras is teruggekeerd naar New York. Schalken: "Het kan toch de laatste keer zijn dat ik zo'n grote partij speel, daar wil ze graag bij zijn. En hoe de wedstrijd ook verloopt, ik ga in ieder geval van iedere minuut genieten." Weer dansen de namen door zijn hoofd. "Sampras, Agassi, Hewitt en Schalken; wie had dat ooit durven voorspellen..."

New York. US Open, 16.250.000 euro: Mannen, dubbel, finale: Bhupati/Mirnyi (Ina/WRu/3) - Novak/Stepanek (Tsj/11) 6-3 3-6 6-4.

Gemengd dubbel, finale: Raymond/Mike Bryan (VSt/2) - Srebotnik/Bob Bryan (Slv/VSt) 7-6 7-6. Vrouwen, dubbel, halve finale: Dementieva/Husarova (Rus/Slw/6) - Black/Likhovtseva (Zim/Rus/3) 7-5 6-1.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 7 september 2002